W porządku książka, opowiada historię Kasparowa i jego szachowej kariery, skupiając się głównie na jego bojach z komputerami szachowymi, czy też ogólnie, bojami ludźmi z komputerami, nie tylko szachowymi. Ciekawa pozycja dla szachistów i ogólnie, Kasparow jako ówczesny arcymistrz i mistrz świata, który został pokonany przez komputer, mówi o swoich poglądach na temat komputerów i sztucznej inteligencji, szczególnie ciekawe w aktualnym momencie, kiedy AI ma swój wzrost w wielu dziedzinach życia.

W porządku książka, opowiada historię Kasparowa i jego szachowej kariery, skupiając się głównie na jego bojach z komputerami szachowymi, czy też ogólnie, bojami ludźmi z komputerami, nie tylko szachowymi. Ciekawa pozycja dla szachistów i ogólnie, Kasparow jako ówczesny arcymistrz i mistrz świata, który został pokonany przez komputer, mówi o swoich poglądach na temat...

Czy ta książka jest ciekawa? Tak. Czy przyjemnie się ją czyta? Tak. Czy jest dla każdego? Niekoniecznie.
Zakupiłam ją trochę przez przypadek, spodziewałam się autobiografii, a tutaj napotkałam rozprawy filozoficzno-komputerowo-psychologiczno-szachowe. Akurat miałam fazę na książki tego typu i przyjemnie się zaskoczyłam. Faktycznie autor nie jest w książce skromny, ale sam sobie na swój status zapracował i o tym też często wspomina. Przy niektórych fragmentach zaskoczyła mnie przenikliwość spostrzeżeń, ale też od czasu do czasu na twarzy pojawił się uśmiech, bo żartów też jest w niej sporo.

Czy ta książka jest ciekawa? Tak. Czy przyjemnie się ją czyta? Tak. Czy jest dla każdego? Niekoniecznie.
Zakupiłam ją trochę przez przypadek, spodziewałam się autobiografii, a tutaj napotkałam rozprawy filozoficzno-komputerowo-psychologiczno-szachowe. Akurat miałam fazę na książki tego typu i przyjemnie się zaskoczyłam. Faktycznie autor nie jest w książce skromny, ale sam...

“Ostatni bastion umysłu” to dość charakterystyczna książka. Czyta się ją płynnie i przyjemnie, choć przez całą lekturę miałem wrażenie, że Kasparov się zapętla. Informacje się powtarzały, tak samo zresztą jak wnioski, które, przynajmniej dla mnie, nie były zbyt odkrywcze. Spora część książki przypominała mi pracę licencjacką studenta, który dobrze przygotował źródła, ale bał się postawić własne przemyślenia – i tak większość wtrąceń Kasparova jest albo dość oczywista, albo powtarza to, co autor umieścił wcześniej w cytacie.

Elementy i opowieści ze świata szachów są przygotowane oczywiście perfekcyjnie, jednak, jeśli chodzi o sztuczną inteligencję, to moim zdaniem czegoś brakuje. Kasparov raczej nie jest ekspertem w tym temacie i to widać, mimo tego, że powołuje się na istotne źródła.

Na plus zdecydowanie relacja z meczu mistrza świata z Deep Blue, choć tu kolejny zgrzyt: ego Garri’ego, wychodzące czasem na powierzchnię, tutaj wylewa się z kartek i zostawia nieprzyjemny posmak. Nie mam nic przeciwko temu, żeby szachowy mistrz świata i jeden z najlepszych graczy w historii (o ile nie najlepszy) miał wysokie mniemanie o sobie, ale sądziłbym, że po ponad 20 latach Kasparov przeboleje tą przegraną i podejdzie trochę… obiektywniej do tematu?

Książka jest lekka i, jak wspominałem wyżej, przyjemnie się ją czyta. Jako przerywnik między „poważniejszymi” pozycjami jak najbardziej się nada, ale nie powiedziałbym, że można wiele z niej wynieść. Czy poleciłbym ją innym? Sam nie wiem, ale z pewnością nie próbowałbym ich od tego odwieść.

“Ostatni bastion umysłu” to dość charakterystyczna książka. Czyta się ją płynnie i przyjemnie, choć przez całą lekturę miałem wrażenie, że Kasparov się zapętla. Informacje się powtarzały, tak samo zresztą jak wnioski, które, przynajmniej dla mnie, nie były zbyt odkrywcze. Spora część książki przypominała mi pracę licencjacką studenta, który dobrze przygotował źródła, ale...

Kasparow przedstawia swoją perspektywę na historię szachowych starć maszyny i człowieka. Nie sądzę, żeby oskarżenia o zawyżone ego były uzasadnione - a sam autor niezwykle szczerze mówi o swoich przywarach i powodach potknięć.

Najcenniejsze wydały mi się fragmenty, w których Kasparow wyrażał swój optymizm wobec postępu technologicznego. To ważny głos we współczesnej debacie i źródło cennej inspiracji.

Kasparow przedstawia swoją perspektywę na historię szachowych starć maszyny i człowieka. Nie sądzę, żeby oskarżenia o zawyżone ego były uzasadnione - a sam autor niezwykle szczerze mówi o swoich przywarach i powodach potknięć.

Najcenniejsze wydały mi się fragmenty, w których Kasparow wyrażał swój optymizm wobec postępu technologicznego. To ważny głos we współczesnej...

Szkoda, że obecna młodzież wzoruje się na youtuberach a nie na takich ludziach jak Garri Kasparow.

Szkoda, że obecna młodzież wzoruje się na youtuberach a nie na takich ludziach jak Garri Kasparow.

Mistrz świata w szachach podjął odważne wyzwanie i rozegrał mecz z komputerem IBM Deep Blue.

Człowiek kontra komputer, serce i rozum kontra procesory i kości pamięci, dusza kontra technologia. Niezaprzeczalnie ten mecz był końcem szachów jakie znamy od początku ich powstania.

Autor opisuje przygotowania, rozgrywkę i atmosferę towarzyszącą temu pojedynkowi. Przedstawia w bardzo obrazowy sposób jak wtedy podchodził do gry, jak uważał, że trzeba zagrać i... jak bezduszny - niczym ich komputer - oraz nastawiony tylko na wynik okazał się sztab ludzi z IBM, bo najlepszy komputer jest tylko tak mądry jak ludzie którzy go stworzyli i się nim posługują...

Mistrz świata w szachach podjął odważne wyzwanie i rozegrał mecz z komputerem IBM Deep Blue.

Człowiek kontra komputer, serce i rozum kontra procesory i kości pamięci, dusza kontra technologia. Niezaprzeczalnie ten mecz był końcem szachów jakie znamy od początku ich powstania.

Autor opisuje przygotowania, rozgrywkę i atmosferę towarzyszącą temu pojedynkowi. Przedstawia w...

Nie wiem, co przedpiścy mają do tego rzekomego ego Kasparowa - może i ma ego, ale ma do tego niejakie powody.

Sama książka jest bardzo interesująca (chociaż raczej dla tych, którzy mają choćby podstawowe pojęcie o grze w szachy),ale dla mnie najciekawsze jest, że jedna z jej głównych tez między wydaniem oryginału (2017) a wydaniem polskim została zdezaktualizowana. Kasparow pisze o przewadze "modelu A" programów szachowych (opartych na sile obliczeniowej) nad "modelem B" (opartym na uczeniu się i znajdowaniu wzorców, tak jak grają arcymistrzowie) i pod pewnymi względami nie kryje rozczarowania z takiego rozwoju sytuacji. Tymczasem w właśnie w 2017 AlphaZero, program oparty na "modelu B" sprawił potężne lanie Stockfishowi, o czym Kasparow nie zdążył już napisać.

Nie wiem, co przedpiścy mają do tego rzekomego ego Kasparowa - może i ma ego, ale ma do tego niejakie powody.

Sama książka jest bardzo interesująca (chociaż raczej dla tych, którzy mają choćby podstawowe pojęcie o grze w szachy),ale dla mnie najciekawsze jest, że jedna z jej głównych tez między wydaniem oryginału (2017) a wydaniem polskim została zdezaktualizowana....

Książka ciekawa natomiast jak dla mnie można by ją skrócić o jakąś 1/3.

Książka ciekawa natomiast jak dla mnie można by ją skrócić o jakąś 1/3.

Nie wiem o co chodzi z tym moim ostatnim przewrażliwieniem na punkcie sporego ego u autora, ale w tej książce jest ono wyczuwalne na kilometr i lepiej mieć to na uwadze. Ma to spory wpływ na treść i jej odbiór, bo zabrakło mi jednej z ważniejszych cech pozycji kreujących się na popularnonaukowe - obiektywizmu. Mimo to nie przeczę, że była to ciekawa lektura, z charyzmą i interesującym powiązaniem szachów i obecnej struktury funkcjonowania na płaszczyźnie człowiek-maszyna.

Nie wiem o co chodzi z tym moim ostatnim przewrażliwieniem na punkcie sporego ego u autora, ale w tej książce jest ono wyczuwalne na kilometr i lepiej mieć to na uwadze. Ma to spory wpływ na treść i jej odbiór, bo zabrakło mi jednej z ważniejszych cech pozycji kreujących się na popularnonaukowe - obiektywizmu. Mimo to nie przeczę, że była to ciekawa lektura, z charyzmą i...

Niewątpliwie już sama osoba autora tej książki, wieloletniego mistrza świata w szachach, stanowi doskonałą rekomendację do jej przeczytania. Również bardzo ciekawa historia zmagań na szachownicy arcymistrza szachowego z kolejnymi, coraz lepszymi wersjami superkomputera stworzonego w celu pokonania w tej grze człowieka, stanowiła dla mnie rownież istotną motywację do jej lektury. Książka nie jest dedykowana dla szachistów, nie zawiera szczegółowych analiz partii - ale nie o to w niej chodzi. Czyta się ją bardzo dobrze, ze względu na bardzo ciekawe przemyślenia autora, dotyczące pojawienia i rozwoju sztucznej inteligencji. Autor porusza kwestię sztucznej inteligencji nie tylko w zakresie jej stosowania w dziedzinie szachów, ale również w szerszym kontekście. W książce autor przedstawia historię tworzenia i rozwoju szachów komputerowych - obserwowaną z punktu widzenia doskonałego szachisty oraz popularyzatora tej gry. Autor podkreśla, jak rozwój i powszechna dostępność programów komputerowych zdemokratyzowała ową królewską grę. Dziś każdy, kto tylko chce (i ma dostęp do smartphone'a/komputera i internetu) może bez problemu doskonalić swoją grę w szachy, korzystając z doskonałych programów szachowych i narzędzi dostępnych online. Wbrew pozorom pokonanie arcymistrza szachowego przez komputer nie spowodowało masowego odejścia ludzi od tej gry - jest wręcz przeciwnie. Dzięki nowoczesnym rozwiązaniom technicznym, zainteresowanie i ilość osób grających w szachy wręcz wzrosły. Polecam lekturę tej książki !

Niewątpliwie już sama osoba autora tej książki, wieloletniego mistrza świata w szachach, stanowi doskonałą rekomendację do jej przeczytania. Również bardzo ciekawa historia zmagań na szachownicy arcymistrza szachowego z kolejnymi, coraz lepszymi wersjami superkomputera stworzonego w celu pokonania w tej grze człowieka, stanowiła dla mnie rownież istotną motywację do jej...