Niezwykle wciągająca, piękna opowieść o losach kilku pokoleń pewnej rodziny, na czele której stoi matka Lakszmi. Poznajemy ją jako młodą 14-letnią dziewczynkę, poślubiającą znacznie starszego mężczyznę, który w żaden sposób nie przypada jej do gustu, co więcej okazuje się, że nie jest tym za kogo się podawał. Historię jej, jej dzieci i wnuków poznajemy dzięki relacjom poszczególnych członków rodziny. Daje to możliwość spojrzenia na te same wydarzenia i osoby z różnych perspektyw, zbudowania własne zdania i poszukiwania prawdy, która leży gdzieś po środku.
Rodzina nie jest idealna, boryka się z wieloma problemami i sytuacjami, które pozostają aktualne bez względu na czas, dojrzałość i doświadczenia. Bohaterowie są tak różni, że aż trudno uwierzyć, że są rodziną. I wraca stara prawda, że historia lubi się powtarzać, a ludzie najczęściej popełniają te błędy, których najbardziej pragną uniknąć.
Nie jest to opowieść lekka i przyjemna, po lekturze której przeżywa się duchowe uniesienie, oczyszczenie, dostaje się receptę jak żyć. Wręcz przeciwnie, całą powieść zastanawiasz się, czemu ludzie są tak okrutni i samolubni, mimo chęci pomocy i uszczęśliwiania innych zawsze wybierają te ścieżki, które to ich najbardziej zadowolą. I nie ma tu prawionych bajek o tym jak to miłość dodaje skrzydeł i zwycięża wszystko. Bo tutaj tak naprawdę było wszystko, oprócz tej, której tak pożądano - miłości.
Z pewnością książka ta pozostanie w mojej pamięci jako takie upamiętnienie tej strony życia, przez którą nie chcę go postrzegać i przeżywać. Wolę pozostać w mojej bajce. Ale ta historia niech trwa i trwa, bo jest w niej wiele prawd, które bardzo bolą.

Niezwykle wciągająca, piękna opowieść o losach kilku pokoleń pewnej rodziny, na czele której stoi matka Lakszmi. Poznajemy ją jako młodą 14-letnią dziewczynkę, poślubiającą znacznie starszego mężczyznę, który w żaden sposób nie przypada jej do gustu, co więcej okazuje się, że nie jest tym za kogo się podawał. Historię jej, jej dzieci i wnuków poznajemy dzięki relacjom...