Czytało się świetnie jak zawsze!⚔️ Bardzo cieszę się z tej możliwości poznania 3 poziomu zamku Aincrad. Historia zaskoczyła mnie już na początku, bo wydarzyły się rzeczy, których nie spodziewałam się w tej grze - a dokładniej pojawiły się elfy. Co prawda były NPC/mobami, ale jednak naprawdę nie myślałam, że mogą pojawić się tu takiego rodzaju humanoidalne przeciwnicy.

Mimo to cały pomysł z kampanią związaną z elfami był świetny i bardzo dobrze się bawiłam czytają o tych przygodach Kirito i Asuny 💖

Czytało się świetnie jak zawsze!⚔️ Bardzo cieszę się z tej możliwości poznania 3 poziomu zamku Aincrad. Historia zaskoczyła mnie już na początku, bo wydarzyły się rzeczy, których nie spodziewałam się w tej grze - a dokładniej pojawiły się elfy. Co prawda były NPC/mobami, ale jednak naprawdę nie myślałam, że mogą pojawić się tu takiego rodzaju humanoidalne przeciwnicy....

Drugi tom skupia się na przejściu trzeciego poziomu zamku Aincred.
Wraz z nowa bohaterką Kizmel, Kirito i Asuna wypełniają kampanię elfów. Jak zawsze historia jest pełna zaskoczeń oraz wielu dodatkowych postaci, epizodycznych ale zawsze czym się wyróżniających.
Z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Drugi tom skupia się na przejściu trzeciego poziomu zamku Aincred.
Wraz z nowa bohaterką Kizmel, Kirito i Asuna wypełniają kampanię elfów. Jak zawsze historia jest pełna zaskoczeń oraz wielu dodatkowych postaci, epizodycznych ale zawsze czym się wyróżniających.
Z niecierpliwością czekam na kolejny tom.

Drugi tom SAO:Progressive jest bezpośrednią kontynuacją części poprzedniej. Historia tym razem zabiera nas na trzecie piętro podniebnego zamku, które współdzielą dwie zwaśnione rasy elfów. Fabuła tomu w dużej mierze skupia się właśnie na owym konflikcie oraz relacjach nowej, elfiej bohaterki z dwójką protagonistów.

Pierwszy raz w serii otrzymujemy historię typowo "role-playową", tzn. skupiającą się na wewnętrznej fabule gry. Piętro, na którym sporo czasu spędzi główna para bohaterów jest polem walki pomiędzy Leśnymi i Mrocznymi Elfami. Kirito i Asuna muszą podjąć decyzję, po której stronie się opowiedzieć i wykonać serię zadań dla jednej z nich, aby ułatwić sobie dalszą drogę i, przy okazji, przeżyć niezapomnianą przygodę.

Sequel jest zbliżony poziomowi tomu pierwszego. Pomimo mniejszej liczby starć z przeciwnikami, samej akcji nie brakuje a intryga, która swój finał zapewne będzie miała w tomie następnym, zapowiada się interesująco. Cały wątek sojuszu z jedną z ras bardzo przypadł mi do gustu i przypomina to, co możemy zobaczyć w prawdziwych grach z gatunku mmorpg. Trochę szkoda jednak, że strony zostały przedstawione jednoznacznie jako złe lub dobre. Autor, co niestety ma w zwyczaju, po prostu przekombinował również z niektórymi wątkami, przez co ponownie pojawiły się nieścisłości.

Bohaterowie stoją na niezmiennym, dobrym poziomie, aczkolwiek były pojedyncze momenty, w których ich zachowanie było co najmniej dziwne i bezsensowne. Nowa bohaterka zbudziła moją sympatię, ale nic poza tym - nie jest specjalnie odkrywcza ani ciekawa. Ponadto, jej niemal ludzka empatia jest mocno naciągana i niewiarygodna. Nie rozumiem dlaczego pan Kawahara nie przedstawił jej jako zwykłego npcta z głębokim backstory. Przecież nie trzeba być człowiekiem, aby być lubianą postacią. O pozostałych bohaterach nadal niewiele wiemy, a szkoda. Niby się co chwila przewijają, ale nie grają żadnej specjalnej roli. Sprawa wygląda inaczej z głównym złoczyńcą, o którym mamy wręcz zerowe pojęcie. Według mnie, to świetny zabieg - czujemy, że facet we wszystkim macza swoje palce, nie wychylając się z cienia. Na jego wyjście z ukrycia będziemy musieli pewnie jeszcze poczekać, i dobrze, bo ma szansę okazać się dobrze przemyślanym i napisanym czarnym charakterem.

Zdecydowanie nie podobało mi się zakończenie tomu, w którym autor pominął przebieg sporego wydarzenia. W pierwszym tomie tego typu wątki ciągnęły się przez 2-3 rozdziały a tutaj podany został jedynie rezultat. Wygląda na to, że autorowi albo zabrakło czasu, albo poszedł na łatwiznę. Nowelka również wraca do standardowej objętości ~250 stron (dla porównania - tom pierwszy zawierał ich 370). Szkoda, gdyż widać, że autor czuje się lepiej, gdy dać mu więcej miejsca.

Podsumowując, tom drugi jest godną kontynuacją, chociaż w pracy autora nie widać większych postępów. Powiela wady poprzedniczki, ale nadrabia to wszystko ciekawą fabułą. Nie jest to może ten sam poziom co tom pierwszy, ale czytało mi się go równie przyjemnie.

Drugi tom SAO:Progressive jest bezpośrednią kontynuacją części poprzedniej. Historia tym razem zabiera nas na trzecie piętro podniebnego zamku, które współdzielą dwie zwaśnione rasy elfów. Fabuła tomu w dużej mierze skupia się właśnie na owym konflikcie oraz relacjach nowej, elfiej bohaterki z dwójką protagonistów.

Pierwszy raz w serii otrzymujemy historię typowo...