Przygnębiająca, ale dobra historia. Czytając ją, człowiek zastanawia się, jak sam by się zachował w takiej sytuacji. Jeśli chodzi o mangę, kibicowałam Natsumi i Togo. Odnoszę wrażenie, że od samego początku coś ich do siebie ciągnęło.

W takich opowieściach najbardziej zdumiewa mnie to, że w XXI wieku nadal traktuje się dzieci jak bezwolne marionetki, które mają przedłużyć tylko ciągłość rodu i nic więcej. Straszne.

Przygnębiająca, ale dobra historia. Czytając ją, człowiek zastanawia się, jak sam by się zachował w takiej sytuacji. Jeśli chodzi o mangę, kibicowałam Natsumi i Togo. Odnoszę wrażenie, że od samego początku coś ich do siebie ciągnęło.

W takich opowieściach najbardziej zdumiewa mnie to, że w XXI wieku nadal traktuje się dzieci jak bezwolne marionetki, które mają przedłużyć...

Nad Klątwą długo się wahałam, sięgnęłam po przeczytaniu "Niech śmierć nas rozłączy" tej autorki, które kompletnie mnie oczarowało.

Historia sama w sobie jest dość ciężką i smutną opowieścią. Czytając nie raz zadajemy sobie pytanie, jak my byśmy oceniali sytuacje w jakiej znaleźli się bohaterowie, stojąc tylko z boku i nie znając ich uczuć. A uczuć jest tu sporo. Uczuć sprzecznych i pełnych nie dopowiedzeń. Wszystko to przedstawione jest w bardzo specyficzny, zdystansowany sposób. Nawet kadry z mocniejszymi emocjami są jakby sztywne i zimne - ale właśnie to sprawia, że manga jest wyjątkowa.

Kreska równie nie typowa, nie przesłodzona bardzo przypadła mi do gustu.

Te dwa tomiki łyka się jeden po drugim.

Polecam dla starszego czytelnika lub każdego kto szuka odskoczni od typowych cukierkowo komicznych romansików ;)

Nad Klątwą długo się wahałam, sięgnęłam po przeczytaniu "Niech śmierć nas rozłączy" tej autorki, które kompletnie mnie oczarowało.

Historia sama w sobie jest dość ciężką i smutną opowieścią. Czytając nie raz zadajemy sobie pytanie, jak my byśmy oceniali sytuacje w jakiej znaleźli się bohaterowie, stojąc tylko z boku i nie znając ich uczuć. A uczuć jest tu sporo. Uczuć...

Z pewnością nie jest to łatwa lektura. Główną bohaterką mangi jest Natsumi, kobieta, która przeżywała stratę swojej ukochanej siostry - tytułowej Haru, która zmarła na raka. Pewnego dnia Natsumi otrzymuje propozycję poślubienia pewnego mężczyzny, który jeszcze za życia Haru był narzeczonym jej siostry. Czy Natsumi się zgodzi?
Jak już mówiłam, ta manga nie jest łatwa. Porusza temat związany ze śmiercią bliskiej osoby, spełniania cudzych oczekiwań, podejmowaniu pierwszych dorosłych decyzji, a przede wszystkim problemów w rodzinie. Nie zabrakło tu również bardziej lekkich momentów czy też monotonnych, za co sześć, a nie siedem gwiazdek. Kreska mi się akurat spodobała, jest nietypowa, nie przesłodzona ani upiększona, ale dobrze wpasowuje się do josei otoczki. Jeśli macie zamiar spróbować sił z josei mangami, a jednocześnie chcecie trochę pomyśleć przy lekturze, to zachęcam do zakupu tej mangi, zwłaszcza, że historia jest zamknięta jedynie w dwóch tomach. Tymczasem zamieszczam recenzję drugiego tomu.

Z pewnością nie jest to łatwa lektura. Główną bohaterką mangi jest Natsumi, kobieta, która przeżywała stratę swojej ukochanej siostry - tytułowej Haru, która zmarła na raka. Pewnego dnia Natsumi otrzymuje propozycję poślubienia pewnego mężczyzny, który jeszcze za życia Haru był narzeczonym jej siostry. Czy Natsumi się zgodzi?
Jak już mówiłam, ta manga nie jest łatwa....

Nie jest to manga dla każdego. Po pierwsze - odrzuca kreska, po drugie - akcja się wlecze, po trzecie - wydaje mi się, że historia w niej przedstawiona dotrze tylko do osób które są dorosłe, lub prawie dorosłe. Po prostu przedstawione w niej problemy wydają mi się trochę zbyt abstrakcyjne dla nastolatków. Ale dla kogoś, kto trochę w życiu przeszedł, albo miał w rodzinie kogoś poważnie chorego, ta historia może poruszyć do głębi. Bohaterowie są dorośli, poważni, problemy z którymi się mierzą też nie należą do oczywistych. Więcej, jeżeli się nie czytało o Japonii, nie zna się tamtejszych zwyczajów czy podejścia do takiej kwestii jak małżeństwo, przedstawiona sytuacja może się wydawać aż nadto dziwaczna. Ale do mnie przemówiła, i to mocno.
Ale żałuję, że zakupiłam ją do działu dla dzieci i młodzieży w bibliotece. Tam się po prostu zmarnuje.
Na koniec jedna uwaga - mimo, iż to naprawdę dobry i zapadający w pamięć komiks, jego edycja jest koszmarna - jak lubię wydawnictwo JG za ich wydania, tak tutaj należą się baty! Są dymki, w których nawet nie wykasowano japońskich znaków, tak, że prześwitują pod polskim tekstem. A to jest czymś niedopuszczalnym.

Nie jest to manga dla każdego. Po pierwsze - odrzuca kreska, po drugie - akcja się wlecze, po trzecie - wydaje mi się, że historia w niej przedstawiona dotrze tylko do osób które są dorosłe, lub prawie dorosłe. Po prostu przedstawione w niej problemy wydają mi się trochę zbyt abstrakcyjne dla nastolatków. Ale dla kogoś, kto trochę w życiu przeszedł, albo miał w rodzinie...

Ciekawie poprowadzona historia. Bohaterowie maja bardzo roznorodne charaktery co dodaje tej mandze wiecej uroku. Kreska co prawda jest niezbyt ladna, taka karykaturalna wiec niektorych moze to odrzucac, ale nie nalezy oceniac ksiazki po okladce a mangi po kresce ;D Sama kupilam ja dopiero po wysluchaniu recenzji bo na poczatku mnie jakos nie przekonala, za to po wglebieniu sie w fabule postanowilam dac jej szanse, a po lekturze mam mieszane uczucia. W sumie jest to prosta opowiesc: dwie kochajace sie siostry, mlodsza umiera, a starsza poznaje jej narzeczonego, ktory od poczatku kochal wlasnie ja, a nie mlodsza ;p no i od czasu pogrzebu Togo i Natsumi chadzaja sobie w miejsca ktore kiedys Togo z Haru wspolnie odwiedzal tyle ze teraz jej miejsce zajmuje starsza siostra.... nie obedzie sie tez bez emocjonalnego cierpienia i rozsterek milosnych. Ech, typowy przewiduwalny romansik w niektorych miejscach powstal ^.^ Ale przyznam, ze fajnie bazuja z tymi imionami na podstawie por roku, genialne to jest - Haru to wiosna, Natsu(mi) to lato, Aki czyli nick Haru na stronie blogerskiej to jesien, a Togo ma w imieniu zime ;)

Ciekawie poprowadzona historia. Bohaterowie maja bardzo roznorodne charaktery co dodaje tej mandze wiecej uroku. Kreska co prawda jest niezbyt ladna, taka karykaturalna wiec niektorych moze to odrzucac, ale nie nalezy oceniac ksiazki po okladce a mangi po kresce ;D Sama kupilam ja dopiero po wysluchaniu recenzji bo na poczatku mnie jakos nie przekonala, za to po wglebieniu...

Klątwa Haru
Chyba nie muszę mówić, że jak tylko zobaczyłam okładki mangi, przykładowe strony i opis to byłam zachwycona. Myślałam, że w końcu dostanę coś nowego i wyjątkowego. Tak samo miałam z spy x family. Przez co tylko się rozczarowałam (chociaż nie tak bardzo jak w przypadku spy x family) 🙃
Na starcie dostajemy piękny spis treści! Nigdy jeszcze nie spotkałam się z tym żeby wyglądał tak estetycznie. Pierwsza strona też zapiera dech.
Wyglądam postaci jak dla mnie jest na plus, bo wyróżniają się na tle innych mang. Duże „bary" i wąskie takie dodają im tylko więcej uroku, ale...
No właśnie ALE tła są byle jakie albo ich nie ma, postaci są do siebie bardzo podobne. Jedynie głowni bohaterowie się wyróżniają.
A co z fabułą?
*Dostajemy trójką miłosny (nic nowego)
*Nasi głowni bohaterowie są pokrzywdzeni przez życie (nic nowego)
*Togo, który nie okazuje żadnych emocji i jest zimny (nic nowego).
*Relacja głównych bohaterów, która moim zdaniem wcale się nie rozwinęła przez te kilka miesięcy.
I co jeszcze? No właśnie nie jestem w stanie wymienić nic więcej 🤦🏻‍♀️ fabuła jest nijaka i po prostu leci do przodu nic nie wnosząc.
Ale żeby nie było, że tylko narzekam to na duży plus są:
+imiona postaci, które oznaczają pory roku. Tylko pytanie kto będzie naszą jesienią 🤫
+akcja prowadzona z perspektywy dwóch osób: Natsumi i Togo. Dzięki czemu możemy poznać ich bliżej i zrozumieć ich uczucia.
+ostatnie strony, które wywołały we mnie jakieś emocje. Rozpacz Natsumi wydawała się taka prawdziwa i autentyczna, że miałam wrażenie jakby przeniosła się też na mnie. Czułam się jakbym sama miała zaraz rozpaść się na milion kawałeczków.
Podsumując: Manga nie sprostała moim oczekiwaniom, ale pod koniec zaczęło się już coś dziać, a postaci nie były takie „nijakie" jak na początku. Wiec liczę na to, że 2 tom wypadnie dużo lepiej.

Klątwa Haru
Chyba nie muszę mówić, że jak tylko zobaczyłam okładki mangi, przykładowe strony i opis to byłam zachwycona. Myślałam, że w końcu dostanę coś nowego i wyjątkowego. Tak samo miałam z spy x family. Przez co tylko się rozczarowałam (chociaż nie tak bardzo jak w przypadku spy x family) 🙃
Na starcie dostajemy piękny spis treści! Nigdy jeszcze nie spotkałam się z...

Taka głębsza manga. Może momentami zawiewa nudą, ale mi się podoba. Raczej dla kobiet, niepoprawnych romantyczek.

Taka głębsza manga. Może momentami zawiewa nudą, ale mi się podoba. Raczej dla kobiet, niepoprawnych romantyczek.

Kreska taka sobie, nawet bym powiedziała, że brzydka, ale historia nawet ciekawa.

Kreska taka sobie, nawet bym powiedziała, że brzydka, ale historia nawet ciekawa.

Interesująca manga, nietypowa - zwłaszcza kreska. Może nie dzieje się w niej za dużo, ale dla mnie była powodem do kilku lekkich przemyśleń. Jestem bardzo ciekawa zakończenia.

Interesująca manga, nietypowa - zwłaszcza kreska. Może nie dzieje się w niej za dużo, ale dla mnie była powodem do kilku lekkich przemyśleń. Jestem bardzo ciekawa zakończenia.

Historia bardzo intrygująca i fascynująca. Fabuła mnie wciągnęła i polubiłam głównych bohaterów.

Historia bardzo intrygująca i fascynująca. Fabuła mnie wciągnęła i polubiłam głównych bohaterów.