Bardzo dobre wiersze, ale zbiór przytłaczający, jest ich bardzo dużo, nie są równe. Styl jest identyczny, za co jestem poecie wdzięczna, ale poziom, innowacyjność to już zupełnie inna sprawa. Odnajduję spore podobieństwo do Szymborskiej, zwłaszcza w wierszach o stole, o pustym talerzu, właśnie w tym ujęciu Grabowski wypada najlepiej. Dość ciekawa jest także erotyka w jego wykonaniu, architektoniczna, mokra, dosyć bezczelna, a jednocześnie niepozbawiona romantyczności. Szalenie intrygująca mieszanka. Czego nie lubię? Przyrody, przesadzonej, wynurzeń filozoficznych, które nie są wybitnie głębokie, ani jakieś odkrywcze, są po prostu nieciekawe.
Niemniej jednak, myślę, że warto się z Grabowskim zapoznać, pisze jedne z lepszych polskich wierszy, pisze z polotem, z odpowiednią dozą pewności siebie, bez której nie ma dobrego poety.

Wyzwanie czytelnicze LC kwiecień 2021: Przeczytam książkę z okładką w moim ulubionym kolorze: czarny (8).

Bardzo dobre wiersze, ale zbiór przytłaczający, jest ich bardzo dużo, nie są równe. Styl jest identyczny, za co jestem poecie wdzięczna, ale poziom, innowacyjność to już zupełnie inna sprawa. Odnajduję spore podobieństwo do Szymborskiej, zwłaszcza w wierszach o stole, o pustym talerzu, właśnie w tym ujęciu Grabowski wypada najlepiej. Dość ciekawa jest także erotyka w jego...