Manga jest dość prostą i krótką historią. Może nawet za krótką, bo z chęcią bym rozwinęła niektóre wątki. Wędrujący ronin, który poluje na demony, napotyka na swojej drodze godnego siebie przeciwnika. Co nieco o nim zdradziłam już wyżej. Okazuje się jednak, że świetnie władający mieczem Tahomaru to wysoko postawiona szycha. Posiada on ogromną moc, jednak ma to swój mroczny sekret. Tahomaru musiał wiele samego siebie poświęcić, by stać się tym, kim jest dziś. Hyakkimaru nie podejrzewa jednak, że są oni bardziej podobni do siebie niż to na pierwszy rzut oka widać.

Więcej na: https://www.monime.pl/dororo-i-hyakkimaru-tom-1-3/

Manga jest dość prostą i krótką historią. Może nawet za krótką, bo z chęcią bym rozwinęła niektóre wątki. Wędrujący ronin, który poluje na demony, napotyka na swojej drodze godnego siebie przeciwnika. Co nieco o nim zdradziłam już wyżej. Okazuje się jednak, że świetnie władający mieczem Tahomaru to wysoko postawiona szycha. Posiada on ogromną moc, jednak ma to swój mroczny...

(opinia dotyczy tomów #1-3)
Remaki i adaptacje mają to do siebie, że często z góry bierzemy je za coś pośledniego i wybrakowanego. O ile w ogóle wiemy, że tytuł, który mamy przed oczami jest właśnie tego typu dziełem. Kiedy oglądałam emitowane w tamtym roku anime Dororo byłam zupełnie nie świadoma tego, że to historia, która pierwotnie wyszła spod rąk Osamu Tezuki. Automatycznie pobudziło to moją ciekawość: Jak wygląda pierwowzór? Czy dużo się różni? Czy jest lepszy? Udało mi się dorwać w internecie skany z mangi z angielskim tłumaczeniem i... co jak co, ale zdecydowanie dużo bardziej przemówił do mnie mroczny remake. Przynajmniej ten w postaci zekranizowanej. Zobaczmy zatem, jak rodzi sobie mangowa edycja...

Całość recenzji można przeczytać pod linkiem:
https://manga-no-tsuki.blogspot.com/2020/12/312-dororo-i-hyakkimaru-1-3.html

(opinia dotyczy tomów #1-3)
Remaki i adaptacje mają to do siebie, że często z góry bierzemy je za coś pośledniego i wybrakowanego. O ile w ogóle wiemy, że tytuł, który mamy przed oczami jest właśnie tego typu dziełem. Kiedy oglądałam emitowane w tamtym roku anime Dororo byłam zupełnie nie świadoma tego, że to historia, która pierwotnie wyszła spod rąk Osamu Tezuki....

Czytając tą mangę mam nieodparte wrażenie jakbym czytała mangę jednocześnie oglądając anime w tym samym czasie patrząc na kadry mangi O_o Genialna kreska, bardzo w klimacie świata przedstawionego. Dynamiczne kadry mimo swej chaotyczności bardzo uporządkowane. Mroczny klimat, mroczna historia, tak jak lubię :D

Czytając tą mangę mam nieodparte wrażenie jakbym czytała mangę jednocześnie oglądając anime w tym samym czasie patrząc na kadry mangi O_o Genialna kreska, bardzo w klimacie świata przedstawionego. Dynamiczne kadry mimo swej chaotyczności bardzo uporządkowane. Mroczny klimat, mroczna historia, tak jak lubię :D

Manga Dororo i Hyakkimaru będąca odświeżoną wersją klasyka autorstwa legendy branży Osamu Tezuki doczekała się swojego trzeciego tomu. Autor komiksowego remake'u, kolejny raz dostarcza sporą dawkę widowiskowej treści, która powinna przypaść do gustu miłośnikom prostych, ale wciągających shounenów.
Tytułowy wojownik Hyakkimaru, który przemierza kraj pozbywając się demonów i tym samym odzyskując utracone części ciała, napotyka na swojej drodze godnego siebie przeciwnika. Tahomaru będący drugim synem głównego antagonisty (którego w tej części poznajemy),podobnie jak wspomniany bohater został swego czasu poświęcony demonom. Ogromna moc, jaką posiadł, była odkupiona utratą zarówno człowieczeństwa, jak i części ciała. Teraz owa dwójka podobnych do siebie wojowników, którzy są ze sobą w pewien sposób mocno powiązani, będzie musiała stoczyć krwawą walkę. Każdy z nich dźwiga na swoich barkach mroczną przeszłość, wielkie brzemię odpowiedzialności i zupełnie inne cele na przyszłość. Niestety tylko jeden z nich będzie miał szanse je zrealizować. W tym samym czasie młody Dororo, który sam będzie miał poważne kłopoty, zrobi wszystko, aby pomóc swojemu towarzyszowi.
Manga Dororo i Hyakkimaru od samego początku nie była tytułem, po który należy sięgnąć, jeśli pożąda się naprawdę dobrze napisanej i wciągającej fabuły. Osamu Tezuka tworząc oryginalną opowieść miał na celu zapewnienie czytelnikowi (głównie chłopcom) prostej, ale wciągającej komiksowej rozrywki. Nie inaczej jest w przypadku nowej „mangowej adaptacji” autorstwa Satoshi Shiki. Twórca snuje całą historię dość powoli, niespiesznie odkrywają przed czytelnikiem nowe wątki scenariusza (odsłaniające przeszłość bohaterów),głównie skupiając się na prezentacji widowiskowych potyczek.
W trzecim tomie to właśnie walka Hyakkimaru i Tahomaru stanowi najważniejszy element opowieści, stanowiąc tło dla innych pojawiających się tutaj elementów historii. Twórca stara się (z różnym skutkiem) pokazać również nieustannie rozwijającą się relację tytułowej dwójki, których losy na tyle mocno ze sobą zostały splecione, że nikt już nie będzie mógł ich rozerwać.

Cała recenzja na:

https://gameplay.pl/news.asp?ID=125305

Manga Dororo i Hyakkimaru będąca odświeżoną wersją klasyka autorstwa legendy branży Osamu Tezuki doczekała się swojego trzeciego tomu. Autor komiksowego remake'u, kolejny raz dostarcza sporą dawkę widowiskowej treści, która powinna przypaść do gustu miłośnikom prostych, ale wciągających shounenów.
Tytułowy wojownik Hyakkimaru, który przemierza kraj pozbywając się demonów i...

TAHOUMARU KONTRA HYAKKIMARU

„Dororo i Hyakkimaru” to nie żadna autorska seria, a remake klasycznego dzieła Osamu Tezuki, które dostało tutaj nie tylko drugie życie, ale i zupełnie nową, odświeżona szatę graficzną. Nie jest to co prawda wybitne dzieło, ot lekka rozrywka wykonaniem przypominająca mangi będące adaptacją, ale na pewno dostarczająca niezłej, dynamicznej zabawy na kilkanaście minut lektury.

Tahoumaru kontra Hyakkimaru stają do walki. Jakie będą jej konsekwencje? Kto wygra? I co z tego wszystkiego wyjdzie?

https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2020/08/dororo-i-hyakkimaru-3-osamu-tezuka.html

TAHOUMARU KONTRA HYAKKIMARU

„Dororo i Hyakkimaru” to nie żadna autorska seria, a remake klasycznego dzieła Osamu Tezuki, które dostało tutaj nie tylko drugie życie, ale i zupełnie nową, odświeżona szatę graficzną. Nie jest to co prawda wybitne dzieło, ot lekka rozrywka wykonaniem przypominająca mangi będące adaptacją, ale na pewno dostarczająca niezłej, dynamicznej zabawy...

Fajne to, ładne, składne. Niby tylko "chodźmy, lejmy się", ale fajnie to narysowane.

Fajne to, ładne, składne. Niby tylko "chodźmy, lejmy się", ale fajnie to narysowane.

Fani słynnego anime mogą się troszkę zawieść, ponieważ manga mocno się różni. Jednak jak dla mnie mnie dalej utrzymuje poziom i pokazuje losy głównych bobaterów. Zachęcam do zapoznania się. Ja czekam na pozostałe tomy.

Fani słynnego anime mogą się troszkę zawieść, ponieważ manga mocno się różni. Jednak jak dla mnie mnie dalej utrzymuje poziom i pokazuje losy głównych bobaterów. Zachęcam do zapoznania się. Ja czekam na pozostałe tomy.