Nie sposób przyjąć tych wspaniałych treści bez refleksji! Dominikanie wydają świetne książki, które rzeczywiście niosą ze sobą wartość.

Nie sposób przyjąć tych wspaniałych treści bez refleksji! Dominikanie wydają świetne książki, które rzeczywiście niosą ze sobą wartość.

Najlepszym elementem książki jest jej Wprowadzenie, jest po prostu świetne. Później myśli, apoftegmaty - trudno to oceniać jako coś co siadasz i czytasz, ale też oczywiście nikt nie zakładał, że nim będzie.
Trochę szkoda, że mądrości są tak bardzo nacechowane religią, ale znów - nie ma powodu by było inaczej. Toć to takie a nie inne dzieło.

Najlepszym elementem książki jest jej Wprowadzenie, jest po prostu świetne. Później myśli, apoftegmaty - trudno to oceniać jako coś co siadasz i czytasz, ale też oczywiście nikt nie zakładał, że nim będzie.
Trochę szkoda, że mądrości są tak bardzo nacechowane religią, ale znów - nie ma powodu by było inaczej. Toć to takie a nie inne dzieło.

Książka dzieli się na dwie części. Pierwsza to relacja z przebywania na górze Athos Tomasza Grabowskiego OP, a druga to właściwe apoftegmaty, mądrość ojców atoskich. Obie części świetne, a do apoftegmatów warto ciągle wracać, bardzo odświeżająca lektura, krynica mądrości chrześcijańskiej. Poszczególne sentencje są warte zapamiętania i rozmyślania nad nimi tak naprawdę przez całe życie. Czuć też tutaj tego "wschodniego ducha", jest to bardzo subtelne, ale wyczuwalne, autorzy sentencji czasami też krytykują zachodni, intelektualny nurt podchodzenia do teologii.

Książka dzieli się na dwie części. Pierwsza to relacja z przebywania na górze Athos Tomasza Grabowskiego OP, a druga to właściwe apoftegmaty, mądrość ojców atoskich. Obie części świetne, a do apoftegmatów warto ciągle wracać, bardzo odświeżająca lektura, krynica mądrości chrześcijańskiej. Poszczególne sentencje są warte zapamiętania i rozmyślania nad nimi tak naprawdę przez...

Ciekawy wstęp Tomasza Grabowskiego OP (właściwie jego wspomnienia z pobytów na Górze Atos) oraz solidna porcja współczesnych apoftegmatów ojców pustyni. Wiele z nich niezwykle głębokich. Sporo dotyczy modlitwy serca (modlitwy Jezusowej).

Ciekawy wstęp Tomasza Grabowskiego OP (właściwie jego wspomnienia z pobytów na Górze Atos) oraz solidna porcja współczesnych apoftegmatów ojców pustyni. Wiele z nich niezwykle głębokich. Sporo dotyczy modlitwy serca (modlitwy Jezusowej).

To tylko niecałe 150 str, a w zasadzie... 2 wspaniałe książki: pierwsza to niemal 40-stronicowe "Wspomnienia z góry Athos" - wprowadzenie o. Tomasza Grabowskiego, prezesa Wydawnictwa W drodze, który spędził na Górze Athos łącznie ponad miesiąc. Część druga to "Apoftegmaty ojców athoskich" - zbiór myśli, spostrzeżeń, wskazówek, modlitw.
Obie części warto czytać powolutku. W przypadku części pierwszej nie mogłem się oderwać od tekstu - od tego, co katolicki duchowny myśli, jak przeżywa Prawosławie. Ale w przypadku drugiej naprawdę serio radzę - nie więcej niż strona dziennie. Po prostu szkoda, by te myśli uleciały z człowieka, a przy większej ich liczbie tak może się stać.
Szczególnie polecam cytaty z o. Paisjusza Hagioryty (ale to chyba niekogo nie zaskoczy) oraz oj. Tichona ze Stawronikity.

To tylko niecałe 150 str, a w zasadzie... 2 wspaniałe książki: pierwsza to niemal 40-stronicowe "Wspomnienia z góry Athos" - wprowadzenie o. Tomasza Grabowskiego, prezesa Wydawnictwa W drodze, który spędził na Górze Athos łącznie ponad miesiąc. Część druga to "Apoftegmaty ojców athoskich" - zbiór myśli, spostrzeżeń, wskazówek, modlitw.
Obie części warto czytać powolutku. W...

Wartością samą w sobie tej książki jest wprowadzenie dominikanina, To­masza Gra­bow­skiego - Wspo­mnie­nia z góry Athos. Zakonnik był na Świętej Górze Athos trochę ponad miesiąc, żył życiem mieszkających tam prawosławnych mnichów, brał udział w ich modlitwach, rozmawiał o ich przeżywaniu wiary. Ciekawe są jego spostrzeżenia na temat różnic między duchowością prawosławną i rzymskokatolicką.
Natomiast same Mądrości (czy rady) kilku mnichów zebrane przez francuskiego autora, które stanowią główną część książki, wydały mi się „nie­ży­cio­we, prze­sta­rza­łe lub zbęd­ne”. Może nie był to czas na ich czytanie, a może moja wrażliwość nie współgra z duchowością ojców z Góry Athos?

Wartością samą w sobie tej książki jest wprowadzenie dominikanina, To­masza Gra­bow­skiego - Wspo­mnie­nia z góry Athos. Zakonnik był na Świętej Górze Athos trochę ponad miesiąc, żył życiem mieszkających tam prawosławnych mnichów, brał udział w ich modlitwach, rozmawiał o ich przeżywaniu wiary. Ciekawe są jego spostrzeżenia na temat różnic między duchowością prawosławną i...