Kochani, niedawno jedna z bliskich mi osób zadała takie pytanie :
-Martyna... wiesz co mnie najbardziej przeraża w twojej książce?
Odpowiadam więc: zapewne fabuła.
-"Otóż nie kochana. Przeraża mnie myśl, że wszystko, co napisałaś jest tak realne, że może przytrafić się każdemu, jednak mimo to, postanowiłaś opisać swój świat, jako bestialski i waleczny jednocześnie i nie mam zupełnie pojęcia, na której z tych kwestii powinnam się skupić, by wyciągając jakiekolwiek wnioski i refleksje."

Moje kochane "Panie Recenzentki" pragnę podziękować wam z całego serca za oddany czas oraz poświęcenie, jakim obdarowałyście trzy ciężkie lata mojej pracy i mam nadzieję, że jeszcze wiele przed nami. Jeszcze raz dziękuje.

Wszystkich niecierpliwych i potencjalnych czytelników z pytaniami, zapraszam na czat ;)
www.ksiazkaodautora.eu

Pozdrawiam M.B.

Kochani, niedawno jedna z bliskich mi osób zadała takie pytanie :
-Martyna... wiesz co mnie najbardziej przeraża w twojej książce?
Odpowiadam więc: zapewne fabuła.
-"Otóż nie kochana. Przeraża mnie myśl, że wszystko, co napisałaś jest tak realne, że może przytrafić się każdemu, jednak mimo to, postanowiłaś opisać swój świat, jako bestialski i waleczny jednocześnie i nie...

[ RECENZJA ]

Martyna Bednarz "Zwierciadło kata. Egoistyczne odbicie."
Wyd. Poligraf

Ludzka psychika potrafi płatać każdemu z nas różne figle. Czasem mniejsze, czasem większe. Drobne złudzenie, przywidzenie lub przedstawiony całkiem skrzywiony obraz będący tylko ułudą.
Kamilę od długiego już czasu dręczą straszne sny. Koszmary budzą ją zaraz po tym jak udaje jej się oddać całkowicie objęciom Morfeusza. Wyobraźnia podsuwa jej okropne, pełne bestialstwa widoki, pozostające na długo w myślach zawładając całym jej umysłem.
Ale czy to oby napewno tylko wyobraźnia? Czy sceny nawiedzające Kamilę są wytworem zbyt wybujałej wyobraźni? Czy to, co dzieje się w jej głowie ma odzwierciedlenie prawdziwych wydarzeń? Czy psychika kobiety działa dwubiegunowo dając sygnały, których Kamila nie rozumie? A może stała się ona obiektem jakiegoś badania bądź eksperymentu?
Książka Martyny Bednarz to pierwszy tom opowiadający o złu przejmującym władzę nad słabą istotą, jaką jest człowiek. Pełna pytań i prób zrozumienia co jest prawdą a co iluzją. Historia jednej kobiety o dwóch obliczach, która traci całkowicie kontrolę nad sobą i swoją przeszłością. Traumatyczne przeżycia popychają ją do dramatycznych kroków samounicestwienia.
Lektura idealna dla każdego, kto pragnie zgłębić swoją wiedzę i poznać tajniki ludzkiej psychiki, która wciąż potrafi zaskakiwać...

[ RECENZJA ]

Martyna Bednarz "Zwierciadło kata. Egoistyczne odbicie."
Wyd. Poligraf

Ludzka psychika potrafi płatać każdemu z nas różne figle. Czasem mniejsze, czasem większe. Drobne złudzenie, przywidzenie lub przedstawiony całkiem skrzywiony obraz będący tylko ułudą.
Kamilę od długiego już czasu dręczą straszne sny. Koszmary budzą ją zaraz po tym jak udaje jej się...

Książka należy do gatunku horror. Nie jest dla każdego ponieważ jest nie tylko specyficzna ale i dość mocna. Podzielona na dwie części: sny i rzeczywistość. Każda cześć to zupełnie inna bajka. Obie łączy główna bohaterka Kamila i tzw. wizje.

Kamila to młoda kobieta, która pracuje, wiedzie uporządkowane życie. Od pewnego czasu zaczyna widzieć postacie, zdarzenia. Są to albo samobójcy, albo ofiary morderstw, a nawet sami mordercy. Wizje pojawiają się w snach i na jawie, a wszystko się ze sobą miesza.

Część pierwsza to sny. Poznajemy tu wizje Kamili, i osoby, które ją nawiedzają. W całym zamieszaniu pojawia się Oskar, który pojawia się w sumie nie wiadomo skąd. Kamila tworzy z nim związek, ale ten związek jest dziwny. Autorka skupiła się na wizjach, snach głównej bohaterki, które są dość mocne, jedne mieszają się z drugimi i tak naprawdę nic nie możemy poskładać do kupy. Niektóre fragmenty są drastyczne co sprawi że jeśli ktoś ma słabe nerwy lepiej nich się przygotuje na mrożące krew w żyłach fragmenty. Kamila trafia na kobietę, która początkowo nie chce jej pomgać ale z czasem zmienia zdanie. Tu robi się ciekawiej bo akcja nabiera jakiegoś konkretnego składu. Szkoda, że kończy się część pierwsza i niewyjaśnione są do końca niektóre wątki.

Część druga to: rzeczywistość. Kamila budzi się w jakimś ośrodku, gdzie doktor Tomasz chce jej pomoc. Wychodzi jakby Kamila była socjopatką, która popełniła 12 niewybaczalnych zbrodni. Te zbrodnie to morderstwa i inne rzeczy, które przeżywała jako wizje w części pierwszej. Nie do końca wiemy, czy była mordercą, czy prowodyrem zbrodni i na jakiej zasadzie to miało miejsca. Ośrodek też jest dziwnym miejscem. Jakieś maszyny do wprowadzania jaźni np. X12, eksperymenty, dociekania, system, wszystko według planu np. jedzenie czy spanie itp. Wszystko to staje się dość skomplikowane.

Sama fabuła jest dość ciężką do zrozumienia. Nie ma klarownej fabuły, wątki się mieszają i do końca nie wiadomo co jest czym. Główna bohaterka jest dziwną osobą. Pojawiające się duchy bo tak można je nazwać lub zjawy w wizjach , snach czy też jawie, są mroczne, i w sumie nie do końca sprecyzowane kto jest kim. Całość wywoła w czytelniku dość mieszane uczucie. Ciężko określić czy książka jest dobra, czy złą. Fabuła pokazana w dość chaotyczny sposób, ciężka do poskładania w całość Gatunek horrorów to nie jest gatunek, który kocham czy po niego sięgam często. Według mnie książka jest specyficzna, a patrząc na to, że to tom I, będzie jej kontynuacja, a zatem wszystko przed nami. Zakończenie jest zaskakujące, w pewien sposób intryujące choć niewiele nam wyjaśnia.

Książka należy do gatunku horror. Nie jest dla każdego ponieważ jest nie tylko specyficzna ale i dość mocna. Podzielona na dwie części: sny i rzeczywistość. Każda cześć to zupełnie inna bajka. Obie łączy główna bohaterka Kamila i tzw. wizje.

Kamila to młoda kobieta, która pracuje, wiedzie uporządkowane życie. Od pewnego czasu zaczyna widzieć postacie, zdarzenia. Są to...

Dość długo zbierałam się do tego, by napisać recenzję o tej książce, według mnie nie jest ona treścią dla każdego, może wywoływać w czytelniku mieszane uczucia samą treścią, która nie jest przekazana w sposób dość czytelny. Mam wrażenie, jakoby sama powieść miała wpleść w życie czytelnika wszechobecne przygnębienie, poczucie monotonności występujące z dnia na dzień i nieodpartą chęć ucieczki przed bolesną realnością z jaką się spotyka bohaterka. Czyżby w wydaniu pisarki, tabletki nasenne miały być cichą formą pomocy, która uchroni człowieka przed wszystkim co złe? Nie ma tu happy endu, najzwyczajniej w świecie życie kobiety sypie się jej pod nogi niczym stłuczona porcelana, zabierając wszystko to co można uznać za bezpieczne i stateczne.

Dość długo zbierałam się do tego, by napisać recenzję o tej książce, według mnie nie jest ona treścią dla każdego, może wywoływać w czytelniku mieszane uczucia samą treścią, która nie jest przekazana w sposób dość czytelny. Mam wrażenie, jakoby sama powieść miała wpleść w życie czytelnika wszechobecne przygnębienie, poczucie monotonności występujące z dnia na dzień i...