W „Przebudzeniu” Eliza Segiet jeszcze silniej zaakcentowała wartości, o które warto nie tylko dbać, ale także walczyć „mocą mądrości”. Choć jej podmiot liryczny nie potrafi zrozumieć dlaczego szacunku, godności czy wolności nie dostaje się po prostu, jako dobra przypisanego człowiekowi. Dlaczego na świecie istnieje zło (choć „jest zbędne”)? W idealnym świecie to miłość powinna jednoczyć ludzi, bo „miłość do bliźnich / pozwala przetrwać”. I o tym też jest ten tom – o rozmaitych sposobach przetrwania, zapisania śladu, wyrycia się w zbiorowej pamięci. By budować ład świata warto zacząć od swojej intymnej przestrzeni – od dbania o relacje z innymi i troskę o przyrodę, która w walce o poprawę jakości życia jest naszym sprzymierzeńcem. O wszystkich tych kwestiach poetka pamięta.

„Przebudzenie” to tom uniwersalny, a przez nawiązania do obecnej sytuacji na świecie także niezwykle aktualny. Pandemia przynosi pożywkę dla strachu, zagubienia, wszelkich kryzysów oraz – co naturalne – do rozważań o śmierci. Poetka jednak nie skupia się na umieraniu, ale tym, co potem. Co zostawimy po sobie? Jak można utrwalić część siebie, zostawić ślad jakichś wydarzeń, upamiętnić ważne zdarzenie czy postać? Eliza Segiet upatruje tego w sztuce, która od stuleci udowadnia, że jest – obok pamięci – najtrwalszym „pomnikiem”. „Przebudzenie” jest tomem niezwykle spójnym – wszystkie ważne kwestie przenikają się tu wzajemnie, wiersze wzajemnie dopełniają swoje treści.

http://www.psychoskok.pl/produkt/przebudzenie/