Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieść o człowieku, któremu jest wszystko jedno - zobojętniałym na świat o ludzi, żyjącym z dnia na dzień. Dopiero skrajnie trudne wydarzenie wyrywa go z apatii, kiedy jest już na to za późno. Książka napisana bez niemal żadnych opisów, to sucha relacja, tak jak opowiedziałby tę historię jej główny bohater. Nie wiem, co o niej sądzę, ale jest w tym wszystkim nieczułość, którą można zobaczyć wszędzie w naszych czasach. Nie żałuję, będę wracał - nie wiem jednak dlaczego.

Opowieść o człowieku, któremu jest wszystko jedno - zobojętniałym na świat o ludzi, żyjącym z dnia na dzień. Dopiero skrajnie trudne wydarzenie wyrywa go z apatii, kiedy jest już na to za późno. Książka napisana bez niemal żadnych opisów, to sucha relacja, tak jak opowiedziałby tę historię...

Rozwiń

Zwiń

Nie ma tu nic zbędnego, każdy element tej historii ma znaczenie, proza precyzyjna i przemyślana jak mechanizm zegarka. Historia przyjaźni tak głębokiej, że zmusza w jej imię do najtrudniejszych wyborów, a także opowieść o ludziach, którzy nie mają tylko siebie nawzajem w świecie, w którym człowie stracił wartość. Gdybym miał kogoś uczyć pisać - warsztatowo, stylistycznie i narracyjnie - ta książka byłaby zdecydowanie lekturą obowiązkową.

Nie ma tu nic zbędnego, każdy element tej historii ma znaczenie, proza precyzyjna i przemyślana jak mechanizm zegarka. Historia przyjaźni tak głębokiej, że zmusza w jej imię do najtrudniejszych wyborów, a także opowieść o ludziach, którzy nie mają tylko siebie nawzajem w świecie, w którym ...

Rozwiń

Zwiń

Świetna opowieść o frustracji i goryczy dorastania, kiedy człowiek nie jest już dzieckiem, ale nie jest jeszcze dorosłym, przymierza więc maski, szukając autentyczności. Często narracja przypomina strumień świadomości. Czyta się bardzo płynnie, niemal pochłania się tę książkę. Główny bohater nie jest do lubienia, a "Buszujący..." nie należy do tytułów, które mają sprawiać przyjemność, ale można z lektury wynieść naprawdę wiele, jeśli nie odstraszy nas pozorny cynizm i mizantropia, którymi Holden chroni się przed zranieniem czy zawodem ze strony świata.

Świetna opowieść o frustracji i goryczy dorastania, kiedy człowiek nie jest już dzieckiem, ale nie jest jeszcze dorosłym, przymierza więc maski, szukając autentyczności. Często narracja przypomina strumień świadomości. Czyta się bardzo płynnie, niemal pochłania się tę książkę. Główny bohat...

Rozwiń

Zwiń

Książka świetnie napisana, łatwo zżyć się z postaciami, które (co w książkach nie takie częste) mają swoje sprzeczności, tajemnice, których same sobie nie uświadamiają, czasem robią rzeczy bez sensu. Narracja nieśpieszna, slow burn, skupiająca się na relacjach i charakterach, a nie tym, żeby były pościgi i wybuchy. Autor robi z emocjami osoby czytającej, co tylko chce - szykujcie się na nie raz złamane serce. Szkoda, że miejscami nie udało się uniknąć pretensjonalności i aforyzmów tak "głębokich", że nie wiadomo, o co chodzi, ale poza tym świetna lektura - nawet nie zauważycie, kiedy dotrzecie do ostatniej strony i będzie wam żal, że to już koniec.

Książka świetnie napisana, łatwo zżyć się z postaciami, które (co w książkach nie takie częste) mają swoje sprzeczności, tajemnice, których same sobie nie uświadamiają, czasem robią rzeczy bez sensu. Narracja nieśpieszna, slow burn, skupiająca się na relacjach i charakterach, a nie tym, że...

Rozwiń

Zwiń

Cóż, ta książka nie miała być podręcznikiem pisania i udało się - to zbiór anrgdot, wskazówek i dużo humoru. Nie nauczycie się z niej pisać, ale King zwróci Waszą uwagę na wiele często pomijanych spraw. Książka to prawdziwa petarda i czyta się świetnie, zachęca też do spojrzenia na pisanie z bardziej praktycznej strony. Zdecydowanie warto

Cóż, ta książka nie miała być podręcznikiem pisania i udało się - to zbiór anrgdot, wskazówek i dużo humoru. Nie nauczycie się z niej pisać, ale King zwróci Waszą uwagę na wiele często pomijanych spraw. Książka to prawdziwa petarda i czyta się świetnie, zachęca też do spojrzenia na pisanie...

Rozwiń

Zwiń