Patrząc na zdjęcie Majgull Axelsson widzę ciepłą,starszą,symaptyczną kobietę o błękitnych oczach oraz urzekającym uśmiechu. Nigdy nie przyszłoby mi na myśl, iż za tymi oczami skrywa się świetna obserwatorka, która później bezkompromisowo oraz bez jakicholwiek zahamowań przeleje swoje spostrzeżenia oraz obserwacje na papier, tylko po to aby wstrząsnąć czytelnikiem do głębi, słowami które niczym ostry nóż będą cięły nasze serce na tysiące kawałków. Książki tejże autorki są przepełnione traumatycznymi wydarzeniami, są tak przejmujące, iż czuje się niemal lodowaty chłód tchnący z każdej strony niczym oddech Królowej Śniegu,a słońce nie zaświeci dla nas ani na chwilę podczas czytania.

Książka "KWIETNIOWA CZAROWNICA" jest jedną z nich i należy do pozycji, które czyta się z wielkim zainteresowaniem oraz emocjonalnym zaangażowaniem, mimo poruszanych w niej tematów trudnych,od których często uciekamy i świadomie unikamy. Jest to opowieść o życiu, chorobie, odrzuceniu, potrzebie akceptacji, miłości i skomplikowanych relacjach rodzinnych. To dobra literatura, prawdziwa, nie pozostawiająca żadnych złudzeń, obdzierająca nas czytelników z tlących się jeszcze resztek nadzieii na pomyślne zakończenie.

Na kartach powieści poznajemy cztery bohaterki, każda z niesamowitym bagażem przeżyć- Christina, Margareta, Brigitta i kaleka Desiree. Ta ostatnia urodziła się z dziecięcym porażeniem mózgowym, które obezwładniło jej ciało ale nie umysł. Jest nieprzeciętnie inteligentna, o silnej osobowości, ma ponadto moc wcielania się w ciała zwierząt i ludzi, co pozwala jej czynnie uczestniczyć w życiu trzech sióstr przyrodnich, które nie wiedzą nawet o jej istnieniu, ponieważ matka zaraz po urodzeniu chorej dziewczynki pozostawiła ją w szpitalu.

W powieści wszystkie kobiety są już dorosłe. I nieznana żadnej z trzech przybranych córek Ellen- Desiree, mści się na swoich siostrach. Chce je ukarać… Za miłość matki której nigdy nie doświadczyła, za dom który miał być jej domem a nigdy nie był....

Powoli wkraczamy z wszystkimi bohaterkami do ich wspomnień, dzieciństwa i młodości. Poznajemy ich rozczarowania, próby układania sobie życia, próby uporządkowania w sobie przeszłości, próby określenia tego, kim są i co znaczą.

Najważniejsza w tej książce jest prawda,która tnie jak brzytwa. Jest w niej kalejdoskop wszystkich, najważniejszych problemów - sieroctwo, kalectwo,eutanazja, porzucone i maltretowane dzieci, nałogi i prostytucja. I wreszcie znamię jakie potrafi pozostawić trudne dzieciństwo w dorosłym już życiu człowieka. Jakże prawdziwa i autentyczna to historia, otwierająca przed czytelnikiem indywidualne odczucia, ponadczasowa a jednocześnie przerażająca w swej wymowie.Zaczynamy uświadamiać sobie, że tylko miłość jest istotą człowieczeństwa. Miłość, która pomimo upokorzeń i cierpień nadaje życiu sens....

Wspaniała książka, która zmusza do refleksji w zaciszu swojego domu, porusza do głębi i zapada w pamięć...

Naprawdę warto się z nią zapoznać

Patrząc na zdjęcie Majgull Axelsson widzę ciepłą,starszą,symaptyczną kobietę o błękitnych oczach oraz urzekającym uśmiechu. Nigdy nie przyszłoby mi na myśl, iż za tymi oczami skrywa się świetna obserwatorka, która później bezkompromisowo oraz bez jakicholwiek zahamowań przeleje swoje spostrzeżenia oraz obserwacje na papier, tylko po to aby wstrząsnąć czytelnikiem do głębi,...