Obijałam się o ten tytuł w różnych publikacjach i wreszcie zaciekawił mnie na tyle, żeby chociaż spróbować - nastawienie miałam raczej średnio entuzjastyczne, a okazało się, że "Speed tribes" było strzałem w dziesiątkę i najlepszym czytadełm tego roku.

Czytadłem, podkreślam. Greenfield niewątpliwe ma talent do snucia opowieści, do takiego odmalowywania historii soczystymi detalami, które w magiczny sposób sprawiają, że czujesz się prawie, jakby przedstawiony świat to był Twoje własne doświadczenia.

Autor zabiera nas głównie w te słabiej oświetlone, mniej atrakcyjne turystycznie zakamarki Tokio. Spotkamy więc yakuzów, gangi motocyklowe (czyli tytułowe speed tribes)i złodziei części. Zajrzymy za kulisy produkcji porno, do klubów dla młodych, wyzwolonych tokijek i do barów z hostessami. Zajdzie się miejsce dla handlarzy narkotykami i dla przyszłej elity kraju, najlepszych uczniów, którzy dostali się na uniwersytet Waseda, znajdzie się miejsce dla idoli muzyki pop i dla otaku - nie, nie fanów mangi i anime, ale dla zakręconych na punkcie technologii dziwaków anno domini 1994.

Czy jest to Japonia stereotypów? Być w może w jakimś sensie tak, chociaż nie jest to stereotyp gejszy i samuraja. Greenfield pisze głównie o Tokio i jego mieszkańcach, o procencie - jeśli nie promilu - z tych kilkunastu milionów ludzi. Jeśli więc "Speed tribes" wpisują się w stereotyp, to byłabym skłonna uznać, że same ten stereotyp stworzyły, przedstawiając świat realnych problemów społecznych (nierówności, brak bezpieczeństwa socjalnego, półświatek) w sposób, który czyni z niego piękną, egzotyczną opowieść - żeby nie powiedzieć bajkę.

Powiedziałabym, że w lekturze przydaje się dystans, ale połknęłam tę książkę w dwa wieczory, tak bardzo nie mogłam się oderwać. Chrzanić dystans, kto może, niech się bawi dobrze!

Obijałam się o ten tytuł w różnych publikacjach i wreszcie zaciekawił mnie na tyle, żeby chociaż spróbować - nastawienie miałam raczej średnio entuzjastyczne, a okazało się, że "Speed tribes" było strzałem w dziesiątkę i najlepszym czytadełm tego roku.

Czytadłem, podkreślam. Greenfield niewątpliwe ma talent do snucia opowieści, do takiego odmalowywania historii soczystymi...