Samotność i przeznaczenie
- Kategoria:
- filozofia, etyka
- Tytuł oryginału:
- Solitude et destin
- Wydawnictwo:
- Aletheia
- Data wydania:
- 2020-10-26
- Data 1. wyd. pol.:
- 2008-01-01
- Liczba stron:
- 454
- Czas czytania
- 7 godz. 34 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788365680778
- Tłumacz:
- Anastazja Dwulit
Można uznać ten zbiór krótkich felietonów-esejów za literacki debiut Emila Ciorana (1911–1995),choć w tej formie książkowej ukazały się one dopiero po jego śmierci. „Rzeczywisty” debiut książkowy to "Na szczytach rozpaczy" (1934, przekład polski: Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2008, 2020). Teksty w "Samotności…" obejmują głównie okres 1931–1934, a nieliczne końcowe sięgają roku 1943. Wszystkie ukazały się w czasopismach rumuńskich. W tym czasie Cioran był najpierw studentem filozofii w Bukareszcie (1928–1932),potem stypendystą w Berlinie (1933–1934),nauczycielem w braszowskim liceum (1936–1937),by na koniec wyjechać do Paryża, gdzie już pozostał na resztę życia. Te daty są przydatne do śledzenia ewolucji jego myśli i pisarstwa w tych wczesnych latach, teksty bowiem mają układ chronologiczny. Pewne motywy przewijają się w nich cały czas: irracjonalność życia, relacja między cierpieniem, szczęściem a „przeznaczeniem”, problem Rumunii, która pozostanie jego miłością i fatum przez resztę życia na emigracji, kwestie filozofii, literatury, muzyki, sztuki. Śmiało, by nie rzec, z dezynwolturą, młody Cioran mierzy się z fundamentalnymi tematami, głosi pochwałę ekstazy, głębin, w których życie „poślubia” śmierć. Zdarza mu się zapędzić (zwłaszcza w okresie niemieckim) w ryzykowny kult siły. Wszystko to jako erupcja młodzieńczej fascynacji życiem naznaczona jednak przeczuciem starczego rozczarowania. W końcu główna teza tych rozważań głosi za starożytnymi, że zaczynamy umierać w chwili narodzin.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Książka na półkach
- 180
- 56
- 14
- 10
- 4
- 4
- 4
- 2
- 2
- 2
Cytaty
Głębi życia wewnętrznego nie mierzy się tym, jak bogaci jesteśmy w informacje, lecz tym, jak intensywnie przeżywamy problemy.
OPINIE i DYSKUSJE
Wydźwięk książki jest mocno pesymistyczny. Wyraźnie można tutaj znaleźć odwołania do filozofii Nietzschego, jak i nihilizmu. Trzeba chyba zacząć czytać coś bardziej optymistycznego w tych mocno niestabilnych czasach.
Wydźwięk książki jest mocno pesymistyczny. Wyraźnie można tutaj znaleźć odwołania do filozofii Nietzschego, jak i nihilizmu. Trzeba chyba zacząć czytać coś bardziej optymistycznego w tych mocno niestabilnych czasach.
Pokaż mimo to"I oto konkluzja: ludzie nie istnieją" (447).
"Głębi życia wewnętrznego nie mierzy się tym, jak bogaci jesteśmy w informacje, lecz tym, jak intensywnie przeżywamy problemy" (27).
"Ja sam nie wierzę w żadną doktrynę społeczną ani w żadną orientację polityczną, bo nakazy historii są słabsze od mojej wizji antropologicznej, w myśl której źródłem niestałości świata społecznego i historycznego jest nie tyle jakiś defekt ideologii, ile nieusuwalny brak tkwiący w samym człowieku i w życiu" (197).
"Takie rozważania nie zainteresują zresztą nikogo o umyśle politycznym, którego struktura składa się z ograniczenia, płytkości i dla ukoronowania całokształtu - mierności. Politycy to zera, niczego nieświadome, pozbawione zdolności stawiania pytań, niezdolne wznieść się ponad prostacką ideę skuteczności" (198).
"Polityczny empiryzm jest czymś tak oburzającym, że ma się ochotę zrezygnować z wszelkich działań, byleby tylko się przed nim ukryć" (200).
"I oto konkluzja: ludzie nie istnieją" (447).
więcej Pokaż mimo to"Głębi życia wewnętrznego nie mierzy się tym, jak bogaci jesteśmy w informacje, lecz tym, jak intensywnie przeżywamy problemy" (27).
"Ja sam nie wierzę w żadną doktrynę społeczną ani w żadną orientację polityczną, bo nakazy historii są słabsze od mojej wizji antropologicznej, w myśl której źródłem niestałości świata...
W połowie dałem sobie odpust, ale na pewno wrócę do dalszej części. Zaletą Ciorana jest właśnie to, że jest autorem książek, jak to powiedział kiedyś ktoś „do poczytywania”. Można w dowolnej chwili, zależnie od kaprysu, sięgnąć z półki i otworzywszy w dowolnym miejscu zadumać się nad myślą tego rumuńskiego nihilisty. Trudno jest więc je oznaczać na LC jako przeczytane czy nie, bo je się czyta ciągle.
Tak czy inaczej, z dotychczas przyswojonych przeze mnie dzieł Ciorana („Zarys rozkładu”, „Ćwiartowanie”),ta książka przysporzyła mi najwięcej trudności. Nie jestem za bardzo w stanie powiedzieć czemu. Może dlatego, że momentami odnosiłem wrażenie, że autor odpływa w zbyt daleki transcendent? W gmatwaninie zbyt ulotnych i osobistych (tj. zrozumiałych tylko dla autora) myśli, zawieszonych na jakichś równie ulotnych chmurkach, traciłem orientację co czytam. Jakkolwiek jest sporo myśli bardzo celnych (jak to u Ciorana). Na przykład: „Podstawą psychologii sukcesu jest pogrążenie się w iluzjach”. Czy to nie brzmi jak krytyka „japiszonizmu” i modnego w dzisiejszych czasach korporacyjnego „coachingu”? Jak dla mnie, tak brzmi. Albo inny cytat: „Śmierć wzbudza trwogę tylko w ludziach, dla których stanowi problem”. To z kolei jest esencja Ciorana, faceta który zęby zjadł na zagadnieniu śmierci, samobójstwa, egzystencji i beznadziei naszego trwania. Wierzę, że on nie miał z nią problemów. Póki żył. Ale chyba teraz tym bardziej nie ma.
W połowie dałem sobie odpust, ale na pewno wrócę do dalszej części. Zaletą Ciorana jest właśnie to, że jest autorem książek, jak to powiedział kiedyś ktoś „do poczytywania”. Można w dowolnej chwili, zależnie od kaprysu, sięgnąć z półki i otworzywszy w dowolnym miejscu zadumać się nad myślą tego rumuńskiego nihilisty. Trudno jest więc je oznaczać na LC jako przeczytane czy...
więcej Pokaż mimo toCiężki orzech z tym Cioranem. I z "Samotnością i przeznaczeniem". To kolejny zbiór esejów i przemyśleń Rumuna, ale najobszerniejszy z tych, które do tej pory czytałem. I to chyba największa wada wydawnictwa. Obcowanie z myślą Ciorana jest przeżyciem dość specyficznym, nawet wielkich miłośników jego twórczości (do których ja się nie zaliczam, to znaczy: do wielkich; ale lubię) może... zmęczyć? znużyć? Tak mi się przynajmniej wydaje. Dawka pesymizmu czasem zlewająca się w jedno, czasem wydaje się jakby na siłę - jednak, moim zdaniem, jest to mniejsza część pracy.
Na uwagę zasługują przede wszystkim uniwersalne poglądy na temat stanu dzisiejszej ludzkości poprzez analizę kultury współczesnej i jej upadku. Nie zastanawiamy się wraz z Cioranem czy nastąpi koniec współczesnej kultury, tylko jak szybko. I rumuński myśliciel twierdzi, że szybko - jako że ludzkość jeszcze dyszy, więc materialny profetyzm Ciorana trochę się nie broni (ale w sytuacji, że niedługo będziemy po końcu - w post-współczesności [modne terminy ostatnio]),ale ogólne konkluzje Rumuna są - moim skromnym zdaniem - nad wyraz trafne. I smutne. Niestety.
Po pierwszej części książki uważałem, że jest to dzieło jego najlepsze, zasługujące na 9 gwiazdek co najmniej. Teraz żałuję, że nie można dawać połówkowych ocen, bo najchętniej oceniłbym ją na 7,5. Daję jednak 7, z zastrzeżeniem, że za część esejów z tego zbioru jest znakomita i wartościowa (mimo wszystko); dlatego, gdyby zostały one kiedyś wydane - tylko one! - w osobnym zbiorze, niechybnie za nie dałbym 10!
Ciężki orzech z tym Cioranem. I z "Samotnością i przeznaczeniem". To kolejny zbiór esejów i przemyśleń Rumuna, ale najobszerniejszy z tych, które do tej pory czytałem. I to chyba największa wada wydawnictwa. Obcowanie z myślą Ciorana jest przeżyciem dość specyficznym, nawet wielkich miłośników jego twórczości (do których ja się nie zaliczam, to znaczy: do wielkich; ale...
więcej Pokaż mimo toZbiór esejów na tematy egzystencjalne. Poszukiwaczom zrozumienia w smutku przypadnie do gustu bez dwóch zdań. Głębia i piękno języka aż bije z tej pracy. Znać francuski i czytać Ciorana w oryginale, to dopiero przygoda!
Zbiór esejów na tematy egzystencjalne. Poszukiwaczom zrozumienia w smutku przypadnie do gustu bez dwóch zdań. Głębia i piękno języka aż bije z tej pracy. Znać francuski i czytać Ciorana w oryginale, to dopiero przygoda!
Pokaż mimo toDwoistość świadomości we współczesnym świecie sięga granic paroksyzmu istnienia.
Dwoistość świadomości we współczesnym świecie sięga granic paroksyzmu istnienia.
Pokaż mimo to