Nie wiem czemu ta książką otrzymała Literacką Nagrodę Nobla w 2008 roku. Naprawdę dziwię się. Z tego co widzę po ocenach innych czytelników, nie tylko ja mam podobne odczucia.

Tak naprawdę ta książka jest o niczym. Ot opowieść bez uchwyconej puenty i sensu. Wyrwany kawałek życia gdzieś w dalekim Meksyku, w wiosce, o której nigdy nic nie słyszeliśmy. Tak, zauważyłem w tekście tytułową Uranię oraz próbę pokazania tej utopijnej grupy (chyba tak to mogę nazwać, wolałbym uniknąć pojęcia "sekta"), ale wszystko to było jakieś takie mierne, bezpłciowe, rozmyte. W całej objętości książki poczułem jakby system wartości i wszystko co wyznawali mieszkańcy Campos był ledwie zarysowany, "podgryziony" przez autora i zostawiony na pastwę czytelnika. Brakowało mi rozbudowania tego wszystkiego. W trakcie czytania zaledwie poznaliśmy mieszkańców wioski i jej podstawowe struktury działania, a już musieliśmy się z nimi żegnać i obserwować nieprzyjemny upadek. Nie było to wcale miłe dla czytelnika. Pozostawiło rozczarowanie.

Nie wiem komu polecić tę książkę. Na pewno komuś się spodoba. Na pewno też trzeba pochwalić autora (i tłumacza) za piękny język i niesamowite opisy. Czuło się klimat i zapach poszczególnych miejsc. Ale i tak, cieszę się, że w wydałem na tę lekturę 5zł, bo 30zł byłoby niepotrzebnym wydatkiem.

Nie wiem czemu ta książką otrzymała Literacką Nagrodę Nobla w 2008 roku. Naprawdę dziwię się. Z tego co widzę po ocenach innych czytelników, nie tylko ja mam podobne odczucia.

Tak naprawdę ta książka jest o niczym. Ot opowieść bez uchwyconej puenty i sensu. Wyrwany kawałek życia gdzieś w dalekim Meksyku, w wiosce, o której nigdy nic nie słyszeliśmy. Tak, zauważyłem w...