Jeśli zajrzy się na Wikipedię do biogramu I. Chrzanowskiego, to ten krótki tekst znajdzie się wśród jego "najważniejszych publikacji". Trudno mi to ocenić, niemniej z pewnością można to dziełko uznać za interesujący przykład refleksji nad miejscem Wergiliusza (jakże radośnie archaiczna jest ta tytułowa forma: Wirgiljusza!) w kulturze wieków późniejszych, zwłaszcza zaś w kulturze polskiej. Tytuł jest może nie do końca czytelny: Autor omawia pewną tendencję dostrzegalną w literaturze polskiej tuż po III rozbiorze, gdy zaczęto interpretować "Eneidę" jako alegorię losów Polaków po upadku Ojczyzny, niepozbawioną pewnych nut nadziei na odrodzenie.

Tomasz Babnis

P.S.
W tym trzecim wydaniu tekstu wspomniana jest dwutysięczna rocznica urodzin Wergiliusza mająca rzekomo przypadać na 1930 r. Wergiliusz urodził się w 70 r. p.n.e., ale to przecież oznacza, że ta okrągła rocznica przypada na 1931 r., bo nie ma roku 0. Wydawać by się mogło, że światłe umysły kultury polskiej powinny być tego świadome, a tu taki błąd chronologiczny.

Jeśli zajrzy się na Wikipedię do biogramu I. Chrzanowskiego, to ten krótki tekst znajdzie się wśród jego "najważniejszych publikacji". Trudno mi to ocenić, niemniej z pewnością można to dziełko uznać za interesujący przykład refleksji nad miejscem Wergiliusza (jakże radośnie archaiczna jest ta tytułowa forma: Wirgiljusza!) w kulturze wieków późniejszych, zwłaszcza zaś w...