The Prince

Chyba jednak "Sztuka Wojny" Sun Tzu bardziej do mnie przemawiała, ale "Książę" również jest ciekawą pozycją, jeśli ktoś chce poczytać o mechanizmach zarządzania państwem. Nic dziwnego, że wielu dyplomatów i polityków traktowało tę książkę jako obowiązkową w ich biblioteczce.

Chyba jednak "Sztuka Wojny" Sun Tzu bardziej do mnie przemawiała, ale "Książę" również jest ciekawą pozycją, jeśli ktoś chce poczytać o mechanizmach zarządzania państwem. Nic dziwnego, że wielu dyplomatów i polityków traktowało tę książkę jako obowiązkową w ich biblioteczce.

Książką bardzo analityczna, miejscami może trochę za bardzo - nie warto czytać za jednym posiedzeniem, lepiej rozłożyć sobie np. po jednym rozdziale dziennie, żeby nic nie umknęło. Główna myśl jest taka, że dobry władca powinien być gotowy czynić zło, kiedy nie ma innego wyjścia, bo władza wymaga, żeby sobie ubrudzić ręce. Zdecydowanie warto nie tylko z samego zainteresowania historią, ale też żeby lepiej zauważać okrutnych książąt w naszych czasach.

Książką bardzo analityczna, miejscami może trochę za bardzo - nie warto czytać za jednym posiedzeniem, lepiej rozłożyć sobie np. po jednym rozdziale dziennie, żeby nic nie umknęło. Główna myśl jest taka, że dobry władca powinien być gotowy czynić zło, kiedy nie ma innego wyjścia, bo władza wymaga, żeby sobie ubrudzić ręce. Zdecydowanie warto nie tylko z samego...

Trochę mnie zmęczyła, trąci tamtym. Wiele pozycji z czasów dawnych wchodzi i zostaje w głowie. Odkleiłam się od niej jednak szybko, może zbyt szybko.

Trochę mnie zmęczyła, trąci tamtym. Wiele pozycji z czasów dawnych wchodzi i zostaje w głowie. Odkleiłam się od niej jednak szybko, może zbyt szybko.

Uważam, że jest to pozycja obowiązkowa dla każdej osoby zainteresowanej historią, wiedzą o społeczeństwie, czy polityką. 150 stron to naprawdę niewiele. Również niektóre rady co do rządzenia, mogą być wg mnie stosowane w kontaktach z innymi ludźmi.
Wydawnictwo Bellona wydała bardzo dobrą wersję tej książki. Jej małe rozmiary były dla mnie bardzo korzystne, bo mogłem włożyć ją do kieszeni i czytać w każdej wolnej chwili.
Również strony są wg mnie świetnie ozdobione.

Uważam, że jest to pozycja obowiązkowa dla każdej osoby zainteresowanej historią, wiedzą o społeczeństwie, czy polityką. 150 stron to naprawdę niewiele. Również niektóre rady co do rządzenia, mogą być wg mnie stosowane w kontaktach z innymi ludźmi.
Wydawnictwo Bellona wydała bardzo dobrą wersję tej książki. Jej małe rozmiary były dla mnie bardzo korzystne, bo mogłem włożyć...

Jestem pozytywnie zaskoczony.

Autor idealnie wyczerpuje temat władzy, utrzymania jej jak i też stosunku ludu oraz wojska do "Księcia", władcy danego państwa.

Argumenty są bogato ustrojone w wiele przykładów z historii starożytnej jak i tej która była w okolicach czasów napisania książki.

Jedyny wielki minus to sposób zapisu zdań, czasem nawet trudniej się czyta. Nie wiem czy to atrybut tego, że dzieło jest 500-letnie czy też tłumaczenia.

Jestem pozytywnie zaskoczony.

Autor idealnie wyczerpuje temat władzy, utrzymania jej jak i też stosunku ludu oraz wojska do "Księcia", władcy danego państwa.

Argumenty są bogato ustrojone w wiele przykładów z historii starożytnej jak i tej która była w okolicach czasów napisania książki.

Jedyny wielki minus to sposób zapisu zdań, czasem nawet trudniej się czyta. Nie...

Książka zdecydowanie przeceniana

Książka zdecydowanie przeceniana

Napisać takiego średniaka i zostać zapamiętanym na zawsze :) Oczywiście, kontekstualnie w XVI wieku to były dość odkrywcze, choć cyniczne, myśli.

Napisać takiego średniaka i zostać zapamiętanym na zawsze :) Oczywiście, kontekstualnie w XVI wieku to były dość odkrywcze, choć cyniczne, myśli.

Very good book !

Very good book !

W piętnastym rozdziale "Księcia" Machiavelli pisze: „Wielu wyobrażało sobie takie republiki i księstwa, jakich w rzeczywistości ani nie widzieli, ani nie znali; wszak sposób, w jaki się żyje, jest tak różny od tego, w jaki się żyć powinno, że kto, chcąc czynić tak, jak się czynić powinno, nie czyni tak, jak inni ludzie czynią, ten gotuje raczej swój upadek niż przetrwanie; bowiem człowiek, który pragnie zawsze i wszędzie wytrwać w dobrem, paść koniecznie musi między tylu ludźmi, którzy nie są dobrymi. Otóż niezbędnym jest dla księcia, który pragnie utrzymać się, aby potrafił nie być dobrym i zależnie od potrzeby posługiwał się lub nie posługiwał dobrocią”.

Rozumowanie zawarte w powyższym fragmencie sprowadza się do następujących obserwacji i wniosków:
1) Wielu ludzi naiwnie wyobraża sobie organizmy polityczne jako baśniowe królestwa, w których rządzą dobro i sprawiedliwość.
2) Tymczasem realia życia daleko odbiegają od zasad i ideałów moralnych. Między „jest” a „być powinno” zieje przepaść.
3) Kto chce i próbuje postępować etycznie (zgodnie z tym, jak być powinno),ten niechybnie zmierza do klęski, ponieważ jest w mniejszości.
4) Jego szlachetna postawa nie ostanie się wobec postawy cynizmu i pragmatyzmu reprezentowanej przez większość. Ta druga postawa zapewnia przetrwanie.
5) Rozsądny władca (książę) powinien traktować dobroć instrumentalnie (utylitarnie, funkcjonalnie) – ma postępować etycznie tylko wtedy, kiedy uzna to za potrzebne (korzystne).

Diagnoza Machiavellego okazuje się bezlitosna, pozbawiona złudzeń odnośnie do powszechności i naturalności dobra – jego praktycznej realizacji w naszym życiu. Można by takie stanowisko nazwać pesymizmem etycznym, choć to rzadko spotykane określenie.

W piętnastym rozdziale "Księcia" Machiavelli pisze: „Wielu wyobrażało sobie takie republiki i księstwa, jakich w rzeczywistości ani nie widzieli, ani nie znali; wszak sposób, w jaki się żyje, jest tak różny od tego, w jaki się żyć powinno, że kto, chcąc czynić tak, jak się czynić powinno, nie czyni tak, jak inni ludzie czynią, ten gotuje raczej swój upadek niż przetrwanie;...

Książka, która w popkulturze zachodniej obrosła w mity wyssane z palca. Jest to poradnik rządzenia księstwem, praktycznie wszystko to fakty i mało jest tam kontrowersji. Patrząc na to co oznacza słowo "Machiavellizm" nasuwa się teza, że ludzie, którzy ten termin stworzyli nawet nie przeczytali jego prac; z książki tej można wynieść takie rzeczy jak to, że przesadna przemoc nie sprawi, że utrzymasz się przy rządach, rządy zaś powinny być stanowcze, a niekorzystne ludziom rzeczy powinieneś robić na raz, a nie dawkowo. Sama książka nie podaje nic nowego, ale trzeba wiedzieć jaka stara ona jest i wiedzieć, że w jej czasach była rewelacyjna i kontrowersyjna, dziś to ani kontrowersja ani rewelacja. Zawiodłem się trochę ale książka jest dobra i ważna.

Książka, która w popkulturze zachodniej obrosła w mity wyssane z palca. Jest to poradnik rządzenia księstwem, praktycznie wszystko to fakty i mało jest tam kontrowersji. Patrząc na to co oznacza słowo "Machiavellizm" nasuwa się teza, że ludzie, którzy ten termin stworzyli nawet nie przeczytali jego prac; z książki tej można wynieść takie rzeczy jak to, że przesadna przemoc...