"Ona ma na głowie przejście dla pieszych. Ty światło ostrzegawcze. Razem na zawsze bezpieczni na drodze."

Siedemnastoletnia Indigo nie ma łatwego życia.
Przeszła przez wiele rodzin zastępczych, była wyrzucana z wielu szkół i ma częste wybuchy agresji, które są spowodowane traumą z dzieciństwa, kiedy była świadkiem morderstwa matki. Nastolatka ma ciężki charakter i jest zamkniętą w sobie buntowniczką. Rówieśnicy nazywają ją dziwadłem i codziennie musi zmagać się z szykanowaniem w szkole. Indigo swoje ataki nazywa "to coś" i boi się, że w każdej chwili może wybuchnąć i zrobić krzywdę najbliższym, dlatego ogrodziła się przed ludźmi grubym murem.
Postać głównej bohaterki jest świetnie wykreowana. Jedyne co czułam czytając jej historię to ogromny żal. Bije od niej prawdziwość.

Bailey chodzi do jednej klasy z Indigo i odkąd się w niej pojawiła, jest nią zafascynowany. Każdego dnia obdarza ją spojrzeniem, lecz nieśmiałość nie pozwala mu się do niej zbliżyć. Kiedy w końcu nawiązują relację, na jego drodze staje tajemniczy bezdomny, od którego otrzymuje misje, dotyczącą przeszłości i przyszłości dziewczyny. Chłopak wchodzi w jej trudne życie, powoli burzy mur i stara się jej pomóc.
Każdy chciałby mieć takiego przyjaciela, jakim jest Bailey. Bohater również zmagał się z hejtem, dlatego tak bardzo rozumiał Indigo. Jego postać przypadła mi do gustu najbardziej.

Opowieść jest trudna i tajemnicza. Żeby poznać rozwiązanie zagadki, trzeba przebrnąć przez 400 stron, ale na szczęście szybko się czyta. Książka opowiada o samotności, odrzuceniu, rozbitej rodzinie, o życiu w kłamstwie i różnych nastoletnich problemach. Mówi o przyjaźni, zaufaniu, zrozumieniu i przede wszystkim o przebaczeniu. Przedstawiony jest smutny los dzieci tułajacych sie po rodzinach zastępczych. Książka nie jest wybitnym dziełem, ale można z niej wynieść dużo wartości. Porusza ważne i trudne tematy, dlatego warto ją przeczytać.

"Ona ma na głowie przejście dla pieszych. Ty światło ostrzegawcze. Razem na zawsze bezpieczni na drodze."

Siedemnastoletnia Indigo nie ma łatwego życia.
Przeszła przez wiele rodzin zastępczych, była wyrzucana z wielu szkół i ma częste wybuchy agresji, które są spowodowane traumą z dzieciństwa, kiedy była świadkiem morderstwa matki. Nastolatka ma ciężki charakter i jest...

Indigo – siedemnastolatka mieszkająca w Londynie – od czasu śmierci matki narkomanki zabitej przez ojca narkomana mieszka w kolejnych rodzinach zastępczych. Dziewczyna nie wie wiele o sobie, pragnie poznać swoją przeszłość i bliskich. Do tej pory wszystkiego dowiadywała się z gazet lub internetu i ma wrażenie że inni wiedzą o niej więcej niż ona sama. Indigo mieszka z przybraną matką Keely i „bratem” Felixem. Na zajęcia z angielskiego chodzi z Baileyem z którym szybko się zaprzyjaźnia. Między chłopakiem pochodzącym z „normalnej” rodziny, a Indigo szybko zaczyna iskrzyć. Wydawać by się mogło, że z pomocą Baileya Indigo uda się poradzić z przeszłością a „to coś” chociaż na chwilę przestanie dawać o sobie znać. Na drodze zakochanych staje bezdomny mężczyzna, który zdaję się wiedzieć dużo o Indigo i nie chce by dziewczyna miała kontakt z Baileyem. Chłopak musi podjąć decyzję, której nigdy nie powinien podejmować i angażuje się w sprawę przeszłości dziewczyny, co na zawsze może zniszczyć ich znajomość.
Powieść przybliża nam życie sieroty i przebywania w kolejnych rodzinach zastępczych, ale także porusza wątek miłości, żałoby i chęci przynależenia do jakiejś grupy. Autorka w opisanej historii porusza bardzo ważne kwestie i tym samym czyni ją wartą uwagi.

Indigo – siedemnastolatka mieszkająca w Londynie – od czasu śmierci matki narkomanki zabitej przez ojca narkomana mieszka w kolejnych rodzinach zastępczych. Dziewczyna nie wie wiele o sobie, pragnie poznać swoją przeszłość i bliskich. Do tej pory wszystkiego dowiadywała się z gazet lub internetu i ma wrażenie że inni wiedzą o niej więcej niż ona sama. Indigo mieszka z...

Pozycja bardzo sympatyczna. Polecam na jakąś leniwą chwilkę. Książka nie wniesie nic szczególnego do waszego życia, ale jest naprawdę w porządku. Przeczytałam ją, moje życie się nie zmieniło. Książka nie jest szkodliwa, jednak niczym zbytnim się nie wyróżnia. Zawarty jest w niej ciekawy wątek, można powiedzieć oryginalny, jednak nie na tyle wciągający, aby ocenić tę książkę wyżej. Jeśli wam się nudzi, czujecie wewnętrzną potrzebę chwilowego odmóżdżenia się to zapraszam. Jednak nie należy do literatury wybitnej, więc nie miejcie co do niej zbyt dużych oczekiwań.
JM

Pozycja bardzo sympatyczna. Polecam na jakąś leniwą chwilkę. Książka nie wniesie nic szczególnego do waszego życia, ale jest naprawdę w porządku. Przeczytałam ją, moje życie się nie zmieniło. Książka nie jest szkodliwa, jednak niczym zbytnim się nie wyróżnia. Zawarty jest w niej ciekawy wątek, można powiedzieć oryginalny, jednak nie na tyle wciągający, aby ocenić tę książkę...

Indigo to imię 17-letniej dziewczyny z książki Patrice Lawrence.

Każdy czytelnik i każdy bohater tej książki może to sobie wygooglać, więc powiem to od razu:
tata-narkoman Indigo zabił jej mamę-narkomankę, gdy Indigo była niemowlęciem.

Dziewczyna czuje, że ma w sobie "coś" po tacie, "coś" nad czym nie umie zapanować.
Rozdrażniona wybucha więc czasem i każdy może sobie wygooglać przyczynę.

Wszyscy o niej wszystko wiedzą, więc pokaże im środkowy palec!
I będzie żyć bez przejmowania się nimi wszystkimi. O!

A co, jeśli nie zapanuje nad sobą i skrzywdzi kogoś, kogo kocha?

Na horyzoncie pojawił się Bailey - chłopak z rudym afro na głowie.
Są zupełnie inni, ale coś ich przyciąga.

Rodzice chłopaka nie są tym zachwyceni.

"- Jest coś takiego w psychologii, co nazywa się teorią przywiązania.
Chodzi o to, że niektóre dzieci z poranionych rodzin mogą mieć kłopot
z utrzymaniem zdrowych relacji."


Indigo tułała się po kolejnych placówkach wychowawczych, rodzinach zastępczych, szkołach.
Od kilku lat mieszka z przybraną matką i przybranym bratem.
Ale w najnowszej szkole podpadła grupie dziewczyn.
Czy zatrują jej życie?
Czy Bailey jej pomoże?
Chłopak nie czuje się dobrze z docinkami tych dziewczyn.
Na razie próbuje interwencji ustnej.
Zauważa to pewien bezdomny, który w ten sposób wkracza do akcji.

Co było dalej?
To bardzo skomplikowana historia!

Polecam wszystkim starszym nastolatkom.
Zwłaszcza tym, którzy uważają,
że nikt ich nie rozumie,
a ich życie jest do d...

Przeczytajcie, z czym borykała się Indigo!
Przeczytajcie, z czym zmierzył się Bailey.

Czy postąpił dobrze, czy źle?
Czy prawda jest wyzwalająca, czy przytłaczająca?


To niełatwa i zaskakująca lektura!
Czytałam ją pomalutku.
Współczułam Indigo!
Polubiłam Baileya.


https://bajdocja.blogspot.com/2020/02/indigo.html

Indigo to imię 17-letniej dziewczyny z książki Patrice Lawrence.

Każdy czytelnik i każdy bohater tej książki może to sobie wygooglać, więc powiem to od razu:
tata-narkoman Indigo zabił jej mamę-narkomankę, gdy Indigo była niemowlęciem.

Dziewczyna czuje, że ma w sobie "coś" po tacie, "coś" nad czym nie umie zapanować.
Rozdrażniona wybucha więc czasem i każdy może sobie...

Przyznam szczerze, że od pewnego czasu dosłownie pochłaniam książki, w których główną rolę odgrywają dosyć poważne i trudne tematy. Rasizm, poszukiwanie siebie, żałoba - to teraz coś, co kompletnie zajmuje moje myśli. Można powiedzieć, że właśnie to zdecydowało o tym, że sięgnęłam po jedną z najnowszych powieści młodzieżowych, Indigo.

Indigo to siedemnastolatka, która od momentu, gdy jej ojciec zabił jej matkę, tuła się po kolejnych rodzinach zastępczych. Dziewczyna ma jedno marzenie: chciałaby dowiedzieć się o sobie i swojej rodzinie czegoś znacznie więcej, niż tylko to, co widnieje w gazetach. Nawiązuje nić przyjaźni z Baileyem, który pochodzi z “normalnej” rodziny. Między nimi wkrótce zaczyna iskrzyć. Na ich drodze jednak staje bezdomny, który usilnie pokazuje, że zna Indigo i ma problem z jej towarzyszem. Takim sposobem Bailey podejmuje decyzję, której nie powinien nigdy podejmować i angażuje się w sprawę, która może zniszczyć ich znajomość.

Sama nie do końca wiem, czego oczekiwałam od tej książki. Z jednej strony miałam nadzieję, że będzie to powieść młodzieżowa, która może podchodzić pod thriller, ale z drugiej strony myślałam sobie, że na pewno będzie to w całości młodzieżówka, która mimo ciekawego opisu może mnie zawieść. Jak więc było?

Jak zawsze, zacznę od moich odczuć po poznaniu głównych bohaterów. Indigo jest postacią, której z jednej strony się bałam, ale z drugiej strony wzbudziła ona moje współczucie. Przeszła naprawdę wiele i doskonale rozumiem, że ciągłe dokuczanie ze strony rówieśników doprowadzało ją do szału. Podejrzewam, że gdybym była na jej miejscu, sama bym tak reagowała na to wszystko.

Dlaczego się jej bałam? Ponieważ Indigo jest dosyć dzika, nieokiełznana i nie sposób przewidzieć, jak zareaguje w poszczególnych sytuacjach. Tym samym wzbudzała również moją ciekawość. Nie będę ukrywać, że jest to bohaterka, która pozostanie w mojej pamięci długo.

Drugim głównym bohaterem jest Bailey. Cichy, taki niepozorny chłopaczek, który wyróżnia się z tłumu za pomocą swojego rudego afro. Tak, dobrze widzicie – rude afro. Przyznaję, że jest to jedna z cech wyglądu tego bohatera, która za każdym razem wywoływała uśmiech na mojej twarzy. Baileya polubiłam z miejsca, głównie za to, że odważył się nawiązać znajomość z Indigo. Nie przejmował się opiniami innych, chciał, tylko żeby dziewczyna czuła się dobrze w jego towarzystwie. Myślę, że każdy powinien robić to, chce, nie patrząc na opinię innych.

No cóż. Indigo to z pewnością bardzo dobrze napisana powieść, która wywołała u mnie mnóstwo śmiechu, radości, ale także smutku, a nawet i łez. Gdybym miała opisać ją jednym słowem, nazwałabym ją niebanalną. Bo nie jest to kolejna powieść młodzieżowa, którą przeczyta się i odstawi bez celu na półkę. Ją się przeczyta i będzie się do niej wracać, nieważne czy co miesiąc, czy co rok.

Patrice Lawrence bardzo dobrze zestawiła ze sobą rodziny głównych bohaterów. Po jednej stronie postawiła tę typową rodzinę, gdzie jest mama, tata i dziecko, a po drugiej ustawiła Indigo, która jest tak naprawdę sierotą i dla niej rodziną są kolejni zastępczy opiekunowie. Autorka poruszyła w powieści wątek żałoby, sieroctwa oraz pragnienia przynależności do jakiejś grupy. Ponadto, pojawia się tutaj także muzyka, która nie raz i nie dwa potrafi przynieść pocieszenie w trudnych momentach.

Choć przez chwilę po skończeniu tej pozycji, uważałam, że nie ma w jej nic takiego niezwykłego, to teraz nie mam wątpliwości, że jest to jedna z lepszych powieści młodzieżowych, głównie przez to, jak ważne kwestie porusza.

Myślę, że każdy czytelnik takich książek będzie usatysfakcjonowany. Mam również nadzieję, że będę miała okazję poznać kolejne powieści Patrice Lawrence.

http://www.oksiazkachinietylko.pl/2020/02/518-przedpremierowo-indigo-patrick.html

Przyznam szczerze, że od pewnego czasu dosłownie pochłaniam książki, w których główną rolę odgrywają dosyć poważne i trudne tematy. Rasizm, poszukiwanie siebie, żałoba - to teraz coś, co kompletnie zajmuje moje myśli. Można powiedzieć, że właśnie to zdecydowało o tym, że sięgnęłam po jedną z najnowszych powieści młodzieżowych, Indigo.

Indigo to siedemnastolatka, która od...