Lekka młodzieżówka bez szału. Czytało sie ją fajnie, ale bez fajerwerków
Zakonczenie było dla mnie niespodziewane, co było miłym zaskoczeniem.

Lekka młodzieżówka bez szału. Czytało sie ją fajnie, ale bez fajerwerków
Zakonczenie było dla mnie niespodziewane, co było miłym zaskoczeniem.

Polubiłam postać Julii. Taka zwariowana i wolna czy nawet delikatnie oderwana od rzeczywistości. Zakończenie nie przypadło mi do gustu, jednakże książka przyjemna. Humor autorki przypadł mi do gustu.

Polubiłam postać Julii. Taka zwariowana i wolna czy nawet delikatnie oderwana od rzeczywistości. Zakończenie nie przypadło mi do gustu, jednakże książka przyjemna. Humor autorki przypadł mi do gustu.

Nie umiem znaleźć mocnych stron tej książki. Bohaterowie denerwujący- nie tylko ci główni ale poboczni również- chyba jedyny bohater tej książki który mnie nie denerwowała to kot Julii. Prosta książka z trójkątem miłosnym, przewidywalna do granic możliwości. Bardzo często czułam zażenowanie w trakcie czytania, nawet sceny które miały być zabawne wywoływały u mnie zmieszanie. Fascynacja głównej bohaterki nauczycielem i wszystkie sytuacje z tym związane są obrzydliwe. Jak dla mnie bardzo słaba pozycja.

Nie umiem znaleźć mocnych stron tej książki. Bohaterowie denerwujący- nie tylko ci główni ale poboczni również- chyba jedyny bohater tej książki który mnie nie denerwowała to kot Julii. Prosta książka z trójkątem miłosnym, przewidywalna do granic możliwości. Bardzo często czułam zażenowanie w trakcie czytania, nawet sceny które miały być zabawne wywoływały u mnie...

Bohaterowie w książce niby kończą liceum a zdają się mieć po 13 lat, infantylnie i momentami żenujące sceny. Dwa na plus bo nie skończyła się tak jak większość młodzieżowek

Bohaterowie w książce niby kończą liceum a zdają się mieć po 13 lat, infantylnie i momentami żenujące sceny. Dwa na plus bo nie skończyła się tak jak większość młodzieżowek

Młodzieżówka. Sama nie wiem po co po nią sięgnęłam? No cóż, nastoletnie porywy serca mnie niestety nie porwały nic a nic! Sorki, ale miłości z tego nie było. Jedna randka i każde idzie w swoją stronę.

Młodzieżówka. Sama nie wiem po co po nią sięgnęłam? No cóż, nastoletnie porywy serca mnie niestety nie porwały nic a nic! Sorki, ale miłości z tego nie było. Jedna randka i każde idzie w swoją stronę.

Chyba pierwszy raz nie byłam za tym, aby główna para bohaterów była razem. I niezmiernie się cieszyłam, że tak się nie stało, czym trochę mnie autorka zaskoczyła. Tak jak osoba Dave jeszcze uszła, tak Julia była irytująca i niezmiernie denerwowały mnie jej głupie pomysły.
Raczej drugi raz do tej książki nie wrócę.

Chyba pierwszy raz nie byłam za tym, aby główna para bohaterów była razem. I niezmiernie się cieszyłam, że tak się nie stało, czym trochę mnie autorka zaskoczyła. Tak jak osoba Dave jeszcze uszła, tak Julia była irytująca i niezmiernie denerwowały mnie jej głupie pomysły.
Raczej drugi raz do tej książki nie wrócę.

Mimo całej mojej nieskończonej miłości do młodzieżówek ta nie zaskarbiła sobie mojej sympatii. Jest w porządku, polubiłam Dave’a, ale zabrakło iskier i zaangażowania. Może w innym czasie polubilibyśmy się bardziej, ale na ten moment niestety nie zostaniemy przyjaciółmi.

Mimo całej mojej nieskończonej miłości do młodzieżówek ta nie zaskarbiła sobie mojej sympatii. Jest w porządku, polubiłam Dave’a, ale zabrakło iskier i zaangażowania. Może w innym czasie polubilibyśmy się bardziej, ale na ten moment niestety nie zostaniemy przyjaciółmi.

Szczerze, spodziewałam się więcej po tej książce. Książka strasznie nudna. Uważam, że autor odebrał potencjał tej lekturze. Wydaje mi się, że autor ma ciężkie pióro, mimo że nie czytałam innych jego książek. Tematem jest głównie szkoła, ale bardzo denerwowały mnie postacie. Główni bohaterzy nie przypadli mi do gustu. Oceniam ją na 5, bo nie mogę powiedzieć, że książka była zła. Była całkiem okej, ale przez nią mam lekki zastój czytelniczy i ciężko mi znaleźć coś dobrego, co nie będzie powiązane ze szkołą. Bardzo chciałam tą książkę, bo uważałam, że może być naprawdę super. Polecam osobom, które szukają czegoś szkolnego.

Szczerze, spodziewałam się więcej po tej książce. Książka strasznie nudna. Uważam, że autor odebrał potencjał tej lekturze. Wydaje mi się, że autor ma ciężkie pióro, mimo że nie czytałam innych jego książek. Tematem jest głównie szkoła, ale bardzo denerwowały mnie postacie. Główni bohaterzy nie przypadli mi do gustu. Oceniam ją na 5, bo nie mogę powiedzieć, że książka była...

Pozycja idealna na ''odmóżdżenie''. Zgadzam się z opinią, że główni bohaterowie są irytujący, ale książka sama w sobie nie jest zła.

Pozycja idealna na ''odmóżdżenie''. Zgadzam się z opinią, że główni bohaterowie są irytujący, ale książka sama w sobie nie jest zła.

„Ludzie to mniej lub bardziej wzory (…). Jesteśmy mniej lub bardziej. Tak samo jest w przypadku naszych uczuć. Lubimy myśleć, że jesteśmy wzorami, że idealnie do siebie pasujemy. Tak jednak nie jest. Pasujemy do wielu osób, mniej lub bardziej.”

Mówi się, że przyjaźń damsko–męska nie istnieje, jednak na pierwszy rzut oka mogłoby wydawać się, że Julia i Dave są idealnym zaprzeczaniem tej idei, uzupełniają się idealnie, rozumieją bez słów i tylko razem śmieją się tak, jakby jutro miało nie nadejść. Oboje skrywają jednak w sobie głęboko zakopane uczucia, a sporządzona przed laty lista rzeczy, których nigdy nie zamierzali dokonać, niebezpiecznie zbliża ich do wypowiedzenia na głos słów, którymi nigdy nie planowali podzielić się z innymi, a tym bardziej ze sobą nawzajem. Kręta droga między licealnymi korytarzami, zbyt silnymi emocjami, z którymi nie są w stanie sobie poradzić, brakiem zrozumienia od najbliższych im sercu osób, a także wszystkim tymi banalnymi rzeczami, do których dopuszczają się nastolatkowie, może postawić na szali ich przyjaźń. Czy będą w stanie wybaczyć sobie popełnione błędy?

Nie potrafiłam pokochać tej książki tak, jak chciałam to zrobić; trzecioosobowa narracja niestety doszczętnie zabiła dla mnie magię tej historii, a przede wszystkim jej indywidualność. Nie byłam w stanie odczuwać emocji tak, jakbym mogła to robić, gdyby bohaterowie sami opowiadali nam o wydarzeniach, z którymi muszą się mierzyć. A wprowadzenie narracji pierwszoosobowej wcale nie byłoby takie trudne, biorąc pod uwagę, że w zależności od części, którą obecnie czytamy, i tak skupiamy się pojedyńczo na każdym z bohaterów.

Julia jest nastolatką, która nie wyróżniając się z tłumu stara się mimo wszystko dosięgnąć oczekiwań matki; zainteresować ją sobą na tyle, by chciała poświęcać jej więcej czasu. Większość decyzji podejmuje z myślą o niej, chociaż wprost nigdy by nam się do tego nie przyznała. A łącząca je relacja pokazuje nam dobitnie, jak bardzo mimo krzywd, pragniemy miłości, jednocześnie nie doceniając osób, które w przeciwieństwie do innych, trwają przy naszym boku mimo przeszkód.

Dave również nie doświadczył idealnego dzieciństwa, jednak ukojenia nie szukał w próbie naprawy kontaktu z domownikami, bardziej kusiłabym się o stwierdzenie, że bezpieczeństwo wiązało się u niego z zachowaniem rodzinnej rutyny. Był jednak drobnym przeciwieństwem Juli, doskonale odnajdywał się w większym gronie ludzi; z czasem dostrzegł nawet, że jego rówieśnicy, których jak dotąd wraz z przyjaciółką określał mianem „banalnych”, wcale nie irytowali go tak bardzo, jak myślał.

Wątek listy „Nigdy” naprawdę zdobył moje serce, chociaż szczerze mówiąc byłam zaskoczona okolicznościami wykonywania poszczególnych zadań. Autorka przedstawiła bowiem wiele wydarzeń bardzo dosadnie, ale z drugiej strony może nie powinno mnie to dziwić? Licealne wybryki mają w sobie przecież pokłady nieokiełznanej nieodpowiedzialności i pochopności, jako nastolatkowie mamy prawo się bawić, mamy prawo płakać i wierzyć, że konsekwencje nas nie dosięgną. Mimo wszystko wobec sceny, gdzie Julia upija się do nieprzytomności, wybija dziurę w ścianie i czyni jeszcze kilka irracjonalnych czynów, już zawsze będę chyba żywić minimalne wątpliwości.

Ta książka powinna łamać serca, na jej przełomie mierzymy się aktualnymi tematami; z kwestiami, które w wieku bohaterów na pewno nas dotyczyły, a mimo to szczerze mówiąc, nie potrafiłam odnaleźć siebie pośród tych zdarzeń, a czym dalej zbliżaliśmy się do końca, tym trudniej było mi się z tym pogodzić. Wiele wątków, jak chociażby doświadczenie zdrady, czy jej dokonanie było potraktowanych w tak lekki sposób, jakbyśmy mieli do czynienia z rozmową o pogodzie. Wiele elementów nie zostało też odpowiednio zakończonych, tak naprawdę możemy się jedynie domyślać, co ostatecznie stało się z naszymi bohaterami, a chociaż zazwyczaj nie mam nic przeciwko otwartym epilogom, tutaj jestem zdania, że ta historia zasłużyła na więcej.

Po więcej recenzji zapraszam na bloga lub Bookstagrama: https://niepoprawnarecenzentka.blogspot.com/
https://www.instagram.com/niepoprawna_recenzentka/

„Ludzie to mniej lub bardziej wzory (…). Jesteśmy mniej lub bardziej. Tak samo jest w przypadku naszych uczuć. Lubimy myśleć, że jesteśmy wzorami, że idealnie do siebie pasujemy. Tak jednak nie jest. Pasujemy do wielu osób, mniej lub bardziej.”

Mówi się, że przyjaźń damsko–męska nie istnieje, jednak na pierwszy rzut oka mogłoby wydawać się, że Julia i Dave są idealnym...