Mam wrażenie, że lepiej by było jakby z tych trzech części zrobić conajmniej dwie, albo nawet jedną grubszą bez niepotrzebnych i nic nie wnoszących opisów i przemyśleń głównych bohaterów zwłaszcza w drugiej części, za dużo powtórek i przypomnień z tego co działo się wcześniej. Zupełnie niepotrzebnie.
Tutaj akcja trochę nabrała temat, jednak dalej jestem zdania, że najbardziej urzekła mnie pierwsza część.
Ogólnie słodko - gorzko historia jedna z tych które mogłyby zdarzyć się w codziennym życiu, bardzo realna. Nie jest cukierkowa. Ale daje nadzieję i wiarę w to, że nawet po bardzo trudnych przeżyciach może być jeszcze dobrze.
Polecam ☺️.

Mam wrażenie, że lepiej by było jakby z tych trzech części zrobić conajmniej dwie, albo nawet jedną grubszą bez niepotrzebnych i nic nie wnoszących opisów i przemyśleń głównych bohaterów zwłaszcza w drugiej części, za dużo powtórek i przypomnień z tego co działo się wcześniej. Zupełnie niepotrzebnie.
Tutaj akcja trochę nabrała temat, jednak dalej jestem zdania, że...

Książka fajna. Szybko się czytało, ale mogłaby być o połowę krótsza. Co parę stron są przypomnienia co działo się wcześniej, jaki ktoś był, jak się zachowywał...Moim zdaniem jest to zupełnie niepotrzebnie, bo przecież ile razy można czytać to samo? Myślę, że tą książkę można przeczytać spokojnie nie czytając dwóch poprzednich, a i tak będzie się wiedziało o co chodzi :)

Książka fajna. Szybko się czytało, ale mogłaby być o połowę krótsza. Co parę stron są przypomnienia co działo się wcześniej, jaki ktoś był, jak się zachowywał...Moim zdaniem jest to zupełnie niepotrzebnie, bo przecież ile razy można czytać to samo? Myślę, że tą książkę można przeczytać spokojnie nie czytając dwóch poprzednich, a i tak będzie się wiedziało o co chodzi :)

Opinia trylogii
1.
"Mój mo­to­cy­kli­sta od­szedł, zo­sta­wia­jąc po sobie dwój­kę wspa­nia­łych dzie­ci i moje tę­sk­nią­ce za nim serce.(...)
Przez ostat­nie trzy lata byłam mar­twa w środ­ku, a on po­ja­wił się nie­spo­dzie­wa­nie i na­peł­nił moją duszę ży­ciem."

2.
"Wszyst­ko się w na­szej ro­dzi­nie po­sy­pa­ło. Zmia­ny przy­cho­dzi­ły po­wo­li, gro­ma­dzi­ły się wokół nas ni­czym bu­rzo­we chmu­ry, a gdy wszyst­ko się sku­mu­lo­wa­ło, to przy­po­mi­na­ło nisz­czy­ciel­ski hu­ra­gan, który nie za­mie­rzał od­pu­ścić ni­ko­mu.
Każdy czło­nek na­szej ro­dzi­ny obe­rwał, mniej lub bar­dziej. Nikt nie miał szans po­zo­stać obo­jęt­nym, nawet moja córka. Nawet Filip…"

3.
"Tę­sk­nię za tobą, Ar­tu­rze.
To, że wró­ci­łam w ja­kimś stop­niu do życia, nie ozna­cza, że za­po­mnia­łam o tobie, że za­po­mnia­łam, kim byłeś. Sta­no­wi­łeś po­czą­tek i ko­niec każ­de­go mo­je­go dnia. Nada­wa­łeś sens mo­je­mu ist­nie­niu. By­li­śmy zgra­ni, dzia­ła­li­śmy jak do­sko­na­le na­oli­wio­na ma­szy­na. Za dnia i po zmro­ku, ide­al­nie do­bra­ni.(...) Na­de­szła wio­sna.
Ko­lej­ny nowy po­czą­tek.
Ja też dałam sobie na niego szan­sę, lecz skła­ma­ła­bym, twier­dząc, że nie wy­peł­nia mnie to re­gu­lar­nie wy­rzu­ta­mi su­mie­nia. Bo dla cie­bie wszyst­ko się skoń­czy­ło, a ja ukła­dam sobie życie po raz drugi. Mam do tego prawo? Wszy­scy mówią, że tak, lecz cza­sem, a ostat­nio coraz czę­ściej, łapią mnie wąt­pli­wo­ści…
Jestem w związ­ku z męż­czy­zną, któ­re­go nigdy nie po­zna­łeś. Z twoim przy­rod­nim bra­tem. Brzmi nie­wia­ry­god­nie, abs­trak­cyj­nie, a jed­nak to praw­da.(...)
nigdy nie za­po­mnia­łam. Cie­bie się nie da za­po­mnieć, Ar­tu­rze.
Zawsze i na za­wsze bę­dziesz ogrom­ną czę­ścią mo­je­go serca. (...)
Nie ma cię, a jed­nak je­steś.
I bę­dziesz."

"Za­wsze i na za­wsze."

O ile 1 tom mnie nawet wciągnął a 2 jeszcze wydawał się dość ciekawy, tak 3 był wg mnie napisany na siłę. To już się tak dłużyło że zamiast cieszyć się czytaniem ja się tylko irytowałam.
"Mam trzy­dzie­ści sześć lat, a od­no­szę wra­że­nie, jak­bym men­tal­nie cof­nę­ła się do na­sto­let­nich cza­sów. Zero zde­cy­do­wa­nia, umie­jęt­no­ści ze­bra­nia myśli i pod­ję­cia de­cy­zji."
To jest świetne podsumowanie głównej bohaterki - dorosłej kobiety, która sama nie wie co chce od życia.....

Opinia trylogii
1.
"Mój mo­to­cy­kli­sta od­szedł, zo­sta­wia­jąc po sobie dwój­kę wspa­nia­łych dzie­ci i moje tę­sk­nią­ce za nim serce.(...)
Przez ostat­nie trzy lata byłam mar­twa w środ­ku, a on po­ja­wił się nie­spo­dzie­wa­nie i na­peł­nił moją duszę ży­ciem."

2.
"Wszyst­ko się w na­szej ro­dzi­nie po­sy­pa­ło. Zmia­ny przy­cho­dzi­ły po­wo­li, gro­ma­dzi­ły się...

Ostatnia część cyklu i zarazem świetne zakończenie całej trylogii. Mamy tu dalsze losy bohaterów serii. Trzeci tom zaczyna się właściwie w momencie, w którym kończy się drugi. Nie napiszę nic o fabule, gdyż wydarzyło się już zbyt wiele i cokolwiek bym napisała to zdradziłabym co się wydarzyło w życiu bohaterów.

Jest to słodko - gorzka historia wielu osób, którzy mierzą się z różnymi problemami. Tematy poruszane w te trylogii są trudne, ale bardzo angażujące. Powieść nie jest cukierkowa, choć potrafi otulić niczym ciepły kocyk. Niesamowite jest to, jak wiele różnych emocji i odczuć wywołuje autorka. Z jednej strony mam wrażenie, że tematyka jest bardzo trudna, ciężka i przytłaczająca. Z drugiej strony natomiast wywołuje takie ciepło w sercu, daje nadzieję i wzrusza. Bardzo mi się podobała ta trylogia. Nie sądziłam, że aż tak mnie oczaruje 😜 Idealna odskocznia od kryminałów. Przyjemna lektura i polecam jeśli szukacie czegoś przyjemnego ale jednocześnie nie banalnego 😊

Ostatnia część cyklu i zarazem świetne zakończenie całej trylogii. Mamy tu dalsze losy bohaterów serii. Trzeci tom zaczyna się właściwie w momencie, w którym kończy się drugi. Nie napiszę nic o fabule, gdyż wydarzyło się już zbyt wiele i cokolwiek bym napisała to zdradziłabym co się wydarzyło w życiu bohaterów.

Jest to słodko - gorzka historia wielu osób, którzy mierzą...

Byłam bardzo ciekawa, co jeszcze Autorka wymyśli interesującego w wątku Elizy...
I z pewną przykrością stwierdzam, że w sumie to nic...

Pierwszy tom bardzo mi się podobał, drugi był trochę słabszy, ale jeszcze było całkiem dobrze. Niestety trzeci tom całkowicie mnie rozczarował. Jak mogę być zupełnie szczera, ta historia śmiało mogła się zamknąć w dwóch tomach. Trzecia część była, jak dla mnie, niepotrzebnym przeciąganiem. Tam się niewiele dzieje. Oprócz tego, że banalny wątek powrotu byłej żony został odgrzany niczym kotlet z wczorajszego obiadu i nie wniósł zupełnie niczego nowego czy ciekawego do fabuły. Pół książki główna bohaterka zwraca zawartość żołądka do muszli z wiadomych przyczyn (jednak było stereotypowo, jak podejrzewałam).

Piszę to kilka dni po zamknięciu ostatniej strony i już ciężko mi sobie przypomnieć czy było tam cokolwiek, co zapadło mi w pamięć. I ciężko idzie mi to odpamiętywanie. A to jest zawsze najsłabsza opinia o książce: w sumie nie pamiętam co tam było, tak szybko wywietrzało z głowy...

Już drugi raz spotykam się z tym, że w książce pomylone jest imię bohaterki. Taki sam błąd znalazłam w książce Agaty Przybyłek. Z czego to wynika? Sama Autorka pomyliła, a korekta tego nie wyłapała czy jak? Moim zdaniem, gdyby ktoś uważnie przeczytał treść, wyłapałby ten błąd. Poza tym jak zwykle literówki i drobne błędy...

Byłam bardzo ciekawa, co jeszcze Autorka wymyśli interesującego w wątku Elizy...
I z pewną przykrością stwierdzam, że w sumie to nic...

Pierwszy tom bardzo mi się podobał, drugi był trochę słabszy, ale jeszcze było całkiem dobrze. Niestety trzeci tom całkowicie mnie rozczarował. Jak mogę być zupełnie szczera, ta historia śmiało mogła się zamknąć w dwóch tomach. Trzecia...

Życie to wzloty i upadki, ale zawsze trzeba dawać sobie nadzieję, że będzie lepiej. Życie pisze tak różne scenariusze ten Elizy był wzruszający i piękny. Polecam

Życie to wzloty i upadki, ale zawsze trzeba dawać sobie nadzieję, że będzie lepiej. Życie pisze tak różne scenariusze ten Elizy był wzruszający i piękny. Polecam

Ostatni tom pastelowej trylogii i mam ochotę zawołać W KOŃCU. Nie umiem tej serii ocenić - historia jest ciekawa, ale sposób jej napisania jest średni, bez jakiegokolwiek polotu. Czynności dnia codziennego rozwleczone niemiłosiernie, emocje opisane jakby ich nie było, postaci płaskie, takie to jakieś, nie wiem, bylejakie. Ale wielki plus za przybliżenie czytelnikom tematu dzieci z zespołem Downa, problemu niepłodności i żałoby.

Ostatni tom pastelowej trylogii i mam ochotę zawołać W KOŃCU. Nie umiem tej serii ocenić - historia jest ciekawa, ale sposób jej napisania jest średni, bez jakiegokolwiek polotu. Czynności dnia codziennego rozwleczone niemiłosiernie, emocje opisane jakby ich nie było, postaci płaskie, takie to jakieś, nie wiem, bylejakie. Ale wielki plus za przybliżenie czytelnikom tematu...

Cała seria skłania do głębokiej refleksji na temat śmierci ukochanych osób, opieki nad dzieckiem z zespołem Downa a także nad problemami z jakimi każdy musi się mierzyć w związkach. Książka na pewno warta polecenia i zachęca do ponownego przeczytania w przyszłości.

Cała seria skłania do głębokiej refleksji na temat śmierci ukochanych osób, opieki nad dzieckiem z zespołem Downa a także nad problemami z jakimi każdy musi się mierzyć w związkach. Książka na pewno warta polecenia i zachęca do ponownego przeczytania w przyszłości.

Cała pastelowa seria już za mną. Trzeba przyznać, że czyta się ją naprawdę bardzo szybko. Okładki kojarzą mi się typowo z ciepłymi miesiącami, a szczególnie z wiosną.

"Taką jaka jesteś" to finalna część serii "Życie po Tobie". Cały cykl przepełniony jest delikatnością, subtelnością, ciepłem. Ukazuje prawdziwe życie, miłosne rozterki i zmiany.
~
Eliza ukrywa przed Filipem pewną tajemnicę, która od dłuższego czasu spędza jej sen z powiek. Jednak czuje, że będzie musiała w końcu ją wyjawić, bo już nie tylko Filip wyczuwa, że coś jest nie tak. Mama Elizy również ma czujne oko.

Eliza ma na głowie jeszcze dodatkowe problemy w swojej rodzinie, a szczególnie dotyczące jej siostry. Na dodatek dochodzi jeszcze do kryzysu w związku jej brata z Olą.

W ostatniej części chyba dzieje się najwięcej i właśnie ją przeczytałam najszybciej. Jest idealnym zwieńczeniem całości. Nie jest może moją ulubioną serią, ale czytało się przyjemnie.

(W jednym miejscu natrafiłam na pomyłkę z imieniem).
~
Seria "Życie po Tobie" kojarzy mi się bardzo z kobiecością, siłą, macierzyństwem i spełnieniem. Historia Elizy pokazuje, że mimo utraty najbliższej osoby, warto dać szansę i ponownie otworzyć swoje serce na miłość.

W tej części szczególnie było widać wewnętrzną przemianę Elizy i jej podejście do życia. W końcu zaczęła żyć i się spełniać. Nie żyła tylko wspomnienia, bo jej serce ponownie zabiło dzięki Filipowi. Mimo to jej pamięć o Arturze nigdy nie zniknie, bo był jej pierwszą miłością.

Seria "Życie po Tobie" jest bardzo taka życiowa, ciepła i zmuszająca do refleksji. Ukazuje ludzkie ścieżki i to, że warto doceniać każdy dzień, każdą chwilę.

Jeśli lubicie życiowe historie z wątkiem miłosnym, to będzie coś dla Was.

Cała pastelowa seria już za mną. Trzeba przyznać, że czyta się ją naprawdę bardzo szybko. Okładki kojarzą mi się typowo z ciepłymi miesiącami, a szczególnie z wiosną.

"Taką jaka jesteś" to finalna część serii "Życie po Tobie". Cały cykl przepełniony jest delikatnością, subtelnością, ciepłem. Ukazuje prawdziwe życie, miłosne rozterki i zmiany.
~
Eliza ukrywa przed Filipem...

Zapraszam na recenzję o całej trylogii na Blogu Z Dziennika Książkoholiczki! :) https://shiracoffeebook.blogspot.com/2022/07/zycie-po-tobie-trylogia-klaudia-bianek.html

Zapraszam na recenzję o całej trylogii na Blogu Z Dziennika Książkoholiczki! :) https://shiracoffeebook.blogspot.com/2022/07/zycie-po-tobie-trylogia-klaudia-bianek.html