Daughter of the Deep

Przez dłuższy czas, gdy tylko szukałem czegoś dla młodzieży słyszałem na zmianę trzy nazwiska, a były nimi Flanagan, Hunter i właśnie Riordan. Siła nacisku była duża, więc gdy tylko zobaczyłem „Córkę głębin” w bibliotece wypożyczyłem bez wahania. Niestety popełniłem błąd.
Wszystkie minusy tej książki można zmieścić w jednym punkcie. Zbyt duże tempo akcji.
Pamiętacie, jak w Harrym Potterze przed całą przygodą z Voldemortem pijącym krew jednorożca poznawaliśmy Hogwart? Albo jak Lewis przed pojawieniem się Czarownicy dał nam poznać niewielki kawałek Narnii? W tym przypadku fajnie by było poznać dobrze akademie Hardinga i Pencrofta, ale niestety nie. Zamiast tego mamy kilkustronicowe zapoznanie się z bratem bohaterki, jej koleżankami, powiedzenie, kto, kim jest i wielki bum! [ Nie zdradzę w postaci, czego]. Rozumiem, że młodszy czytelnik musi mieć sporo akcji, że opisy przyrody jak „Nad Niemnem” to nie dla niego, ale błagam nie róby z niego osła, który potrzebuje nowego rozdziału co 5 stron. Wszystko dzieje się za szybko, przez co zamiast zaprzyjaźniać się z postaciami, po prostu gwizdamy na ich los, ba są przypadki, gdzie postać jest opisana tylko jedną cechą charakteru [ Och ma niebieskie włosy. Uwielbiam jego buntowniczy styl. Jest taki cool]. Jednym słowem słabe scenopisarstwo.
Czy ta książka ma jakieś mocne strony? Czy na pewno na plus mogę dać to, że widać w tekście szacunek do „Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi”, przez co dziecko po przeczytaniu może będzie miało ochotę sięgnąć po klasykę. Pytanie jednak, czy klasyka mu się spodoba.
I tak oto daje „Córce głębin” 5, bo na tę ocenę chyba najbardziej zasługuje. Nie jest to nic złego dla młodszego czytelnika, ale i też nic dobrego. Jeśli macie wybierać drodzy rodzice, to lepiej dajcie swoim pociechom „Opowieści z Narnii” lub „Most do Terabithi”.

PS. W książce jest parę stron poświęconym temu, że bohaterka ma okres. Dosłownie parę stron, a potem już o tym zapominamy. Z jednej strony dobrze, że autor nie zrobił z tego referatu o ucisku kobiet i o ich cierpieniu, a z drugiej wygląda to tak, jakby napisał o tym by dodać książce tę jedną stronę albo pod naciskiem wydawcy. Ogólnie kolejny dowód na to, że Riordan nie jest zbyt dobry w scenopisarstwie.

Przez dłuższy czas, gdy tylko szukałem czegoś dla młodzieży słyszałem na zmianę trzy nazwiska, a były nimi Flanagan, Hunter i właśnie Riordan. Siła nacisku była duża, więc gdy tylko zobaczyłem „Córkę głębin” w bibliotece wypożyczyłem bez wahania. Niestety popełniłem błąd.
Wszystkie minusy tej książki można zmieścić w jednym punkcie. Zbyt duże tempo akcji.
Pamiętacie, jak w...

Świetny podwodny klimat, humor Riordana i ciekawa fabuła - oczywiście okraszona ponadprzeciętną inteligencją emocjonalną i zdolnościami głównych bohaterów, ale przy lekkim stylu pisania to książka godna polecenia dla fanów autora czy wodnych przygód.

Świetny podwodny klimat, humor Riordana i ciekawa fabuła - oczywiście okraszona ponadprzeciętną inteligencją emocjonalną i zdolnościami głównych bohaterów, ale przy lekkim stylu pisania to książka godna polecenia dla fanów autora czy wodnych przygód.

Kolejne spotkanie z panem Riordanem, i chyba ostatnie, bo w mojej bibliotece nie ma więcej jego książek. Haha. Tym razem historia inna niż Percy czy rodzeństwo Kane, i nawet akcja rozgrywa pod wodą, a nie na powierzchni. Z pewnością ciekawe połączenie Juliusza Verne'a i jego kapitana Nemo. Jednakże sam statek nie przypadł mi do gustu, jak na XIX wiek był zbyt... przyszłościowy. Polubiłam Ane i Gema, nie spodziewałam się jednak do końca, kto będzie tym zdrajcą. Zakończenie... dość otwarte, bym powiedziała i w sumie to żałuje, że nie ma kolejne części. Z chęcią bym przeczytała jak dziewczyny odbudowują szkołę, jak pozyskują nowych uczniów i jak wygląda przyszłość Dava. Cóż, można jedynie dopisać swoją historię, ale polecam, dla fanów Riordana jest to również obowiązkowa pozycja.

Kolejne spotkanie z panem Riordanem, i chyba ostatnie, bo w mojej bibliotece nie ma więcej jego książek. Haha. Tym razem historia inna niż Percy czy rodzeństwo Kane, i nawet akcja rozgrywa pod wodą, a nie na powierzchni. Z pewnością ciekawe połączenie Juliusza Verne'a i jego kapitana Nemo. Jednakże sam statek nie przypadł mi do gustu, jak na XIX wiek był zbyt......

książka spokojna, jeśli ktoś potrzebuje przygód na wodzie i czegoś do czytania przy herbatce jest to dobra i spokojna książka. Osobiście uwielbiam Ricka Riordana i jego twórczość, w tej książce akcja nie była tak porywająca, pomimo tego cudownie było mi ją czytać.

książka spokojna, jeśli ktoś potrzebuje przygód na wodzie i czegoś do czytania przy herbatce jest to dobra i spokojna książka. Osobiście uwielbiam Ricka Riordana i jego twórczość, w tej książce akcja nie była tak porywająca, pomimo tego cudownie było mi ją czytać.

Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam. Motywy przyjaźni, zaufania i zdrady. Dużo zwrotów akcji, co sprawia, że książka nie zanudzaaa

Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam. Motywy przyjaźni, zaufania i zdrady. Dużo zwrotów akcji, co sprawia, że książka nie zanudzaaa

Ana jest uczennicą na pierwszym roku w Akademii Hardinga i Pecrofta. Jest to szkoła, która kształci najlepszych oceanografów, żołnierzy, marynarzy i badaczy głębin morskich. Rodzice dziewczyny zginęli 2 lata wcześniej podczas wyprawy naukowej, a jej pozostał tylko starszy brat, który również uczęszcza do tej Akademii. Ana wraz ze swoim rocznikiem wyrusza autobusem na egzamin odbywający się na morzu, trwający cały weekend. Niestety podczas podróży na miejsce uczniowie są świadkami tragedii, która niezmiennie wpływa na ich dalsze losy. Anie grozi niebezpieczeństwo i dowie się czegoś niesamowitego o swoim pochodzeniu.

Przyznaję z żalem, że jest to moja pierwsza książka Ricka Riordana, którą miałam okazję przeczytać. Bardzo żałuję, że dopiero teraz. Była to tak wspaniała powieść, fantastyczna, pozwalająca zanurzyć się do podwodnego świata i przeżyć razem z bohaterami fantastyczną przygodę. Jest to bardzo dobra książka młodzieżowa. Z przyjemnością sięgnę po inne książki autora 😊

Ana jest uczennicą na pierwszym roku w Akademii Hardinga i Pecrofta. Jest to szkoła, która kształci najlepszych oceanografów, żołnierzy, marynarzy i badaczy głębin morskich. Rodzice dziewczyny zginęli 2 lata wcześniej podczas wyprawy naukowej, a jej pozostał tylko starszy brat, który również uczęszcza do tej Akademii. Ana wraz ze swoim rocznikiem wyrusza autobusem na...

Gdyby ktoś dał mi do ręki tę książkę bez wypisanego nazwiska autora na okładce to chyba bym się nie zorientowała, że napisał ją jeden z moich ulubionych autorów. Całkiem inna tematyka niż ta, którą do tej pory znałam od Riordana.
To podwodna przygoda, pełna różnorodnych postaci, ciekawych maszyn i.. niezrozumiałych dla mnie informacji. Choć wiele z nich było dokładnie wytłumaczone to i tak niewiele to zmieniało w moim rozumowaniu :). Pomimo tego była to dobra, ciekawa przygodówka, która otacza czytelnika z każdej strony tonami morskiej wody. Legendy ożywają na kartkach lektury tworząc niepowtarzalny klimat. Część książki czytałam na wstrzymanym oddechu, żeby czasem nie utonąć :).
Czy do czegoś mogę się przyczepić? Owszem. Często pojawiały się wzmianki np. o okresie i związanych z nim dolegliwościach, co moim zdaniem wbrew ogólnej opinii nie jest potrzebne w tego rodzaju książkach. Irytowało mnie to okropnie.. Poza tym było naprawdę fajnie!

Gdyby ktoś dał mi do ręki tę książkę bez wypisanego nazwiska autora na okładce to chyba bym się nie zorientowała, że napisał ją jeden z moich ulubionych autorów. Całkiem inna tematyka niż ta, którą do tej pory znałam od Riordana.
To podwodna przygoda, pełna różnorodnych postaci, ciekawych maszyn i.. niezrozumiałych dla mnie informacji. Choć wiele z nich było dokładnie...

Przyjemnie było od czasu do czasu oderwać się od magicznego fantasy i zanurzyć się (dosłownie) we wspaniały świat verne'owskiej technologii.
Podwodne settingi to coś, czego mamy w literaturze zdecydowanie zbyt mało. Świat kreowany przez Riordana jak zwykle jest niesamowicie ciekawy, kolorowy i jednocześnie tak zwyczajny, że często zastanawiam się, czy on nie ma jakichś wtyków i opisuje prawdę.
Historia jest prosta i do bólu przewidywalna, ale mimo to przyjemna w odbiorze. Nie mogę powiedzieć złego słowa.
No i oczywiście wujek Rick serwuje nam nową porcję reprezentacji. Hinduska dziewczyna zostaje kapitanem okrętu, brazylijska imigrantka mająca problem z językiem jest genialnym mechanikiem, a najlepszą empatką jest dziewczyna z autyzmem. Postaci są cudowne, skomplikowane, pięknie ze sobą współgrają i są bardzo realistyczne.
Polecam gorąco. Riordan pokazał nam coś nowego, ubierając to w te same piękne pióra, co zawsze.

Przyjemnie było od czasu do czasu oderwać się od magicznego fantasy i zanurzyć się (dosłownie) we wspaniały świat verne'owskiej technologii.
Podwodne settingi to coś, czego mamy w literaturze zdecydowanie zbyt mało. Świat kreowany przez Riordana jak zwykle jest niesamowicie ciekawy, kolorowy i jednocześnie tak zwyczajny, że często zastanawiam się, czy on nie ma jakichś...

Bardzo zaskoczyła mnie ta książka. To kompletnie coś innego niż dotychczasowe książki wujka Ricka. Zero mitologii, mnóstwo plot twistów, niespodziewanych wydarzeń. Świetnie wykreowani bohaterowie i wciągająca fabuła, która nie jeden raz doprowadziła mnie do drżenia serca.

Bardzo zaskoczyła mnie ta książka. To kompletnie coś innego niż dotychczasowe książki wujka Ricka. Zero mitologii, mnóstwo plot twistów, niespodziewanych wydarzeń. Świetnie wykreowani bohaterowie i wciągająca fabuła, która nie jeden raz doprowadziła mnie do drżenia serca.

To się tak prosi o kontynuację!
Nie wierzę, że nie będzie kolejnej części, naprawdę mi przykro. Chociaż w książce jest pełno naciąganych wątków, to wszystko traci ważność, kiedy człowiek wciąga się w historię i przywiązuje do postaci.
Riordan po prostu ma to coś, że nawet jak książka jest średnia, to jest cudowna.
Może jednak zdecyduje się na napisanie drugiego tomu? Zobaczymy. Oby!!

To się tak prosi o kontynuację!
Nie wierzę, że nie będzie kolejnej części, naprawdę mi przykro. Chociaż w książce jest pełno naciąganych wątków, to wszystko traci ważność, kiedy człowiek wciąga się w historię i przywiązuje do postaci.
Riordan po prostu ma to coś, że nawet jak książka jest średnia, to jest cudowna.
Może jednak zdecyduje się na napisanie drugiego tomu?...