Książka jest chyba żartem z tak popularnych obecnie nauk o duchowości. Autor, który nie istnieje (posługuje się pseudonimem) relacjonuje miejsca i rozmowy, których nie było, prezentując "zaskakujące i skłaniające do myślenia" odpowiedzi na najgłębsze pytania. Sam na wstępie podaje się za oświeconego, który ludzkość obserwuje jak film w kinie. Oświecenia szuka jeden na dziesięć tysięcy, pisze nam autor, a znajduje je jeden z dziesięciu tysięcy szukających. To daje jedno oświecenie na sto milionów.. Jakie szczęście, że Jed je przeżył, poza tym pisze o tym, że doszedł do swych nauczycieli i.. po prostu poszedł dalej.. Mistrz pośród Mistrzów. W dodatku, taki zwykły, taki cool, a jednak genialny.. :-)
Ufff.. Oczywiście wiemy, że mądrość jest mądrością, niezależnie kto ją spisał, ale w mojej opinii, książka jest tak płytka, że trzeba być bardzo "duchowym" by zobaczyć w niej głębie. Chyba szkoda czasu i pieniędzy. Szukającym polecam "starego dobrego" Eckharta Tolle.

Książka jest chyba żartem z tak popularnych obecnie nauk o duchowości. Autor, który nie istnieje (posługuje się pseudonimem) relacjonuje miejsca i rozmowy, których nie było, prezentując "zaskakujące i skłaniające do myślenia" odpowiedzi na najgłębsze pytania. Sam na wstępie podaje się za oświeconego, który ludzkość obserwuje jak film w kinie. Oświecenia szuka jeden na...

"Oświecenie jest urzeczywistnieniem prawdy. Prawda nie tylko jest prosta, ale jest czymś, co nie może być już prostsze, nie można jej już bardziej zredukować."

Podążając ścieżką rozwoju duchowego zagłębiamy się w różne publikacje, uczęszczamy na kursy, medytujemy, czytamy mądre księgi, bierzemy udział w spotkaniach prowadzonych przez nauczycieli duchowych i różnych szkoleniach. Przyjmujemy pewne oczywiste prawdy, uznając, że to, co robimy doprowadzi nas do rozbudzenia, a tym samym lepszego życia. Autor książki „Duchowe oświecenie” pokazuje, że droga, którą kroczymy, może nas zaprowadzić na manowce.

Jed McKenna jest mistrzem duchowym, ale jego postać jest owiana tajemnicą, gdyż on nie lubi mówić o sobie. Mówi, że ceni sobie prywatność i nie jest zainteresowany uczestniczeniem w "czytelniczych wkrętach". Podkreśla, że nigdy nie było jego celem osiągnięcie oświecenia, a jedynie chciał poznać prawdę, o czym chętnie opowiada.

"Duchowe oświecenie. Cholernie osobliwe" to pierwsza część trylogii, z której na razie w Polsce na razie ukazał się tylko tom pierwszy. Już podtytuł wskazuje, że jest to książka inna, niż wszystkie.

Zamiast wstępu czy prologu mamy „Klauzulę ograniczenia odpowiedzialności, za treści duchowe zawarte w tej książce”, co od razu sugeruje, że czytamy jej zawartość na własne ryzyko. To przewrotne stwierdzenie sugeruje zupełnie inne podejście do duchowości, niż jest nam wpajane. Z pewnością jest ono świeże i zupełnie odmienne od znanych nam nauk. Zaznacza też, że wszystkie historie, postaci i miejsca są całkowicie fikcyjne, ale czytając, mamy wrażenie, jakby wydarzyły się naprawdę.

Książka ma formę opowiadania podzielonego na rozdziały i prowadzonej w narracji pierwszoosobowej. Czyta się ją, jak każdą inną powieść beletrystyczną. Poznajemy oświeconego mistrza, mieszkającego w aśramie ulokowanego w swoim domu w Iowa. Jego dom jest otwarty dla każdego, kto chce w nim przebywać i rozwijać się duchowo. Narratorem jest autor, który pełni rolę guru. Opisuje swoje rozmowy z poszczególnymi osobami, które przybyły do niego, by kształcić się duchowo, podążać za przekazanymi wskazówkami i zrobić postępy w dążeniu do oświecenia. Tymczasem on stawia przed nimi szereg pytań, wywraca ich świat do góry nogami i uświadamia, że żyli dotychczas w błędnych przekonaniach.

Autor skłania do przemyśleń nad wieloma zagadnieniami związanymi z duchowością podważając znane slogany, teorie i przekonania na temat przebudzenia. Przedstawia swoje spojrzenie na temat ego, strachu, świadomości. Stawia przed swoimi słuchaczami szereg pytań, które także są kierowane do nas. Poza tym przewijają się przemyślenia i wiersze różnych filozofów i poetów. Wśród nich najczęściej pojawia się nazwisko Watta Whitmana, któremu książka została zadedykowana. Ciekawym dodatkiem jest wywiad z autorem, w którym przedstawia swoje spojrzenie na duchowość.

Lektura książki „Duchowe oświecenie” była dla mnie niezwykłym doświadczeniem, gdyż otworzyła mi oczy na kwestie, które gdzieś mi umykały podczas poznawania różnych duchowych aspektów życia. Autor odkrywa przed nami zupełnie inne znaczenie oświecenia, dementuje fałszywe przekonania propagowane przez innych mistrzów i guru, ukazując machinę, w jaką wpadają osoby pragnące udoskonalać siebie. Obala znane mity, krusząc wszystko to, w co wierzymy i przyjmujemy, jako słuszne. Pokazuje, że przejmujemy często wzory zachowania innych, które oddalają nas od przebudzenia.

Cały materiał zmierza do tego, by uświadomić, że najważniejsze jest zrobienie Pierwszego Kroku i chęć odkrywania Prawdy, a nie to, w jaki sposób dalej będziemy podążać wybraną drogą. Istotne jest byśmy odkrywali ją po swojemu i samodzielnie myśleli i szli własną ścieżką, a nie cudzą.

Nie jest to łatwa w lekturze publikacja, gdyż zawiera zupełnie nowe i często szokujące teorie na temat rozwoju duchowego. Czytając można mieć wrażenie, że wszystko, co do tej pory słyszeliśmy na ten temat, jest błędnym rozumieniem duchowości. To książka bardzo pouczająca, mądra i inspirująca książka, którą powinien przeczytać każdy, kto kroczy jakąkolwiek ścieżką duchowego rozwoju, pragnąc osiągnąć oświecenie.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu Sztukater

https://ezo-ksiazki.blogspot.com/2021/11/955-duchowe-oswiecenie.html

"Oświecenie jest urzeczywistnieniem prawdy. Prawda nie tylko jest prosta, ale jest czymś, co nie może być już prostsze, nie można jej już bardziej zredukować."

Podążając ścieżką rozwoju duchowego zagłębiamy się w różne publikacje, uczęszczamy na kursy, medytujemy, czytamy mądre księgi, bierzemy udział w spotkaniach prowadzonych przez nauczycieli duchowych i różnych...