Choć nie miałam wygórowanych oczekiwań względem tej książki, chociażby ze względu na to, że jest to powieść bardzo młodzieżowa i skierowana do dużo młodszych czytelników to naprawdę zawiodłam się bardziej niż zakładałam. Przede wszystkim, dlatego że w fabule praktycznie nic się nie dzieje, serio. Wszystko kręci się wokół tego, że bohaterka nie ma weny do pisania felietonu – i to w sumie tyle co mogłabym powiedzieć o fabule. I niby mogłoby to być w porządku, gdyby nie fakt, że jej rozmyślania odnoszą się praktycznie tylko do tego, rozmowy z przyjacielem są wyłącznie o tym. Po połowie książki staje się to nie tylko nużące ale także męczące. A życie nastolatki można było przedstawić z zupełnie inny, ciekawszy sposób. Zwłaszcza zakochanej nastolatki. Liczyłam na to, że będzie to lekka książka, która pozwoli mi wrócić do uczucia pierwszej miłości, wzbudzi we mnie nostalgię i pewną sentymentalność, a tylko się zirytowałam. Być może jestem już „za stara” na takie powieści!

Choć nie miałam wygórowanych oczekiwań względem tej książki, chociażby ze względu na to, że jest to powieść bardzo młodzieżowa i skierowana do dużo młodszych czytelników to naprawdę zawiodłam się bardziej niż zakładałam. Przede wszystkim, dlatego że w fabule praktycznie nic się nie dzieje, serio. Wszystko kręci się wokół tego, że bohaterka nie ma weny do pisania felietonu –...

Czytanie tej książki przedłużało mi się z każdym kolejnym rozdziałem. Przyznam szczerze, że fabuła niezbyt mnie wciągnęła, a wręcz wydawała się męcząca.
Lubię humor autorki. Również w tej książce ta kwestia mnie nie rozczarowała. To chyba jedyny atut.

Czytanie tej książki przedłużało mi się z każdym kolejnym rozdziałem. Przyznam szczerze, że fabuła niezbyt mnie wciągnęła, a wręcz wydawała się męcząca.
Lubię humor autorki. Również w tej książce ta kwestia mnie nie rozczarowała. To chyba jedyny atut.

Liczyłam na więcej. Brak zwrotów akcji, fabuła bardzo monotonna - ciągła się jak flaki z olejem. Większość bohaterów mnie irytowała, szczególnie główna bohaterka. Jedyna postać, którą mogę zaakceptować to Pete. Nie jest to najgorsza książka, niektóre cytaty/momenty mi się podobały. Ale nie przeczytała bym jej ponownie.

Liczyłam na więcej. Brak zwrotów akcji, fabuła bardzo monotonna - ciągła się jak flaki z olejem. Większość bohaterów mnie irytowała, szczególnie główna bohaterka. Jedyna postać, którą mogę zaakceptować to Pete. Nie jest to najgorsza książka, niektóre cytaty/momenty mi się podobały. Ale nie przeczytała bym jej ponownie.

Szczerze mówiąc wymęczyłam się tą książkę niemiłosiernie. Pomysł na historię ciekawy, lecz samo wykonanie nużące. Główna bohaterka szybko staje się irytująca i wręcz nieznośna. Popada wręcz w obsesje na punkcie Cala i Iris.
Ogółem cała historia jest nudna, po raz drugi raczej bym nie sięgnęła po tę książkę.

Szczerze mówiąc wymęczyłam się tą książkę niemiłosiernie. Pomysł na historię ciekawy, lecz samo wykonanie nużące. Główna bohaterka szybko staje się irytująca i wręcz nieznośna. Popada wręcz w obsesje na punkcie Cala i Iris.
Ogółem cała historia jest nudna, po raz drugi raczej bym nie sięgnęła po tę książkę.

Gdybym miała dokonać ponownego wyboru książki - nie zdecydowałabym się na "Kronikę złamanych serc". Nie należała ona do złych historii, jednakże myślę, że można znaleźć lepsze opowiadania. Lu - główna bohaterka - stawała się powoli irytująca, była trochę zapatrzona w jeden punkt i nie potrafiła z niego wyjść. Doszła do momentu pewnego rodzaju obsesji na parze zakochanych, którzy przechodzą podobny kryzys jak ona i Leo. Sama w sobie książka porusza ciekawy temat - czy związek na odległość jest w stanie przetrwać? czy ma to jakiś sens? Jednakże nie potrafiłam się wczuć w samą treść i sytuację, przez co książka mnie znudziła.

Gdybym miała dokonać ponownego wyboru książki - nie zdecydowałabym się na "Kronikę złamanych serc". Nie należała ona do złych historii, jednakże myślę, że można znaleźć lepsze opowiadania. Lu - główna bohaterka - stawała się powoli irytująca, była trochę zapatrzona w jeden punkt i nie potrafiła z niego wyjść. Doszła do momentu pewnego rodzaju obsesji na parze zakochanych,...

"Kronika złamanych serc"
Opis od wydawnictwa:
Kiedy takie spojrzenie widzisz u jednego osiemnastolatka, zaczynasz go żałować. Kiedy widzisz, jak wymienia się nim dwoje nastolatków, to bez względu na to, jak wielki z ciebie cynik, zaczynać myśleć, że tylko oni naprawdę rozumieją miłość. I to, jaka powinna być szalona.
Jak żyć ze złamanym sercem? Leo zerwał z Lu latem, przed wyjazdem na studia, bo nie był gotowy na związek na odległość. Teraz dziewczyna jest zbyt rozbita, by pisać felietony do swojej rubryki w popularnym internetowym magazynie dla nastolatków. Jeśli nie odzyska twórczej energii, straci szansę na upragnioną karierę dziennikarską i ... stypendium na New York University. Kiedy Lu przypadkowo podsuchuje kłótnie nieznajomej pary, która także- jak ona i Leo - rozstaje się przed rozpoczęciem studiów w różnych częściach kraju, jej umysł zaczyna gorączkowo pracować. Śledzenie ich lodów staje się dla Lu inspiracją, ale czy ta historia będzie mieć jednoznaczne zakończenie?
Wzruszająca opowieść o miłości, związkach i bólu rozstania, i o tym, że czasami coś może się nie udać, ale życie i tak będziecie toczyć się dalej - a wszystko to w oszałamającym, upalnym Nowym Jorku.
Recenzja:
Powiem wam, że każdy z nas od czasu do czasu potrzebuje lekkiej i niezabowiązującej lektury. Taka właśnie jest "Kronika złamanych serc". Ciepła, otulająca, lekka i przyjemna. Nie znaczy to oczywiście, że była zła. Wręcz przeciwnie! To historia idealna dla fanów romansów dziejących się w Nowym Jorku. U mnie zawsze jest miejsce na taką historię, uwielbiam historię dziejące się w mieście, które nigdy nie śpi. Temat pisania felietonów był bardzo ciekawy i dobrze zrealizowany. Klimat upalnego, letniego Nowego Jorku, bohaterka zdeterminowana, by zachować stypendium i mała księgarnia, do której często chodzi. Czy może być lepiej? Wydaje mi się, że nie. Wciągająca, troszkę schematyczna historia o tym, że jeśli coś się nie uda, to nie koniec świata i życie toczy się dalej. Bardzo, bardzo polecam!

"Kronika złamanych serc"
Opis od wydawnictwa:
Kiedy takie spojrzenie widzisz u jednego osiemnastolatka, zaczynasz go żałować. Kiedy widzisz, jak wymienia się nim dwoje nastolatków, to bez względu na to, jak wielki z ciebie cynik, zaczynać myśleć, że tylko oni naprawdę rozumieją miłość. I to, jaka powinna być szalona.
Jak żyć ze złamanym sercem? Leo zerwał z Lu latem,...

Jeśli szukacie czegoś lekkiego to właśnie ta książka będzie idealna dla was.

Jeśli szukacie czegoś lekkiego to właśnie ta książka będzie idealna dla was.

Świetna książka. Idealna dla nastolatków, którzy przeżywają swoje pierwsze miłości i złamane serca. Powieść jest ciekawa, momentami zabawna i ogólnie czyta się ją bardzo przyjemnie. Polecam.

Świetna książka. Idealna dla nastolatków, którzy przeżywają swoje pierwsze miłości i złamane serca. Powieść jest ciekawa, momentami zabawna i ogólnie czyta się ją bardzo przyjemnie. Polecam.

Przyjemna młodzieżówka.

Przyjemna młodzieżówka.

Książka całkiem przyjemna, lekka. Momentami trochę monotonna. Z zachowaniem głównej bohaterki nie zawsze się zgadzałam i zdarzało się, że trochę mnie irytowało.

Książka całkiem przyjemna, lekka. Momentami trochę monotonna. Z zachowaniem głównej bohaterki nie zawsze się zgadzałam i zdarzało się, że trochę mnie irytowało.