W tej książce widać francuskie poczucie humoru w wartwie językowej oraz graficznej. To historia widziana oczami kilkuletniego Leona, który przedstawia swoje przedszkolne doświadczenia. Chłopiec obserwuje płaczące dzieci, a także panie, które próbowały je uspokoić, wzruszenie rodziców oraz różne ciekawe aktywności. Autor nie stroni od emocji przeżywanych przez dzieci, możemy tutaj przeczytać o smutku i wątpliwościach. Słowem nie jest to lukrowana historyjka, jaką często można przeczytać w książkach dla dzieci. Co najważniejsze, Leon lubi swoje przedszkole i chętnie niego wraca, a czeka tam na niego mnóstwo ciekawych zabaw, a także koledzy, koleżanki i panie nauczycielki. 😉 Więcej na blogu: https://mamaizabawa.blogspot.com/2023/09/leon-w-przedszkolu.html

W tej książce widać francuskie poczucie humoru w wartwie językowej oraz graficznej. To historia widziana oczami kilkuletniego Leona, który przedstawia swoje przedszkolne doświadczenia. Chłopiec obserwuje płaczące dzieci, a także panie, które próbowały je uspokoić, wzruszenie rodziców oraz różne ciekawe aktywności. Autor nie stroni od emocji przeżywanych przez dzieci, możemy...

Leoś idzie do przedszkola. Jak wiadomo, pierwszy dzień zawsze jest trudny i dla rodziców i dla dziecka. Leoś opowiada, jak poszli do swojej sali, do grupy pani Kariny a tam... "zobaczyłem coś strasznego: mnóstwo dzieci, które płakały, wyły jak syreny policyjne i mnóstwo rodziców, którzy próbowali je uspokoić. A więc tak wygląda przedszkole!" reasumuje malec. I opowiada, jak wygląda dzień: przylepianie naklejek, wierszyki, piosenki, podwieczorek - wszyscy jedli, "oprócz tych, którzy beczeli".

Leon poznaje swoich kolegów - przemądrzałą Łucję, Luizę beksę, Marcela, co nie usiedzi na miejscu, Antka, króla wygłupów, zawsze zakochaną Alę. Piękne mamy tu etykietowanie.

Dzieci poznają zasady panujące w przedszkolu: Nie bijemy się. Nie drapiemy się. Nie przynosimy zabawek. Nie bawimy się wodą. Nie popychamy się na schodach. Bo przecież najlepsze zasady muszą się zaczynać od słowa NIE.....

Na drugie śniadanie dzieci jedzą ciastka i piją kartonik mleka....pewnie UHT;)

Sami oceńcie walory wychowawcze tej książki. Przekaz średnio mi pasował, a ilustracje już w ogóle. Na jednej stronie z podpisem "Teraz lubię moje przedszkole" widzimy budynek z cegły z kratami w oknach, i wychylone głowy dzieci. Mi to przypomina raczej więzienie! Z czystym sercem - NIE polecam!

Leoś idzie do przedszkola. Jak wiadomo, pierwszy dzień zawsze jest trudny i dla rodziców i dla dziecka. Leoś opowiada, jak poszli do swojej sali, do grupy pani Kariny a tam... "zobaczyłem coś strasznego: mnóstwo dzieci, które płakały, wyły jak syreny policyjne i mnóstwo rodziców, którzy próbowali je uspokoić. A więc tak wygląda przedszkole!" reasumuje malec. I opowiada,...

Książeczka jest rewelacyjna! Pełna humoru, zabawnych sytuacji i z pięknymi ilustracjami. Polecam nie tylko przedszkolakom, ale tym w szczególności :)

Książeczka jest rewelacyjna! Pełna humoru, zabawnych sytuacji i z pięknymi ilustracjami. Polecam nie tylko przedszkolakom, ale tym w szczególności :)

Książka ukazująca realia przedszkolne oczami przedszkolaka. W przedszkolu jest sporo smutku, szczególnie na początku drogi przedszkolnej, ale i wiele powodów do radości. Bądź co bądź przedszkole to kolorowe miejsce i dobrze, zeby kojarzyło się z radością i zabawą. Nie bardzo więc rozumiem, dlaczego książka utrzymana jest w tak ponurej tonacji kolorystycznej (same ilustracje są świetne) i aż tyle stron poświęcono łzom i smutkowi, nie wiem czy nie więcej jest o tym mowa niż o super fajnych momentach. Córce się nie spodobała.

Książka ukazująca realia przedszkolne oczami przedszkolaka. W przedszkolu jest sporo smutku, szczególnie na początku drogi przedszkolnej, ale i wiele powodów do radości. Bądź co bądź przedszkole to kolorowe miejsce i dobrze, zeby kojarzyło się z radością i zabawą. Nie bardzo więc rozumiem, dlaczego książka utrzymana jest w tak ponurej tonacji kolorystycznej (same ilustracje...

To kolejna pozycja o przedszkolu, którą jestem zachwycona. Narratorem tej cieniutkiej książeczki jest mały Leon, który opisuje swój dzień w przedszkolu. Autor przedstawia w książce różne emocje: strach, smutek, radość, ekscytacje. To kolejna pozycja, która nie pokazuje i przy okazji nie nakazuje dzieciom, że mają być szczęśliwe i radosne. Bo w przedszkolu Leona jest też miejsce na smutek i wątpliwości. Jak to w życiu. To druga książka o przedszkolnej rzeczywistości, którą jestem zachwycona i którą z czystym sumieniem mogę polecić przerażonym przedszkolakom i równie, jeśli nawet nie bardziej przerażonym rodzicom dzielnych przedszkolaków :).

To kolejna pozycja o przedszkolu, którą jestem zachwycona. Narratorem tej cieniutkiej książeczki jest mały Leon, który opisuje swój dzień w przedszkolu. Autor przedstawia w książce różne emocje: strach, smutek, radość, ekscytacje. To kolejna pozycja, która nie pokazuje i przy okazji nie nakazuje dzieciom, że mają być szczęśliwe i radosne. Bo w przedszkolu Leona jest też...