Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cicho, cicho dzieci. To nie demony, nie diabły... Gorzej. To ludzie.

Cicho, cicho dzieci. To nie demony, nie diabły... Gorzej. To ludzie.

Nigdy nikomu nie ufaj, Danielu, a tym bardziej ludziom, których podziwiasz. Bo nie kto inny, a właśnie oni zadadzą ci najboleśniejsze rany.

Nigdy nikomu nie ufaj, Danielu, a tym bardziej ludziom, których podziwiasz. Bo nie kto inny, a właśnie oni zadadzą ci najboleśniejsze rany.

Czasami leżę w trawie i wcale mnie nie widać - mruknął Osiołek - i świat jest taki ładny. A potem przychodzi ktoś i pyta: "jak się dziś czujesz?" I zaraz okazuje się, że okropnie...

Czasami leżę w trawie i wcale mnie nie widać - mruknął Osiołek - i świat jest taki ładny. A potem przychodzi ktoś i pyta: "jak się dziś czuj...

On był czernią i bielą, a ona kolorami. Wszystkimi jego kolorami.

On był czernią i bielą, a ona kolorami. Wszystkimi jego kolorami.

To jest najstraszniejsze w nadziei. - powiedziała - Jeśli za długo ją podsycasz, zmienia się w wiarę.

To jest najstraszniejsze w nadziei. - powiedziała - Jeśli za długo ją podsycasz, zmienia się w wiarę.

Jedną z najgorszych chwil w życiu każdego człowieka jest przypuszczalnie uświadomienie sobie, że w pewnym wieku więcej życia ma się już za sobą niż przed sobą. I kiedy nie leży przed nami ogrom czasu, trzeba znaleźć inne rzeczy, którymi się żyje. Wspomnienia na przykład. Popołudnia w słońcu z czyjąś dłonią w swojej dłoni. Zapach świeżo rozkwitłych rabatek. Niedziele w kawiarni. Wnuki, być może. Człowiek znajduje sposób, by żyć przyszłością kogoś innego.

Jedną z najgorszych chwil w życiu każdego człowieka jest przypuszczalnie uświadomienie sobie, że w pewnym wieku więcej życia ma się już za s...

W surowym klimacie Islandii rośliny giną szybko, chyba że się o nie dba - wówczas umierają długo i powoli.

W surowym klimacie Islandii rośliny giną szybko, chyba że się o nie dba - wówczas umierają długo i powoli.

Zbyt kocham moje szaleństwa, by nie przerażała mnie myśl, że ktoś wbrew mej woli próbować będzie mnie leczyć.

Zbyt kocham moje szaleństwa, by nie przerażała mnie myśl, że ktoś wbrew mej woli próbować będzie mnie leczyć.

Czasem chce się płakać z bezsilności na skalę skurwysyństwa, jakiego doznała Polska i tego jak się skundlili służący czerwonej zarazie. Ale łzy niczego nie zmienią. Zindoktrynowany świat nie wierzy nawet argumentom, a co dopiero łzom...

Czasem chce się płakać z bezsilności na skalę skurwysyństwa, jakiego doznała Polska i tego jak się skundlili służący czerwonej zarazie. Ale ...