Oglądaliście kiedyś Czterech pancernych i psa? ;) Ta książka przypomina mi ten serial. W serialu było przyjemnie, śpiewano piosenki, była bratnia przyjaźń, interesujące wydarzenia. Nie było 17 września, zsyłek na Syberię, sowieckiego buta. Tak samo jest u prof. Werblana: podczas zsyłki nie było źle, w latach 40/50 w sumie też nie najgorzej. Gomułka chciał dobrze, Gierek lepiej, a Jaruzelski najlepiej. Niestety nikt ich nie rozumiał.

Co nie oznacza, że książka nie jest dobra i interesująca. Jest. Pełno w niej zakulisowej polityki, wspomnień z pierwszej ręki. Podobała mi się. Po prostu autor przemilczał niewygodne fakty, a opisał to co w sumie niekontrowersyjne.

P.S. Nie jestem po żadnej stronie konfliktu politycznego w obecnej Polsce. Nie krytykuję ani nie chwalę żadnej partii. Jestem totalnie bezstronny, dlatego łatwiej mi oceniać rzeczywistość.

Oglądaliście kiedyś Czterech pancernych i psa? ;) Ta książka przypomina mi ten serial. W serialu było przyjemnie, śpiewano piosenki, była bratnia przyjaźń, interesujące wydarzenia. Nie było 17 września, zsyłek na Syberię, sowieckiego buta. Tak samo jest u prof. Werblana: podczas zsyłki nie było źle, w latach 40/50 w sumie też nie najgorzej. Gomułka chciał dobrze, Gierek...

Druga część wywiadu o Polsce Ludowej z jednym z pierwszoplanowych aktorów w tym okresie. Andrzej Werblan był świadkiem i uczestnikiem wielu wydarzeń, który przyznaje, że w jego relacji "kolory są może nieco jaśniejsze, ale ta skłonność do rozjaśniania przeszłości jest właściwa naturze ludzkiej pamięci". Myślę, że "Polska Ludowa, Postscriptum to interesująca propozycja dla tych którzy zainteresowani są tym okresem naszej historii i chcieliby zobaczyć jak widzą te wydarzenia ci którzy mieli duży wpływ na to co się wtedy działo.

Druga część wywiadu o Polsce Ludowej z jednym z pierwszoplanowych aktorów w tym okresie. Andrzej Werblan był świadkiem i uczestnikiem wielu wydarzeń, który przyznaje, że w jego relacji "kolory są może nieco jaśniejsze, ale ta skłonność do rozjaśniania przeszłości jest właściwa naturze ludzkiej pamięci". Myślę, że "Polska Ludowa, Postscriptum to interesująca propozycja dla...

Wywiad rzeka z jednym z władców Polski Ludowej, człowiekiem już bardzo starym, ale wciąż o przenikliwym umyśle. Mówi Werblan ciekawie o rządach Gomułki i Gierka, o stosunkach z Sowietami, o komunikowaniu się polityków między sobą i z narodem, mocno i mało wiarygodnie się wybiela. Jest też parę anegdot. Bardzo interesująca lektura dla fascynujących się historią PRL.

Autobiograficzny wywiad rzeka z jednym z władców Polski Ludowej, teraz już stareńkim, bo dobiegającym setki przeczytałem z dużym zainteresowaniem, bo Werblan niewątpliwie wyróżnia się inteligencją wśród kolegów komunistów. Miał życiorys dosyć typowy dla swego pokolenia (urodził się w 1924r.),pochodził z dobrze sytuowanej rodziny z Tarnopola, ojciec ukończył UJ i uczył polskiego w szkołach średnich. Po wejściu Sowietów w 1939 r. rodzinę wywieziono na Syberię gdzie żyła w ciężkich warunkach, Werblan już jechał do armii Andersa, ale zachorował na tyfus plamisty i nie zdążył, ciekawe jak by się potoczyło jego życie, gdyby zdążył... Trafił do armii Berlinga będąc antykomunistą, ale chciał wrócić do ojczyzny. A potem już poleciało, najpierw PPS, bo nie lubił PPR a potem, już po zjednoczeniu obu partii zaczął robić oszałamiającą karierę, został sekretarzem Bieruta, pisał przemówienia Gomułce i Gierkowi, doszedł do najwyższych funkcji partyjnych i państwowych.

Niewątpliwie to człowiek inteligentny, ale na temat swoich wyborów moralnych wypowiada się półgębkiem. Najpierw był antykomunistą, nie lubił PPR, a potem robił karierę w PZPR, jak do tego doszło, nie mówi. W każdym razie prowadził ciekawe życie członka nomenklatury PRL, dobre warunki materialne, podróże po całym świecie itd., itp.. W czasach Solidarności wyczuwając pismo nosem ustąpił z władz partyjnych i zajął się pracą naukową.

To w ogóle ciekawe, że ludzie który przeżyli piekło zesłania sowieckiego, tacy jak Werblan czy Jaruzelski, budowali potem komunę w PRL-u. Oczywiście Werblan się zarzeka, że był zawsze porządny, bronił ludzi, załatwiał im paszporty, mówi: „Miałem poczucie, że służę dobrej sprawie.” ale to brzmi zbyt słodko. Dla równowagi sięgnąłem do Dzienników Kisiela, który ma o Werblanie kiepską opinię, wg niego to inteligentny cynik i łgarz: „To nawet niegłupi człowiek, tylko bardzo antypatyczny, cynik i intrygant.” Coś jest na rzeczy...

Ciekawe są jego wypowiedzi o Gomułce, ma o nim wysoką opinię: „to była duża głowa polityczna, z dużym talentem.”, moim zdaniem przesadza. A jego opinia, że Gomułka bardzo sobie cenił praworządność, jest co najmniej dziwna.

A najciekawsze są jego rozważania o języku, w którym mówią politycy. Mówi: „W środowisku politycznym, każdym, funkcjonuje kilka języków wzajemnej komunikacji. W bezpośrednich stosunkach wśród ludzi związanych wzajemnym zaufaniem jest to zazwyczaj język normalny, rzeczowy, nazywający rzeczy po imieniu. W relacjach zewnętrznych, w propagandzie zwłaszcza, wytwarzają się różne postaci żargonu, mowy symbolicznej, zakłamanej.” I tak jest też teraz, politycy walą w nas żargonem, ale czasami im się wypstnie zdanie czy gest nieprzeznaczone dla opinii publicznej, jak 'lud głupi i tak wszystko kupi' albo pokazanie środkowego palca przez posłankę. Ale lud i tak nie bardzo widzi co jest grane, zresztą ma bardzo krótką pamięć...

W sumie to ciekawa książka, bo Werblan jest inteligentny i sporo widział, ale oczywiście nie można wierzyć we wszystko, co mówi, bo jak wiadomo punkt widzenia zależy od punktu siedzenia.

Wywiad rzeka z jednym z władców Polski Ludowej, człowiekiem już bardzo starym, ale wciąż o przenikliwym umyśle. Mówi Werblan ciekawie o rządach Gomułki i Gierka, o stosunkach z Sowietami, o komunikowaniu się polityków między sobą i z narodem, mocno i mało wiarygodnie się wybiela. Jest też parę anegdot. Bardzo interesująca lektura dla fascynujących się historią...