Przeczytałam równolegle ze „Skarbem w Srebnym Jeziorze”. Zdziwiło mnie czemu „W Kordylierach” zamiast „W Andach”, później usłyszałam skądś, że Andy też są nazywane Kordylierami.
Tym razem Karol poszukuje skarbu Inków walcząc z Geronimo Sabuco zwanym „sendadorem” (po hiszpańsku „przewodnikiem”). Drogę do skarbu wskazuje pismo węzełkowe zwane „kipu”. „Każdy kipu składa się z jednego sznura głównego, do którego (...) przymocowane są różnokolorowe mniejsze pęki sznurów. Każda barwa i długość sznura ma swoje odrębne oznaczenie.” Sendador zrabował kipu, mordując zakonnika, który je posiadał, ma też na sumieniu inne zbrodnie (mowa o tym w części 1 „Nad Rio de la Plata”). Odczytać węzełki potrafi oczywiście tylko Karol ...
Zaciekawiło mnie to, lecz książka więcej zapowiada niż przynosi. Po licznych przygodach ciężko ranny sendador próbuje wytargować wolność dla siebie i swego syna oraz połowę skarbu w zamian za kipu i objaśniające je rysunki. Jego syn porywa kipu i ucieka. Wpada do jeziora, z którego zostaje wyratowany, lecz kipu przepadło. Sendador umiera prosząc o przebaczenie.

Jakąś korzyść można wyciągnąć z opisów geograficznych („pierwszy pas przestrzeni od pampasów aż do wysokości 1600 m nad poziomem morza nazywa się yunga i ma w całej pełni charakter międzyzwrotnikowy. Ciągną się tu nieprzebyte bujne puszcze leśne, gdzieniegdzie przerywane większymi lub mniejszymi polanami, zwanymi pajonales. Świat zwierzęcy jest tu niezmiernie bogaty. Zwłaszcza olbrzymie mnóstwo papug i miliony kolibrów prześlicznym swym upierzeniem zwracają uwagę podróżnika.” itd.) pasujących do Juliusza Verne'a.
I jak zwykle u Karola, zabawne tekściory w rodzaju „Wódz spojrzał na zawój, potem na mnie i na sztucer systemu Henry’ego, po czym zrobił tak głupią minę, że omal nie wybuchnąłem śmiechem.”

Przeczytałam równolegle ze „Skarbem w Srebnym Jeziorze”. Zdziwiło mnie czemu „W Kordylierach” zamiast „W Andach”, później usłyszałam skądś, że Andy też są nazywane Kordylierami.
Tym razem Karol poszukuje skarbu Inków walcząc z Geronimo Sabuco zwanym „sendadorem” (po hiszpańsku „przewodnikiem”). Drogę do skarbu wskazuje pismo węzełkowe zwane „kipu”. „Każdy kipu składa się...

Opowiadanie to było dosyć wtórne i mało ciekawe. Miałam wrażenie, że May użył jednego utartego schematu i nie wysilał się o dodanie czegoś nowego. Wcześniejsze jego książki były o wiele ciekawsze.

Opowiadanie to było dosyć wtórne i mało ciekawe. Miałam wrażenie, że May użył jednego utartego schematu i nie wysilał się o dodanie czegoś nowego. Wcześniejsze jego książki były o wiele ciekawsze.