Historia Joli to opowieść o kobiecie która po latach życia w pozornie dobrym małżeństwie odkrywa że żyla w kłamstwie i pozorach. Ukazany zostaje obraz polskiej wsi, podwójnego życia ludzi o którym wielu wokół wie i udaje że nic nie widzi, lokalna polityka, która nie zawsze jest uczciwa i praworządna. Przyznam że chwilami drażniła mnie Jola, jej cierpietnictwo i brak zdecydowania. Ciągłe wybaczanie mężowi rzeczy zdaje się niewybaczalnych, godzenie się na bycie popychadłem teściów i męża, czy bycie wołem roboczym to rzeczywistość wielu kobiet. Niemniej jednak książka jest warta przeczytania, jednym się spodoba innym niekoniecznie jednak uważam że warto poświęcić czas na nią 🙂

Historia Joli to opowieść o kobiecie która po latach życia w pozornie dobrym małżeństwie odkrywa że żyla w kłamstwie i pozorach. Ukazany zostaje obraz polskiej wsi, podwójnego życia ludzi o którym wielu wokół wie i udaje że nic nie widzi, lokalna polityka, która nie zawsze jest uczciwa i praworządna. Przyznam że chwilami drażniła mnie Jola, jej cierpietnictwo i brak...

Pierwsza pozycja tej autorki i jak najbardziej trafiona, dlaczego my kobiety pozwalamy się tak traktować, nie każdy facet to świnia a jeśli jest świnia to niech idzie do chlewu i da ludziom normalnie żyć,to był zwykły buchaj a nie mężczyzna a do tego mąż i ojciec

Pierwsza pozycja tej autorki i jak najbardziej trafiona, dlaczego my kobiety pozwalamy się tak traktować, nie każdy facet to świnia a jeśli jest świnia to niech idzie do chlewu i da ludziom normalnie żyć,to był zwykły buchaj a nie mężczyzna a do tego mąż i ojciec

Dobrze się czyta

Dobrze się czyta

Brawo dla Joli, za to, że się w końcu zdecydowała na rozwód. Niestety wiele kobiet ma podobne zycie, a ze względu na dzieci, srodowisko, nie decydują się na zrobienie takiego kroku.

Brawo dla Joli, za to, że się w końcu zdecydowała na rozwód. Niestety wiele kobiet ma podobne zycie, a ze względu na dzieci, srodowisko, nie decydują się na zrobienie takiego kroku.

Książkę Magdaleny Chrzanowskiej poleciła mi znajoma bibliotekarka i bardzo dobrze zrobiła. W jednej z poznańskich filii kierowniczka doskonale zna mój gust czytelniczy, dlatego „I ślubuję Ci…” przeczytałam niemal w ciągu jednego dnia. Autorka, poprzez swój tekst, uświadomiła mi, że przekręty polityczne nie dzieją się tylko w dużych miastach. Tak zwane wałki i działanie na własną korzyść dotyczy także wsi. Wiadomo, że w małych miejscowościach istnieje niejaka tajemnica poliszynela- nikt nic nie wie, ale tak naprawdę każdy ma wgląd w życie drugiego człowieka. Wiele z doniesień to kłamstwa i podkoloryzowane informacje, ale donosicieli nie brakuje.

Sensem powieści jest życie Jolanty Kryczuk. Kobieta bardzo dobrze sprawdza się jako matka, ma ona dwójkę dorosłych już dzieci, Kamila i Agnieszkę. Mąż Adam to wójt wsi, bardzo dumny ze swojej posady. Kiedy Jola poznała swojego przyszłego męża, Adam zachowywał się bardzo niepewnie, był skromnym i zakompleksionym młodym mężczyzną. Ona była wówczas tak zwaną miastową, on zaś nie miał zbyt wiele do zaproponowania swej narzeczonej. Z czasem Adam wspinał się coraz wyżej po szczeblach zawodowej kariery, a stanowisko wójta umożliwiło mu rozległe kontakty i zwiększone zarobki. Przestał bać się własnego cienia, a zmienił się w kogoś aroganckiego, butnego, dla którego żona jest popychadłem, sprzątaczką i elementem w politycznej, zakłamanej grze. Adam jako rozpieszczony jedynak to po prostu ktoś dwulicowy- dla mediów i osób z wyższych sfer uchodzi za symbol idealnego męża, który to dba o Jolę, kocha ją i szanuje. Za zamkniętymi drzwiami staje się odwrotnością idealnego męża- ma kochanki, nieślubne dzieci, jak też nie był dobrym ojcem zarówno dla Kamila, jak i Agnieszki. To jeszcze nie wszystko- Jola cierpiała już w dzieciństwie jako dziecko alkoholika, dlatego wręcz chorobliwie pragnęła zainteresowania ze strony mężczyzny. Zgadzała się na wszystko, byle tylko mieć kogoś u swego boku. Przykre to, ale bardzo prawdziwe, wiele kobiet cierpi właśnie w taki sposób.

Z czasem Jola zauważa, że po dwudziestu latach małżeństwa w ogóle nie znała swojego męża. Rozpoczyna ona śledztwo, a czego tak naprawdę się dowie? Do jakich oszustw posunął się Adam? Czy kobieta wybaczy mężowi i da mu kolejną szansę? Warto się o tym dowiedzieć. Cieszę się także, że autorka świetnie wyjaśniła błędne pojmowanie powiedzenia pt. „Nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki”. My, czytelny, musimy pamiętać, że wcale nie chodzi o to, by coś powtarzać. Filozofowie słusznie uważają, że na świecie nie ma nic trwałego, bo wszystko przemija- dokładnie tak, jak płynąca rzeka. Jola boleśnie przekonuje się, że jej małżeństwo wisi na włosku, a przysięga małżeńska? Cóż, nie dla każdego małżonka słowa o miłości wierności i uczciwości małżeńskiej mają sens, a we wsi mawia się, że „każdy chłop czasem musi”. Czy jest to mądre stwierdzenie? Polemizowałabym.

Nie chcę opowiadać wszystkiego, bo książka jest naprawdę ciekawa. Dzięki powieści Magdaleny Chrzanowskiej wiele kobiet może zacząć wierzyć w siebie. Nawet osoba po pięćdziesiątce ma prawo do marzeń i ich realizacji. Lata totalnego uzależnienia od męża zmniejszają wiarę w siebie, ale dzięki tej książce zahukane kobiety mogą przestać się bać. Powieść bardzo mnie wciągnęła i zastanawiałam się, czy adoratorzy Joli staną się uczciwi, czy może będą to kopie jej wkurzającego męża. Zachowanie Adama niejednokrotnie podniosło mi ciśnienie, ale taki zapewne był zamysł twórczy pisarki. Bardzo, ale to bardzo chętnie przeczytam o dalszych losach Jolanty. Czytelnikom także to polecam. Treść absolutnie nie jest przewidywalna, co dodatkowo podnosi jej ocenę.

Książkę Magdaleny Chrzanowskiej poleciła mi znajoma bibliotekarka i bardzo dobrze zrobiła. W jednej z poznańskich filii kierowniczka doskonale zna mój gust czytelniczy, dlatego „I ślubuję Ci…” przeczytałam niemal w ciągu jednego dnia. Autorka, poprzez swój tekst, uświadomiła mi, że przekręty polityczne nie dzieją się tylko w dużych miastach. Tak zwane wałki i działanie na...

Jola Kryczuk jest przykładną małżonką, matka Agnieszki i Kamila, dorosłych już dzieci oraz żoną Adama.
Zamieszkała tuz po ślubie w domu swoich teściów, w rodzinnej wsi Adama który jest też wójtem.
Przez 20 lat małżeństwa gdzieś się pogubiła.
Marzenia miała wspaniałe ale w drodze po byciu dobrą mamą i żoną gdzieś je zawieruszyła.
Nie buntuje się, nie krzyczy choć dobrego słowa ani od teściów ani od męża nie użyczy.
Jolanta jest Dorosłym Dzieckiem Alkoholika i przez długie lata nie wiedziała kim jest, umiała tylko spełniać zachcianki innych.
Pewnego dnia przypadkiem podsłuchała rozmowę męża przez telefon.
Na pewno nie była to rozmowa przeznaczona dla jej uszu.
Zapaliła się w głowie Joli czerwona lampka.
Potem już nic nie było takie samo.
Jola jest tuż przed pięćdziesiątką i zaczynać wszystko od nowa wcale jej się nie marzy.
Zacząć walczyć o siebie i własne życie nigdy nie jest za późno.
Szybko się czyta i czas leci miło, polecam.

Jola Kryczuk jest przykładną małżonką, matka Agnieszki i Kamila, dorosłych już dzieci oraz żoną Adama.
Zamieszkała tuz po ślubie w domu swoich teściów, w rodzinnej wsi Adama który jest też wójtem.
Przez 20 lat małżeństwa gdzieś się pogubiła.
Marzenia miała wspaniałe ale w drodze po byciu dobrą mamą i żoną gdzieś je zawieruszyła.
Nie buntuje się, nie krzyczy choć dobrego...

Dość banalna historia o tym, że nigdy nie jest za późno, by zawalczyć o siebie. Książkę czytało się dobrze, jednak nie odnalazłam w niej niczego, co mogłoby na dłużej zapaść mi w pamięć. Główna bohaterka trochę mnie drażniła swym niezdecydowaniem i cierpiętnictwem, chociaż zapewne istnieją takie kobiety. Wiejski podtatusiały casanova wydał mi się obrzydliwy - jeśli autorce o to chodziło, to ten portret udał się jej w stu procentach. Za najciekawszy uważam jednak obraz realiów życia we współczesnej polskiej wsi - nie sielankowego, ale opartego na układach, hipokryzji, kłamstwach i cwaniactwie reprezentowanych tu przez wójta i jego popleczników. Ot, polska rzeczywistość w pigułce.

Dość banalna historia o tym, że nigdy nie jest za późno, by zawalczyć o siebie. Książkę czytało się dobrze, jednak nie odnalazłam w niej niczego, co mogłoby na dłużej zapaść mi w pamięć. Główna bohaterka trochę mnie drażniła swym niezdecydowaniem i cierpiętnictwem, chociaż zapewne istnieją takie kobiety. Wiejski podtatusiały casanova wydał mi się obrzydliwy - jeśli autorce...

Dość przyjemnie się słuchało, choć jak dla mnie taka no, dość zwyczajna mało porywająca, po prostu czytałam lepsze. Zdrada goni zdradę, że pogubić się można. Mimo wszystko nie odradzam. ;)

Dość przyjemnie się słuchało, choć jak dla mnie taka no, dość zwyczajna mało porywająca, po prostu czytałam lepsze. Zdrada goni zdradę, że pogubić się można. Mimo wszystko nie odradzam. ;)

Zdrady zdrady zdrady książka jest ok można przeczytać są tez lepsze

Zdrady zdrady zdrady książka jest ok można przeczytać są tez lepsze

Bardzo fajna i ciekawa książka, która wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu do ostatniego rozdziału.
Warto przeczytać!

Bardzo fajna i ciekawa książka, która wciąga od pierwszej strony i trzyma w napięciu do ostatniego rozdziału.
Warto przeczytać!