Jako książka bez kontekstu - rozumiem, że niektórzy mogą się zajarać fabułą jak to wygląda życie kowbojskiego developera w firmie IT.

W porównaniu do Projekt Feniks - słabo, bardzo słabo. Bohaterowie są zrobieni z papieru, nie mają osobowości, rzeczy się dzieją deus ex machina, wjeżdża na białym koniu bohaterska programistka która robi porządek.... czemu, nie wiadomo, bo tak.

Lepiej poczytać Goldratta, ale nie jego smętne nowelki bo gość średnio umiał pisać fikcję, tylko jego prace o Teorii Ograniczeń.

Jako książka bez kontekstu - rozumiem, że niektórzy mogą się zajarać fabułą jak to wygląda życie kowbojskiego developera w firmie IT.

W porównaniu do Projekt Feniks - słabo, bardzo słabo. Bohaterowie są zrobieni z papieru, nie mają osobowości, rzeczy się dzieją deus ex machina, wjeżdża na białym koniu bohaterska programistka która robi porządek.... czemu, nie wiadomo, bo...

Dobrze fabularyzowana historia poruszająca Teorię Ograniczeń. I życie menadżera IT.

Dobrze fabularyzowana historia poruszająca Teorię Ograniczeń. I życie menadżera IT.

Narracja tej książki to jedna wielka porażka. Nie da się jej po prostu przeczytać. Podziwiam osoby, które dały radę - nie dość, że akcja dosłownie stoi w miejscu, to dosłowne tłumaczenie pozostawia wiele do życzenia. Co więcej, historia ma infantylny wydźwięk i przez to nie da skupić się na treści.

Narracja tej książki to jedna wielka porażka. Nie da się jej po prostu przeczytać. Podziwiam osoby, które dały radę - nie dość, że akcja dosłownie stoi w miejscu, to dosłowne tłumaczenie pozostawia wiele do życzenia. Co więcej, historia ma infantylny wydźwięk i przez to nie da skupić się na treści.

Przerażająca książka... czytając ją przypomniały mi się noce spędzone przy wdrożeniach, pracę z archaiczną architekturą systemów i problemy z tym związane.

Książka jest opisem przejścia z tego typu systemów informatycznych oraz całej struktury organizacyjnej firmy do modelu nowoczesnego i elastycznego, otwartego na rozszerzenia.

Pomimo tego, że książka posiada fabułę jednak jest to tylko tło i tak naprawdę równie dobrze można by było pominąć niektóre wątki, które i tak wydają się trochę drętwe i sztuczne i jakby zostały wrzucone na siłę. Książka nic by nie straciła gdyby ich zabrakło.

Na minus tłumaczenie. Pomimo tego, że od lat jestem w branży tłumaczenie wszystkiego dosłownie nie ma kompletnie sensu, a wręcz przeszkadza w zrozumieniu. Można było zostawić angielskojęzyczne nazwy i określenia, które jako takie funkcjonują w branży i nikt tego nie spolszcza. Przez to czasami zastanawiałem się o co w ogóle chodzi, brzmiało to naprawdę dziwnie.

Poza tym bardzo dobra pozycja, śmiało mogę polecić.

Przerażająca książka... czytając ją przypomniały mi się noce spędzone przy wdrożeniach, pracę z archaiczną architekturą systemów i problemy z tym związane.

Książka jest opisem przejścia z tego typu systemów informatycznych oraz całej struktury organizacyjnej firmy do modelu nowoczesnego i elastycznego, otwartego na rozszerzenia.

Pomimo tego, że książka posiada fabułę...

Kolejna genialna książka Gene Kim'a, tym razem wdrażanie kultury devops jest pokazane z punktu widzenia ludzi, którzy mają bezpośrednią styczność z kodem i infrastrukturą. Książka świetnie obrazuje wiele trudów i problemów które można napotkać i należy pokonać podczas drogi mającej na celu zmianę podejścia do wytwarzania oprogramowania w organizacji.

Kolejna genialna książka Gene Kim'a, tym razem wdrażanie kultury devops jest pokazane z punktu widzenia ludzi, którzy mają bezpośrednią styczność z kodem i infrastrukturą. Książka świetnie obrazuje wiele trudów i problemów które można napotkać i należy pokonać podczas drogi mającej na celu zmianę podejścia do wytwarzania oprogramowania w organizacji.

The Unicorn Project to książka często polecana w świecie programistycznym, a dyskusję o niej trzeba podzielić na dwie oddzielne części. Rozmowę o pretekstowej warstwie narracyjnej i rozmowę o kluczowej warstwie samorozwojowo-poradnikowej. Na wstępie dodam, że moja ocena ogólna opiera się WYŁĄCZNIE na tym drugim aspekcie.

Część narracyjna jest niezwykle nużąca i irytująca. Ciągłe wtrącania szybko starzejących się żartów ("wchodzi tester do baru i zamawia -5 piw"),namolne i intruzywne nawiązania do Star Treka, Gwiezdnych Wojen i Legend of Zelda mają nadać głównej bohaterce głębię i humor, a ich nieporadność jedynie wzbudza uczucie pożałowania. To wręcz książkowy przykład tego, jak nasi nasi rodzice wyobrażają sobie popularną kulturę "tej dzisiejszej młodzieży". Maxine jest też self-insertem wyidealizowanego ego autora, co wywołuje niemniejszy dyskomfort. Drugie pół książki kartkowałem z obowiązku, żeby wyrobić się na umówione spotkanie klubu książki, ale dla osób, które nie mają potrzeby finalizowania lektur, koniec aktu drugiego wyznacza również koniec zwrotu z inwestycji.

Skoro pogrzebanie nadziei na sukces beletrystyczny książki mamy już za sobą, to możemy przejść do mięsa, czyli prawdziwego powodu polecania tej książki - porad dla programistów, testerów, organizatorów zespołów i wszystkich zainteresowanych pracą w innowacyjnej części branży IT.

Książka da najwięcej osobom, które nie zaznały dobrze funkcjonującego zespołu i zastanawiają się czy branża ogranicza się do marnowania życia w korporacjach, których trybiki włóczą się nieszczęśliwe i pozbawione sprawczości. Pokazuje inny świat, do odwiedzenia którego zachęcam całą brać techniczną. Tak więc można ją przeczytać dla poszerzenia horyzontów. Zespoły takie jak w projekcie Unicorn istnieją, a jeśli twój przypomina bardziej projekt Feniks, to powinieneś poważnie się zastanowić nad tym, czy nie czas na odkurzenie LinkedIna i zmiany w swojej karierze.

Książka udziela porad na kilku płaszczyznach.

Porady techniczne dla indywidualnego programisty dotyczące testów jednostkowych, modularyzacji kodu, bezstanowości i programowania funkcyjnego są wartościowe, choć przekazane raczej jako zajawki do dalszego poszukiwania. Nie było naturalnie czasu na przekazanie wszystkich szczegółów, zwłaszcza, że czytelnicy mogą przecież pisać w różnych językach.

Porady dla zespołów dotyczące testów automatycznych, automatycznych systemów budowania i ciągłego wdrażania (CI/CD) są chyba najlepszą i najprzydatniejszą dla programistów częścią tej książki. Wprowadzenie do świata devopsu wypierającego tradycyjne zatwardziałe procedury wydawania kolejnych wersji aplikacji to najważniejsza wartość, jaką daje książka. Już od pierwszych stron Maxine walczy z korporacją i jej bezsensownymi regułami, które odbierają sprawczość programistom, odsuwają możliwość testowania zmian, uniemożliwiają normalną pracę i traktują ich jak wrogów. Za dużo można pisać o szczegółach, ale dla samej opowieści o tygodniu stawiania buildu Feniksa kupiłbym tę książkę.

Porady na temat działania organizacji są już mniej istotne dla programistów, a bardziej skierowane do strategów i managerów w firmach. Są bardzo celne i pokazują zespołom nietechnicznym jak można zaprowadzić nowy sposób myślenia o organizacji podobny jak w zwinnych zespołach. Da się oczywiście do każdego z zaleceń dodać gwiazdeczki z wyjątkami, ale ideały proponowane przez autora zdecydowanie poprawiają życie pracowników firmie. Bezpieczeństwo psychologiczne, skupienie na usprawianiu procesu i komunikacji, oparcie się na ludziach, a nie sztywnych procesach to właściwie kwintesencja manifestu Agile, na którym opiera się w obecnych czasach branża.

Książka opowiada o transformacji z korpomoloha w dobrze funkcjonującą firmę i wykorzystuje właśnie zanużenie protagonistki w sposobie myślenia zwinnego. Nie jest to więc nic odkrywczego samo w sobie, bo osoby siedzące w środowisku długo, znają elementy tego procesu, ale może się zdarzyć, że nie mają pomysłu na to jak przekonać do niej przełożonych. Do tego przydaje się też możliwość spojrzenia z lotu ptaka na zakres działań całej firmy i usprawnienia procesów wykraczających poza pokój z laptopami programistów. Jako że najlepiej uczymy się przez przykłady, Maxine możemy potraktować jako odległą koleżankę pracującą w innej firmie, w której przekształcenie przeszło pomyślnie.

Nie jest to kompleksowy przegląd instrukcji przeprowadzania takiej transormacji. Raczej sympatyczny poradnik, ale zawierający dość przykładów, żeby wyjść od niego do dalszych poszukiwań.

Zdecydowanie polecam, książka jest warta poświęconego na nią czasu.

The Unicorn Project to książka często polecana w świecie programistycznym, a dyskusję o niej trzeba podzielić na dwie oddzielne części. Rozmowę o pretekstowej warstwie narracyjnej i rozmowę o kluczowej warstwie samorozwojowo-poradnikowej. Na wstępie dodam, że moja ocena ogólna opiera się WYŁĄCZNIE na tym drugim aspekcie.

Część narracyjna jest niezwykle nużąca i irytująca....