Bardzo dobra, ale raczej ze względu na styl - czyta się bardzo szybko, z przyjemnością, interesująca narracja... Jeśli chodzi o samą historię, podoba mi się fakt, że można się zagłębić w epokę wiktoriańską i jej brudne, wstrętne szczególiki oraz dowiedzieć na ten temat czegoś nowego. Pora przejść do właściwego tematu książki, czyli do mordercy - uważam, że w tym punkcie książka została po prostu skopana. Dla tych, którzy nie interesują się sprawą: większość ekspertów potępiła pewne działania autorki i zdecydowanie opowiadają się za tym, że wersja forsowana uparcie przez Cornwell to po prostu bajka - lub bezczelna nadinterpretacja, jak kto woli. Autorka została oceniona bardzo srogo przez autorytety w tej dziedzinie - wcale mnie to nie dziwi, bo wątpliwościami targani są prawdziwi znawcy tematu, dlaczego więc mamy założyć, że zagadkę udało się odkryć kobiecie, która, jak sama wyznała, przed procesem zbierania materiałów do swojej książki miała bardzo mgliste pojęcie o Kubie Rozpruwaczu? Już nie mówiąc o tym, jak usilnie i wręcz desperacko stara się przekonać czytelników do swojej idei, czasem uciekając do dość niskich zagrywek. Książka warta przeczytania, ale należy podejść do niej z ogromnym dystansem.

Bardzo dobra, ale raczej ze względu na styl - czyta się bardzo szybko, z przyjemnością, interesująca narracja... Jeśli chodzi o samą historię, podoba mi się fakt, że można się zagłębić w epokę wiktoriańską i jej brudne, wstrętne szczególiki oraz dowiedzieć na ten temat czegoś nowego. Pora przejść do właściwego tematu książki, czyli do mordercy - uważam, że w tym punkcie...