Po strasznych przejściach podczas lektury pierwszej części (patrz recenzja) z pewnym lękiem przystąpiłem do czytania "Czerwonej zemsty II". Przyznam że na początku wydawało mi się że nieskładna składnia stosowana przez autora w pierwszej części tu uległa pewnej poprawie. ( Autor zapewne napisałby: "składnia poprawie pewnej uległa"). Wiem że czytając ubeckie raporty z pierwszych lat powojennych, po pewnej ich ilości łatwo jest wpaść w pewną manierę, ale na Boga, szanujmy nasz język. Niemniej dalsza lektura pokazała że jednak się myliłem i "ubecka składnia" pozostała. I żeby tylko we fragmentach gdzie pojawiają się dialogi lub narratorem jest jakiś aparatczyk to jeszcze bym to zrozumiał. Ale tu nawet bezosobowy narrator opisujący pogodę tak kaleczy rzemiosło. Tak więc drugą część również czyta się jak za karę. A nawet bardziej bo w przeciwieństwie do części pierwszej tu już nie dostrzegam nawet namiastki fabuły. Wszystkie wady części pierwszej tu występują ze zdwojoną siłą co poniekąd tłumaczy "II" w tytule. Kanciasto-drętwe dialogi jeszcze się pogorszyły choć wydawało się to niemożliwe. Tu już zupełnie nic nie trzyma się kupy. Nie tylko całość jest bez fabuły ale nawet szczegóły w obrębie jednej strony potrafią się nie zgadzać. Koń gubi podkowę a pół strony dalej kowal mu ją zdejmuje żeby "dopasować nową". Notabene, w tej kuźni kowal posiada magiczne kowadło które wydaje "odgłosy kowadła". Oleg w swoich wewnętrznych rozważaniach tłumaczy sobie że chociaż chce i może to nie wolno mu zabić Janka bo musi wyciągnąć z niego wiedzę na temat Emilki. Mimo to pół godziny później Janek kładzie motor bo zauważa stalowa linkę rozciągniętą nad szosą - to Oleg w magiczny sposób wyprzedza na piechotę kolumnę pojazdów i rozciąga linkę bo wie że Janek jako pierwszy jedzie na motorze. Już mu wiedza o Emilce jakoś niepotrzebna😆 zaraz potem rzuca pistolet i walczy z Jankiem na noże. Taki to honorowy sowiet przestrzegający Bushido.🤔
Obydwa tomy z wielkim cierpieniem czytałem grubo ponad pół roku. Być może z wiekiem mam coraz bardziej upośledzoną zdolność czytania bo w wieku siedmiu lat "Dzieci z Bullerbyn" przeczytałem w ciągu jednego dnia. Mimo to przebrnięcie przez oba tomy "Czerwonej zemsty" uważam za wielki tryumf mojej silnej woli nad instynktem samozachowawczym.
Jakby tego wszystkiego było mało to po przeczytaniu drugiego tomu czyli łącznie ponad tysiąca stron nadal nie potrafię powiązać tytułu z treścią. Być może świadczy to jedynie o tym że nie dorosłem intelektualnie do literatury tego poziomu. Zakładam taką możliwość. Dlatego w przyszłości postaram się trzymać od niej z daleka. Tę książkę jednak przeczytałem chociaż przyznaję że "Jakby człowiek wiedział co go w drodze spotka, to by się z domu nie ruszył."
Nie myślałem że kiedykolwiek dam jakiejś
książce jedną gwiazdkę. Ale modny temat to jednak nie wszystko.

Po strasznych przejściach podczas lektury pierwszej części (patrz recenzja) z pewnym lękiem przystąpiłem do czytania "Czerwonej zemsty II". Przyznam że na początku wydawało mi się że nieskładna składnia stosowana przez autora w pierwszej części tu uległa pewnej poprawie. ( Autor zapewne napisałby: "składnia poprawie pewnej uległa"). Wiem że czytając ubeckie raporty z...

Opowieść o bohaterach, o których zapomnieliśmy, byli to zwykli ludzie tacy jak my. Mieli oni marzenia, plany, rodziny. Postawili wszystko na Polskę wolną Polskę. A to jest opowieść o tym czy im się udało.
Zapraszam:
https://ksiazkowepodrozeagi.blogspot.com/2020/12/czerwona-zemsta-ii-krzysztof-goluch.html?m=1

Opowieść o bohaterach, o których zapomnieliśmy, byli to zwykli ludzie tacy jak my. Mieli oni marzenia, plany, rodziny. Postawili wszystko na Polskę wolną Polskę. A to jest opowieść o tym czy im się udało.
Zapraszam:
https://ksiazkowepodrozeagi.blogspot.com/2020/12/czerwona-zemsta-ii-krzysztof-goluch.html?m=1

Jestem zwolenniczką powstawania takich książek, które ukazują tą część naszej historii, która do tej pory jest dla wielu niewygodna i zakłamywana.

Sama powieść trochę mnie zmęczyła tym razem. Relacje między bohaterami są mało wiarygodne i trochę drętwe... Nie bardzo wierzę w miłości od pierwszego wejrzenia, ale też postać Sonii w książce... Coś mi tu zgrzytało. Natomiast Emilka niezmiennie cudowna.

Cieszę się, ze przeczytałam te dwa tomy "Czerwonej zemsty". Nawet jeśli historia "Orlika" jest fikcją literacką, mimo, że postać jest autentyczna, to ukazuje ona jak losy tych, którzy broni nie złożyli, walcząc o wolną Polskę do samej śmierci, mogły wyglądać i prawdopodobnie wyglądały. Ciągła walka, ukrywanie się, zimno, brud i głód i strach. Na pewno ta książka daje do myślenia.

Nie wiem tylko czy Wyklęci byliby zadowoleni widząc to jak Polska wygląda teraz... Nigdy tak naprawdę nie została zdekomunizowana.

Jestem zwolenniczką powstawania takich książek, które ukazują tą część naszej historii, która do tej pory jest dla wielu niewygodna i zakłamywana.

Sama powieść trochę mnie zmęczyła tym razem. Relacje między bohaterami są mało wiarygodne i trochę drętwe... Nie bardzo wierzę w miłości od pierwszego wejrzenia, ale też postać Sonii w książce... Coś mi tu zgrzytało. Natomiast...

Z pewną rezerwą sięgałam po tę pozycję. Z jednej strony tematyka żołnierzy wyklętych, których poświęcenie i waleczność zostały docenione przez historie Polski nie tak dawno. Temat świeży, który warto poznać. A z drugiej przepełnienie polskiego rynku wydawniczego powieściami z "niby-historią" w tle. Na szczęście "Czerwona zemsta II", to nie szkolny podręcznik i nie niby-historia. To świat prawdziwej walki, pełen obaw, odwagi, pragnień i łaknienia nie tylko wolności, ale i miłości, normalności, wiary.
Gratuluję autorowi. Wykonał ogrom niesamowitej pracy, by zarówno bohaterzy, ale i sceny, opisy, dialogi były jak najbardziej zbliżone do ówczesnej rzeczywistości. Tak było. Te wszystkie tragedie, te wszystkie dramaty, zarówno żołnierzy walczących o wolność, jak i zwykłej ludności, opisane w powieści miały swoje źródło w historii. Może nie wyglądały dokładnie tak, ale z bardzo dużym prawdopodobieństwem ( pewnie niejednokrotnie popartym relacjami świadków) tak mogło być.
A do tego język, styl. Wciągają czytelnika i niczym wehikuł czasu, przenoszą w tamten okres, w tamte miejsca.
To książka, którą będą musieli przeczytać moi synowie.

Za możliwość przeczytania dziękuję Ani z M-czas oraz autorowi książki.

Z pewną rezerwą sięgałam po tę pozycję. Z jednej strony tematyka żołnierzy wyklętych, których poświęcenie i waleczność zostały docenione przez historie Polski nie tak dawno. Temat świeży, który warto poznać. A z drugiej przepełnienie polskiego rynku wydawniczego powieściami z "niby-historią" w tle. Na szczęście "Czerwona zemsta II", to nie szkolny podręcznik i nie...

Czytając kolejną część Czerwona II również i tym raze się nie zawiodlam. Książka przedstawia dalsze losy żołnierzy Armii Krajowej walczących o wolną Polskę z komunistami na Lubelszczyźnie. Chodź książka jest bardzo obszerna (600 stron) pochłania się ją z wielką ciekawością nie mogąc doczekać się zakończenia. Cały czas coś się dzieje a akcja nie zwalnia ani trochę. Autor ciekawie ukazał także codzienne życie partyzantów ich radości i smutki. Książkę uważam za bardzo wartościową. Wg mnie powinna się nawet znaleźć w spisie lektur szkolnych po to by młodzi ludzie mogli poznać życie i dokonania Żołnierzy Wyklętych i o których historia przez tak długi czas milczala. Polecam do przeczytania tą wspaniałą historyczną książkę a za możliwość jej przeczytania dziękuję Czytam dla przyjemności która zorganizowała BT z tą powieścią.

Czytając kolejną część Czerwona II również i tym raze się nie zawiodlam. Książka przedstawia dalsze losy żołnierzy Armii Krajowej walczących o wolną Polskę z komunistami na Lubelszczyźnie. Chodź książka jest bardzo obszerna (600 stron) pochłania się ją z wielką ciekawością nie mogąc doczekać się zakończenia. Cały czas coś się dzieje a akcja nie zwalnia ani trochę. Autor...

„Czerwona zemsta II” Krzysztofa Golucha to dalsze losy Orlika – dowódcy grupy partyzantów AK Mariana Bernaciaka, Spokojnego – Wacława Kuchnio a także małej Emilki – cudownego dziecka, które potrafi w cudowny sposób rozbawić dorosłych. To ludzie, którzy walczą o wolną Polskę z panoszącymi się na jej terenach sowieckimi komunistami, to ludzie, którzy walczą o lepsze jutro, o lepszą przyszłość.
Ciężko było mi się połapać w natłoku zdarzeń i bohaterów, gdyż nie czytałam pierwszej części. Było bardzo ciężko, gdyż sam temat książki jest trudny.
Książka mimo tego wciąga od pierwszych stron. Autor w bardzo przystępny sposób prowadzi nas po „kartach” historii.
My ludzie żyjący w wolnej Polsce, możemy dziękować tym, którzy poświęcili swoje życie, abyśmy mogli żyć spokojnie, bezpiecznie.
Nigdy nie możemy zapomnieć o bohaterach, to im powinniśmy codziennie składać hołd.
Książkę miałam możliwość przeczytać dzięki BT zorganizowany przez Annę Dyczko.

„Czerwona zemsta II” Krzysztofa Golucha to dalsze losy Orlika – dowódcy grupy partyzantów AK Mariana Bernaciaka, Spokojnego – Wacława Kuchnio a także małej Emilki – cudownego dziecka, które potrafi w cudowny sposób rozbawić dorosłych. To ludzie, którzy walczą o wolną Polskę z panoszącymi się na jej terenach sowieckimi komunistami, to ludzie, którzy walczą o lepsze jutro, o...

Na początku chce zaznaczyć że nie czytałam pierwszej części. Bardzo żałuje bo to ułatwiłoby mi czytanie części drugiej, tak musiałam poświecić kilkadziesiąt stron by odnaleźć się wśród bohaterów powieści. Gdy już wciągnęłam się w fabule książki ciężko było się oderwać. Losy bohaterów to nie była sielanka. Zdawało się ze wojna się skończyła jednak walka trwała dalej. Żołnierze wyklęci często poświęcali swoje życie za ojczyznę nie godząc się na niesprawiedliwość. Nie chcieli takiej Polski gdzie rządził komunizm. Książka jest powieścią historyczna, bardzo dokładnie opisuje czas akcje i broń jakiej wtedy używano. Przedstawia tez jaki wtedy był noszony ubiór. Opis przemocy i tortur jakie wtedy stosowano na schwytanych podejrzanych jest tak pokazany, że czytelnik ma ciarki na rękach. Nie potrafię sobie wyobrazić jak ciężko musiało być ludziom w tamtych czasach. Każdy kto nie był w partii,nie donosił na innych ,miał ciężki żywot.Grabiono ludzi z dorobku życiowego,kobiety gwałcono a i nie żadko mordowano.Na ubeków nie było bata.To właśnie żołnierze AK byli wyzwolicielami uciśnionych. To bohaterowie o których nigdy nie możemy zapomnieć."A kto chce być sługą ,niech sobie żyje,niechaj sobie powróz okręci na szyję.Niechaj swą wolę na wieki okiłzna.Pan niedaleko ,niech do niego pełza.Niechaj jak pies wierny czołga się bez końca ,za żydowskim butem ,który nim potrąca .I najpierw głaskany ,a potem wzgardzony ,niechaj Bolszewikom wybija pokłony.Lecz kto chce być wolnym i prawe ma serce,niech walczy ,niech cierpi,choć w poniewierce.Niech ducha pokrzepi myślą o przyszłości i czoła nie zniża w podłej służalczości.." Jeśli ktoś lubi książki historyczne na pewno się nie zawiedzie. Było to moje pierwsze spotkanie z literatura Krzysztofa Golucha i myśle ze nie ostatnie. Książkę odebrałam z Klubu Recenzenta NaKanapie.pl

Na początku chce zaznaczyć że nie czytałam pierwszej części. Bardzo żałuje bo to ułatwiłoby mi czytanie części drugiej, tak musiałam poświecić kilkadziesiąt stron by odnaleźć się wśród bohaterów powieści. Gdy już wciągnęłam się w fabule książki ciężko było się oderwać. Losy bohaterów to nie była sielanka. Zdawało się ze wojna się skończyła jednak walka trwała dalej....

Nadchodzi marzec i zaczynamy wspominać, robić w szkołach prezentacje, apele, rajdy i gry terenowe.... na temat żołnierzy wyklętych. Zaczynają się dyskusje, debaty, ocenianie postaw i zachowań.
A wystarczy sięgnąć po tę opowieść o Orliku, Ogniu, Spokojnym, o ich codzienności, zmaganiach wewnętrznych i walce z okupantami: z zachodu i ze wschodu. Żałuję, że są tylko dwie części, bo jak tu na kilkuset stronach zmieścić opis życia partyzantów, obrońców wolnej Polski, mścicieli krzywdzonych przez UB, uczestników, tak naprawdę, walk bratobójczych. Bo to przecież czas, gdy jeden Polak stawał przeciwko drugiemu z bronią w ręku, jeden drugiemu był wrogiem i katem.
Jest to powieść oparta na faktach, są tu autentyczne postaci, są opisy prawdziwych wydarzeń, jest odrobina fikcji, wzorowania się na realnych postaciach tego okresu (co przyznaje sam autor) i podkoloryzowanie niektórych zdarzeń. Ale na pewno warto tę powieść przeczytać.

Nadchodzi marzec i zaczynamy wspominać, robić w szkołach prezentacje, apele, rajdy i gry terenowe.... na temat żołnierzy wyklętych. Zaczynają się dyskusje, debaty, ocenianie postaw i zachowań.
A wystarczy sięgnąć po tę opowieść o Orliku, Ogniu, Spokojnym, o ich codzienności, zmaganiach wewnętrznych i walce z okupantami: z zachodu i ze wschodu. Żałuję, że są tylko dwie...

Pamięć o żołnierzach Armii Krajowej jest wciąż żywa. Przyczyniły się do tego liczne publikacje, filmy dokumentane i fabularne które przywracają tym cichym bohaterom należne im miejsce w historii. Miejsce okupione krwią, wyrzeczeniami i najczęściej okrutną śmiercią z rąk komunistyczych władz. Ramię w ramię życie za wolną Polskę oddawali zarówno dowódcy AK jak i szergowi żołnierze do końca wierząc że nie są to ofiary nadaremne. Ich odwaga, patriotyzm i poświęcenie nie mogą zostać zapomniane.

Ta karta naszej historii to także pasjonujący temat dla współczesnych pisarzy. Krzysztof Goluch z pasją i ogromna dbałościa o prawdę historyczną opowiada w swojej książce "Czerwona zemsta II" o jednym z oddziałów partyzanckich dowodzonych przez legendarnego dowódcę Mariana Bernaciaka "Orlika" który w lasach Lubelszczyzny walczy nie tylko z komunistyczną władzą ale i bandami zwykłych złodziei plądrujących okoliczne wsie w poszukiwaniu łatwego zysku. To opowieść o walce partyzanckiej pełna potyczek, bitew i zasadzek ale też o ludzkich namiętnościach, słabościach i marzeniach.
Ponieważ nie czytałam pierwszej części powieści przez początkowe kilkadziesiąt stron czułam się odrobinę przytłoczona mnogością wątków i bohaterów. Powoli musiałam poukładać sobie w głowie całą historię. Mój odbiór tej opowieści na pewno byłby pełniejszy gdybym miała okazję poznać wcześniej losy "Orlika", "Spokojnego", "Ognia" czy innych członków partyzanckiej rodziny.
Dużo musiałam sobie dopowiedzieć, jeszcze więcej informacji wyszukać w źródłach historycznych ale ja cenię sobie że literarutę która skłania mnie do większej aktywności niż tylko przewracanie kolejnych kartek.
Książką jest wielowątkowa i napisana z pasją ale zabrakało mi w niej jakiegoś punktu zwrotnego, który na dłużej przykułby moją uwagę. Przez to opowieść zlała mi się jedną historię gdzie potyczka przechodzi w kolejną potyczkę, zasadzka w następną zasadzkę pustosząc szeregi oddziałów partyzanckich. Uważam też że skrócenie tej powieści również wpłynęłoby na jej lepszy odbiór. Zdarzają się w niej fragmenty przegadane które niewiele wnoszą do samej historii.
Niemniej "Czerwona zemsta II" to książka godna uwagi nie tylko dla pasjonatów historii. Przywraca pamięć tym którzy umierali za Polskę z łatką zdrajcy choć zasługiwali na miano bohaterów. Polecam!

"Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl"

Pamięć o żołnierzach Armii Krajowej jest wciąż żywa. Przyczyniły się do tego liczne publikacje, filmy dokumentane i fabularne które przywracają tym cichym bohaterom należne im miejsce w historii. Miejsce okupione krwią, wyrzeczeniami i najczęściej okrutną śmiercią z rąk komunistyczych władz. Ramię w ramię życie za wolną Polskę oddawali zarówno dowódcy AK jak i szergowi...

To drugi tom tej na swój sposób fascynującej powieści. Sledzimy dalsze losy "Orlika" i innych żołnierzy którzy na lubelszczyżnie walczą z komunistami. Nawet oni zdają już sobie sprawę, że jest to walka przegrana ale oni nie mają wyjścia jeżeli się ujawnią "zaopiekuje" się nimi bezpieka a z ich "czułych" objęć niewielu wróciło żywych.
Trudno recenzować tem tom aby nie zdradzać akcji ale tak jak w pierwszym tomie historia jest czasami naiwna (sam autor pisze że jest to jego historia opierająca się na faktach a wiele postaci jest fikcyjna lub sklecona z wielu rzeczywistych postaci).
Książka dobra w sposób przystępny pokazująca ten mroczny okres historii pikazujący także, że Wyklęci nie zawsze byli "święci" tylko byli zwykłymi ludźmi którzy nie tylko walczyli z komuną ale popełniali także zbrodnie (tu mały spoiler np. spalenie żywcem grupy złodzie po przestrzeleniu najpierw im kolan aby nie uciekli).
Tak powinna być przedstawiana historia bez ubarwiania, dzięki temu łatwiej nam się wtedy z tymi ludźmi identyfikować.

To drugi tom tej na swój sposób fascynującej powieści. Sledzimy dalsze losy "Orlika" i innych żołnierzy którzy na lubelszczyżnie walczą z komunistami. Nawet oni zdają już sobie sprawę, że jest to walka przegrana ale oni nie mają wyjścia jeżeli się ujawnią "zaopiekuje" się nimi bezpieka a z ich "czułych" objęć niewielu wróciło żywych.
Trudno recenzować tem tom aby nie...