Pewnego dnia rodzina Myszowskich otrzymuje zaskakujący list od swojej krewnej – ciotki Józefiny. Ciotka, znana w mysim świecie artystka, zapowiedziała się z wizytą. Pech chce, że właśnie zbliżają się święta, a cała rodzina jest zbyt uboga, żeby odpowiednio przyjąć dostojnego gościa. Na szczęście sprawy biorą w swoje ręce najmłodsze latorośle i dzięki nim ich małe mieszkanko zamienia się w przytulne, cudownie udekorowane gniazdko, z mnóstwem smakołyków na stole.

Na uwagę zasługuje tutaj przede wszystkim oprawa graficzna. Książka jest pięknie wydana, a ilustracje, wystylizowane na pierwszą połowę XX wieku, zachwycają. Razem z córeczką w ciągu zaledwie dwóch dni przeczytałyśmy ją kilkakrotnie, bo historia nie jest zbyt długa, ale całkiem sympatyczna. Córka w pełni usatysfakcjonowana, a ja jednak czuję pewien niedosyt. Związany jest on z puentą historii, która nieco mi się wymyka. No i dlaczego u diaska nikt nie martwi się tym, że ciotka Józefina nie dojechała? Może jest to pomysł na drugą część z kryminalną zagadką w tle? ;)

Pewnego dnia rodzina Myszowskich otrzymuje zaskakujący list od swojej krewnej – ciotki Józefiny. Ciotka, znana w mysim świecie artystka, zapowiedziała się z wizytą. Pech chce, że właśnie zbliżają się święta, a cała rodzina jest zbyt uboga, żeby odpowiednio przyjąć dostojnego gościa. Na szczęście sprawy biorą w swoje ręce najmłodsze latorośle i dzięki nim ich małe mieszkanko...