"Jeśli przyjmiemy, że jest we wszechświecie coś znikomo bodaj realnego, to wszystko jest realne; jeżeli nie istnieje to coś, to nic nie istnieje" (17).
"Nic jest wszystkim, jest kulawym korowodem wyobrażeń" (205).

"Każda chwila jasności to zatrzymanie obiegu krwi" (139).
"Zdawanie sobie sprawy jest rozbieżne z życiem" (144).
"Jasność to szczepionka na życie" (175).
"Czyn jest na antypodach wiedzy" (238).
"Wiedza bezwzględnie obala wszelką pewność" (259).
"Bez błędów nie da się oddychać ani przez chwilę" (219).

"Nauka zawsze była służką urzędasów" (35).
"Morze - wielka encyklopedia wszechmarności" (191).
"W domu czuję się tylko na morskim brzegu, gdyż tylko z morskiej piany mogę sobie sklecić ojczyznę" (251).

"Jeśli przyjmiemy, że jest we wszechświecie coś znikomo bodaj realnego, to wszystko jest realne; jeżeli nie istnieje to coś, to nic nie istnieje" (17).
"Nic jest wszystkim, jest kulawym korowodem wyobrażeń" (205).

"Każda chwila jasności to zatrzymanie obiegu krwi" (139).
"Zdawanie sobie sprawy jest rozbieżne z życiem" (144).
"Jasność to szczepionka na życie" (175).
"Czyn...

Świetny wczesny zbiór aforyzmów z 1940 roku od rumuńskiego autora Emila Ciorana.
Praca ta jednak stanowczo wyróżnia się na tle jego innych, zwłaszcza późniejszych dzieł (np. O niedogodności narodzin, jego późniejszej pracy aforystycznej z 1973 roku). Jasno widzimy pewien przełom w myśli tego rumuńskiego (anty)filozofa.
Motywy religijne nasilają się tu bardziej niż w jakimkolwiek jego innym dziele. Autor odczuwa (pierwszy raz tak jasno w swojej pracy, jak wskazuje tytuł) że ludzkość przekroczyła pewną granicę, której nie będzie już w stanie cofnąć.
Redukcjonizm nauki, relatywizm moralny II WŚ i brak jakiejkolwiek sensownej narracji historycznej nastawia go pesymistycznie wobec pojęcia "przyszłości".
Dlatego człowiek musi żyć "obok" czasu, walczyć z życiem, by ostatecznie się z nim złączyć, toczyć batalie z Bogiem bez którego ostatecznie (ironicznie) nie potrafi poradzić sobie.
Przepiękny język, styl liryczny czy momentami nawet żart tylko te odczucia wzmacnia w czytelniku.

Świetny wczesny zbiór aforyzmów z 1940 roku od rumuńskiego autora Emila Ciorana.
Praca ta jednak stanowczo wyróżnia się na tle jego innych, zwłaszcza późniejszych dzieł (np. O niedogodności narodzin, jego późniejszej pracy aforystycznej z 1973 roku). Jasno widzimy pewien przełom w myśli tego rumuńskiego (anty)filozofa.
Motywy religijne nasilają się tu bardziej niż w...

Wczesne dzieło Ciorana naznaczone poetyką. Ta w ogóle do mnie nietrafia, niemniej, wyzierająca z niej głębia myśli poraża. Cioran wprowadził do filozofii estetykę. Zrozumiem tylko tych, którzy na pytanie ,,co zabrał byś ze sobą na bezludną wyspę?" odpowiedzą: Biblię lub Ciorana.

Wczesne dzieło Ciorana naznaczone poetyką. Ta w ogóle do mnie nietrafia, niemniej, wyzierająca z niej głębia myśli poraża. Cioran wprowadził do filozofii estetykę. Zrozumiem tylko tych, którzy na pytanie ,,co zabrał byś ze sobą na bezludną wyspę?" odpowiedzą: Biblię lub Ciorana.

Jak każda książka Ciorana - absolutne mistrzostwo formy i treści. Do tego porażająca moc działania. Gdy otworzy się głowę na prawdy głoszone przez Pana Emila, mindfuck jest nieunikniony :)

Jak każda książka Ciorana - absolutne mistrzostwo formy i treści. Do tego porażająca moc działania. Gdy otworzy się głowę na prawdy głoszone przez Pana Emila, mindfuck jest nieunikniony :)