"Ronja, córka zbójnika" byłą ukochaną książką mojego dzieciństwa i do dziś mam do niej sentyment, więc zainteresowanie jej autorką było czymś naturalnym. Biografia napisana przez Jensa Andersena jest bardzo, bardzo, bardzo szczegółowa. Wszystko jest dopowiedziane i rozłożone na czynniki pierwsze. Przywołane są fakty z życia Astrid, jej listy, zanalizowane książki i artykuły prasowe, a nawet wypracowania szkolne. Autor stawia kropkę nad każdym "i" nie zostawiając czytelnikowi nic do samodzielnej interpretacji. Moim zdaniem szkoda, bo wolę, gdy autor mi zaufa i pozwoli wyciągnąć własne wnioski. Momentami wywody Andersena trochę się dłużyły.
Osobną kwestią jest życiorys Astrid, bez wątpienia fascynujący. To niesamowite, że edukację skończyła na gimnazjum w wieku 16 lat. Równie niezwykłe jest jak bardzo wyprzedzała swoje czasy, zarówno w podejściu do dzieci, norm społecznych, jak i zwierząt. Nie miała łatwego życia, a jednak do końca pozostała empatyczna i dobra. Odcisnęła silne piętno nie tylko na literaturze dziecięcej. Ciekawe jest również tło historyczne pokazane w książce.

"Ronja, córka zbójnika" byłą ukochaną książką mojego dzieciństwa i do dziś mam do niej sentyment, więc zainteresowanie jej autorką było czymś naturalnym. Biografia napisana przez Jensa Andersena jest bardzo, bardzo, bardzo szczegółowa. Wszystko jest dopowiedziane i rozłożone na czynniki pierwsze. Przywołane są fakty z życia Astrid, jej listy, zanalizowane książki i artykuły...

Kiedy szukałam badania o wpływie czytelnictwa na rozwój naszego mózgu, funkcji poznawczych i zdrowia psychicznego, znalazłam ciekawą hipotezę: z dużym prawdopodobieństwem można założyć, że dzieci przyzwyczajone od wczesnego dzieciństwa do kontaktu z książką mają większą szansę stać się aktywnymi czytelnikami niż ich rówieśnicy pozbawieni takich doświadczeń.

Pozwólcie, że będę tego żywym przykładem.

W moim domu zawsze było dużo książek, zwłaszcza w pokoju rodziców. Ja zaś swoją półkę stopniowo zapełniałam. Na początku podpowiadano mi, co czytać, ale z czasem sama zaczęłam decydować o wyborach czytelniczych. Doskonale pamiętam, jak mama opowiadała „Dzieci z Bullerbyn”, ale też słuchała mnie, kiedy ja czytałam na głos „Braci Lwie serce”. Wspólnie przebrnęłyśmy przez wszystkie lektury Astrid Lindgren, które w ostatnich tygodniach mogłam wspominać, czytając biografię szwedzkiej autorki, a napisała ją ta sama osoba, która swój czas i pióro poświęciła na „Historię LEGO”!

Sięgając po „Żyje się tylko dziś” należy uzbroić się w cierpliwość. Andersen nie pisze z lekkością i nadmiernie lubuje się w szczegółach, ale też dzięki temu mamy możliwość totalnego zagłębienia się w życie pisarki. A była to kobieta niezwykła!
(...)

Po więcej zapraszam na IG i Fb "Zatytułowani".

Kiedy szukałam badania o wpływie czytelnictwa na rozwój naszego mózgu, funkcji poznawczych i zdrowia psychicznego, znalazłam ciekawą hipotezę: z dużym prawdopodobieństwem można założyć, że dzieci przyzwyczajone od wczesnego dzieciństwa do kontaktu z książką mają większą szansę stać się aktywnymi czytelnikami niż ich rówieśnicy pozbawieni takich doświadczeń.

Pozwólcie, że...

smutny życiorys, ale napawający nadzieją

smutny życiorys, ale napawający nadzieją

Przepiękna, wciągająca książka o cudownej Kobiecie z piękną duszą. Świetnie przeczytana.

Przepiękna, wciągająca książka o cudownej Kobiecie z piękną duszą. Świetnie przeczytana.

Cóż... gramatycznie i językowo ok, ale zbyt szczegółowa i rozwleczona stała się w końcu po kilkudziesięciu stronach dla mnie nudna... Nie dałam rady.

Cóż... gramatycznie i językowo ok, ale zbyt szczegółowa i rozwleczona stała się w końcu po kilkudziesięciu stronach dla mnie nudna... Nie dałam rady.

Niezwykle ciekawa historia nietuzinkowej kobiety. Matki, żony, córki, siostry i pisarki.

Astrid Lindgren to ikona literatury dziecięcej. I chociaż Pippi Pończoszanki nie potrafiłam polubić, bo zawsze wydawała mi się dziwna, to już „Dzieci z Bullerbyn” do tej pory są dla mnie kultowe, tak jak „Ronja”.

Nigdy nie zastanawiałam się nad prywatnym życiem autorki. Wystarczało mi to, że była pisarką.
Sięgając po tę biografię chciałam dowiedzieć się o niej więcej, by zrozumieć fenomen jej popularności. Oprócz tego, że uzyskałam odpowiedź na to pytanie, poznałam wyjątkowo kręte ścieżki życia pisarki. Przynajmniej te, u progu jej dorosłości.

Słuchałam z wielkim zainteresowaniem, a miły głos Anny Apostolakis snuł opowieść…

Poznałam najważniejsze wydarzenia z życia Astrid Lindgren, dowiedziałam się wiele o genezie powstania jej wszystkich książek, o wspaniałej relacji z rodzicami, dziećmi i czytelnikami, o jej upodobaniach, audycjach radiowych i walce z politykami. O tym jak spędzała wolny czas i z kim korespondowała. I o ciętych ripostach, którymi potrafiła zbić z tropu rozmówców. Jest też o jej ostatnich latach życia i o starości.

Teraz, po lekturze, wiem, że to co łączy mnie z pisarką, to podejście do wychowania dzieci. W pełni zgadzam się z propagowanymi przez nią metodami wychowawczymi.

Mam też chęć powtórnie zmierzyć się z Pippi. Znając okoliczności powstania tej książki, zupełnie inaczej widzę tę bohaterkę. Najbardziej jednak chciałabym przeczytać „Mio, mój Mio”.

Mnie ta biografia bardzo się podobała. Dzięki niej potrafię wyobrazić sobie autorkę jako zwykłą kobietę, a przede wszystkim rozumiem skąd pomysły na takich, a nie innych bohaterów.

Przy okazji tej opinii, chciałabym wszystkim miłośnikom twórczości pisarki polecić fantastyczne muzeum Junibacken w Sztokholmie. Podczas podróży kolejką, która przejeżdża przez światy najważniejszych utworów Astrid Lindgren słyszymy charakterystyczne dla nich fragmenty tekstów i wypowiedzi bohaterów. Jednak najlepsze jest to, że można ustawić język polski tego nagrania, co rzadko zdarza się w podobnych placówkach za granicą.
Ponadto jest tam wiele innych atrakcji i wspaniała księgarnia dla dzieci i nie tylko. Najlepsza w jakiej kiedykolwiek byłam.

WYZWANIE CZYTELNICZE IV 2023
Przeczytam (auto) biografię

Niezwykle ciekawa historia nietuzinkowej kobiety. Matki, żony, córki, siostry i pisarki.

Astrid Lindgren to ikona literatury dziecięcej. I chociaż Pippi Pończoszanki nie potrafiłam polubić, bo zawsze wydawała mi się dziwna, to już „Dzieci z Bullerbyn” do tej pory są dla mnie kultowe, tak jak „Ronja”.

Nigdy nie zastanawiałam się nad prywatnym życiem autorki. Wystarczało...

chyba audiobooki nie są dla mnie

chyba audiobooki nie są dla mnie

Astrid Lindgren szwedzka pisarka znana głównie z prozy dziecięcej , mnie zawsze będzie kojarzyć się ze zwariowaną Pippi Langstrumpf. Jej przygodami zachwycałam się w dzieciństwie. Jak na biografię książka nie zawiera zbyt wielu faktów z życia pisarki, znaczna jej część poświęcona jest jej twórczości, genezie powstania książek i analizie ich treści.
Przyznam, że nie było to szczególnie wciągające, moja wiedza o Astrid Lindgren nie poszerzyła się za bardzo po przeczytaniu tej biografii.

Astrid Lindgren szwedzka pisarka znana głównie z prozy dziecięcej , mnie zawsze będzie kojarzyć się ze zwariowaną Pippi Langstrumpf. Jej przygodami zachwycałam się w dzieciństwie. Jak na biografię książka nie zawiera zbyt wielu faktów z życia pisarki, znaczna jej część poświęcona jest jej twórczości, genezie powstania książek i analizie ich treści.
Przyznam, że nie było to...

Astrid Lindgren należy do moich ulubionych pisarek z dzieciństwa. Niezapomniane „Dzieci z Bullerbyn” to jedna z niewielu książek, które czytałam w tym czasie wielokrotnie. Tym chętniej sięgnęłam po biografię tej wybitnej pisarki – „Żyje się tylko dziś” Jensa Andersena. I znów przypomniałam sobie tę, w zasadzie oczywistą, prawdę, że życie artysty wpływa na jego twórczość.
Z książki dowiedziałam się dużo o kolejach losu Astrid, a nie brakowało w nich dramatycznych wydarzeń. Tym, co najbardziej odbiło się na jej tożsamości było nieślubne dziecko i konieczność oddania go w opiekę zastępczą w pierwszych latach jego życia. Astrid bardzo mocno przeżywała konieczność rozstania z synkiem, jednak nastawienie lokalnej społeczności i brak warunków do opieki nad dzieckiem zmusiły ją do podjęcia takiego kroku.
Innym kryzysem, który zatrzymał pisarkę w pędzie była zdrada małżeńska i groźba rozwodu ze Stube Lindgrenem. W swoim długim życiu zmagała się również często z koniecznością pożegnania na zawsze wielu osób, które kochała: męża, przyjaciółek, rodziców, a także ukochanego syna, który zmarł w wieku około 60 lat na nowotwór.
W starszym wieku Astrid Lindgren zaangażowała się w działania społeczne i polityczne. Uważa się, że jej prasowe polemiki przyczyniły się do upadku rządu socjaldemokratycznego w Szwecji. Wiele uwagi poświęciła prawom zwierząt oraz energetyce jądrowej. Tym, co jednak w jej przypadku jest najważniejsze, jest jej twórczość literacka.
Astrid Lindgren pozostawiła po sobie mnóstwo korespondencji, z której można wyczytać, co aktualnie ją zajmowało na poszczególnych etapach życia. Stąd wiadomo, jakie myśli i uczucia towarzyszyły jej na co dzień. Pisała również dzienniki oraz prowadziła zapiski dotyczące postępów rozwojowych swoich dzieci. Wszystkie te materiały zostały wykorzystane przez Jensa Andersena w biografii, dlatego jest ona tak ciekawa i pokazuje naprawdę szeroki obraz życia pisarki.
W swojej książce Jens Andersen pokazał również konteksty i interpretacje utworów Astrid Lindgren. Jej książki odegrały dużą rolę w dyskusji o metodach wychowawczych stosowanych w połowie XX wieku. Zwłaszcza Pippi Pończoszanka wywołała burzę. Dziewczynka o nadludzkiej sile, która za nic miała zasady ustalone przez dorosłych, początkowo została przyjęta z wielkim entuzjazmem, jednak wkrótce pojawiły się głosy o szkodliwości postawy, jaką prezentowała.
Twórczość Astrid Lindgren zrewolucjonizowała literaturę dziecięcą. Autorka oddała głos najmłodszym i opowiadała swoje historie przyjmując ich perspektywę, ich sposób postrzegania świata i rozumienia wydarzeń. W większości jej utworów obecny jest humor, jednak kilka wyróżnia się zgoła innym nastrojem. Refleksyjne, wzruszające, a czasem mroczne powieści dla dzieci pokazują, że dzieci potrzebują przyjaźni i nie boją się niczego, oprócz samotności. A chwile smutku, zwątpienia i niedoli mogą przetrwać dzięki wyobraźni.
Nawet nie wiem, kiedy przeczytałam „Żyje się tylko dziś”, tak dobrze i interesująco jest napisana. Autor podszedł do tematu z obiektywizmem i opowiedział o życiu Astrid bez oceniania i bez lukru. Swoje słowa poparł wieloma cytatami z licznej korespondencji, dzienników i innych publikacji pisarki. Jego książka pokazała mi szeroki kontekst społeczny, polityczny, a nawet filozoficzny utworów Lindgren. Bardzo dobra lektura.

Astrid Lindgren należy do moich ulubionych pisarek z dzieciństwa. Niezapomniane „Dzieci z Bullerbyn” to jedna z niewielu książek, które czytałam w tym czasie wielokrotnie. Tym chętniej sięgnęłam po biografię tej wybitnej pisarki – „Żyje się tylko dziś” Jensa Andersena. I znów przypomniałam sobie tę, w zasadzie oczywistą, prawdę, że życie artysty wpływa na jego twórczość.
Z...

Biografia Astrid Lindgren zaczyna się jakby była biografią jej syna i tego tylko mi zabrakło: więcej informacji o pierwszych dwóch dekadach życia pisarki. Wspomnienia z młodości są zaledwie wplatane w kolejnych częściach książki.
Wcześniej nie interesowałam się autorką Dzieci z Bullerbyn, a szkoda, bo okazała się być bardzo ciekawą osobowością, a jej twórczość i działalność dotycząca różnego rodzaju dziedzin naprawdę robi wrażenie. Wstyd się przyznać, ale nie miałam pojęcia o związkach np. Pippi Langstrumpf z bieżącymi wydarzeniami na świecie, w tym przypadku z II wojną światową.

Biografia Astrid Lindgren zaczyna się jakby była biografią jej syna i tego tylko mi zabrakło: więcej informacji o pierwszych dwóch dekadach życia pisarki. Wspomnienia z młodości są zaledwie wplatane w kolejnych częściach książki.
Wcześniej nie interesowałam się autorką Dzieci z Bullerbyn, a szkoda, bo okazała się być bardzo ciekawą osobowością, a jej twórczość i...