Zaznaczyłem "dobra", bo są tu opowiadania, które inspirują, pozostają dłużej z czytelnikiem. Jednak im krótsze, tym lepsze. Natomiast te z corridą, jazdą na nartach i łowieniem ryb zupełnie do mnie nie przemówiły. Może dlatego, że takie tematy są mi obce. Żołnierskie wątki też mnie nie porwały. Zakończenia zwykle rozczarowujące. Najlepsze opowiadanie to "Stary człowiek przy moście".

Zaznaczyłem "dobra", bo są tu opowiadania, które inspirują, pozostają dłużej z czytelnikiem. Jednak im krótsze, tym lepsze. Natomiast te z corridą, jazdą na nartach i łowieniem ryb zupełnie do mnie nie przemówiły. Może dlatego, że takie tematy są mi obce. Żołnierskie wątki też mnie nie porwały. Zakończenia zwykle rozczarowujące. Najlepsze opowiadanie to "Stary człowiek...

Zbiór pięknych i krótkich opowiadań Hemingwaya skupionych wokół tematyki bliskiej każdemu mężczyźnie, dorastania, relacji z ojcem, czy walki z rosnącymi z wiekiem słabościami i nie poddawaniem się oraz godzeniem z przemijaniem. Wspaniały styl pełen zgrabnych i dynamicznych opisów. Bardzo dobrze się to czyta, polecam. :)

Zbiór pięknych i krótkich opowiadań Hemingwaya skupionych wokół tematyki bliskiej każdemu mężczyźnie, dorastania, relacji z ojcem, czy walki z rosnącymi z wiekiem słabościami i nie poddawaniem się oraz godzeniem z przemijaniem. Wspaniały styl pełen zgrabnych i dynamicznych opisów. Bardzo dobrze się to czyta, polecam. :)

Rewelacja

Rewelacja

Znalazłam tę książkę na regale w piwnicy moich rodziców; to "spadek" po dawno zmarłej ciotce mojego Taty, cioci, która jak pamiętam, zawsze namiętnie czytała wszelakie książki i mnóstwo ich nagromadziła. Większość z nich jest tak starych, zniszczonych, że nawet trudno ustalić kiedy zostały wydane. Tak jest też i z tym zbiorem opowiadań Ernesta Hemingwaya, wiem jedynie, że wydał go Państwowy Instytut Wydawniczy.

Książkę przeczytałam z przyjemnością, poznając Hemingwaya od innej strony, jako wnikliwego obserwatora ludzkich charakterów i zachowań. To opowiadania o ludziach zwykłych, z bagażem osobistych przeżyć, odczuć, rozterek, przemyśleń, o ich stosunku do innych ludzi, zwierząt i otaczającej ich rzeczywistości. Wiele tu życiowej mądrości, refleksji, szacunku dla innych, poszukiwania swojego miejsca w życiu, o marzeniach, przyjaźni, lojalności i potrzebie rozmowy z drugim człowiekiem. Niezaprzeczalnie można powiedzieć, że Hemingway w tych opowiadaniach pisał "o człowieku prostymi obrazami i szczerymi słowami", jak napisał recenzent BiblioNETki.

Znalazłam tę książkę na regale w piwnicy moich rodziców; to "spadek" po dawno zmarłej ciotce mojego Taty, cioci, która jak pamiętam, zawsze namiętnie czytała wszelakie książki i mnóstwo ich nagromadziła. Większość z nich jest tak starych, zniszczonych, że nawet trudno ustalić kiedy zostały wydane. Tak jest też i z tym zbiorem opowiadań Ernesta Hemingwaya, wiem jedynie, że...

Gdybym spotkała dżina i gdyby zaoferował, że może przywrócić życie jednemu, wybranemu przeze mnie, pisarzowi, to nie wahałabym się ani chwili.
Żadnych rozterek, żadnych dylematów. Ten temat mam już od dawna przemyślany - najpierw Hemingway, potem Rów Mariański i dopiero potem cała reszta (no, Pamuk trochę wyżej od Mroza, bo umówmy się, ze dno Rowu Mariańskiego nie jest idealnie płaskie)

To nie jest wybitna książka. Nie jest też jego najlepszą. I ja nie lubie opowiadań. Ale czy ktoś jeszcze umie tak pisać? Że niby 2-3 strony, a człowiek jeszcze kilka dni póżniej myśli, że koty dadzą sobie radę, ale co z kozami?

Gdybym spotkała dżina i gdyby zaoferował, że może przywrócić życie jednemu, wybranemu przeze mnie, pisarzowi, to nie wahałabym się ani chwili.
Żadnych rozterek, żadnych dylematów. Ten temat mam już od dawna przemyślany - najpierw Hemingway, potem Rów Mariański i dopiero potem cała reszta (no, Pamuk trochę wyżej od Mroza, bo umówmy się, ze dno Rowu Mariańskiego nie jest...

Po przeczytaniu fabularyzowanej części życiorysu Hemingwaya w "Paryskiej żonie" postanowiłam przeczytać coś z jego dorobku i oto jest.
Zbiór zawiera opowiadania głównie z wcześniejszego okresu jego twórczości.
Widać w nich odbicie tego wszystkiego czym żył i jego różnorodnych zainteresowań.
Są opowiadania o przyrodzie, łowieniu ryb, boksie, corridzie. Są też takie, które wspominają czas wojny.
Na twórczość Hemingwaya zawsze warto patrzeć przez pryzmat jego osobistych doświadczeń i życia, które znajduje odbicie w jego utworach. Są nierozerwalne. Dlatego dobrze byłoby poznać jego życiorys.
Niektóre są zaskakująco krótkie. Widać w nich nowatorskość stylu pisarza. Krótkie zdania, podobne do reporterskiej szybkiej relacji, czasem powtórzenia jakby usiłował coś dobitnie podkreślić. W porównaniu do rozwleczonego stylu powieści XIX-wiecznej była to rewolucja. Stworzył esencję literatury.
Polecam, choć zdaję sobie sprawę, że niewiele osób skorzysta.

Po przeczytaniu fabularyzowanej części życiorysu Hemingwaya w "Paryskiej żonie" postanowiłam przeczytać coś z jego dorobku i oto jest.
Zbiór zawiera opowiadania głównie z wcześniejszego okresu jego twórczości.
Widać w nich odbicie tego wszystkiego czym żył i jego różnorodnych zainteresowań.
Są opowiadania o przyrodzie, łowieniu ryb, boksie, corridzie. Są też takie, które...

Cudowne opowiadania Hemingwaya, które zawierają ogólnoludzkie prawdy, które przetrwały do dnia dzisiejszego. „Stary człowiek przy moście„, „Zapaśnik„, „Mój stary„, „Rzeka dwóch serc„, „Niepokonany„, „Rogi byka” oraz „Motyl i czołg„ to najlepsze opowiadania w zestawie.

Cudowne opowiadania Hemingwaya, które zawierają ogólnoludzkie prawdy, które przetrwały do dnia dzisiejszego. „Stary człowiek przy moście„, „Zapaśnik„, „Mój stary„, „Rzeka dwóch serc„, „Niepokonany„, „Rogi byka” oraz „Motyl i czołg„ to najlepsze opowiadania w zestawie.

Coś doskonałego - opowiadania wybitnego pisarza. Przeczytałem je w nieco długi czas po przeczytaniu pierwszego z opowiadań Hemingwaya - "Starego człowieka i morze" - teraz spotkało mnie miłe zaskoczenie.

Coś doskonałego - opowiadania wybitnego pisarza. Przeczytałem je w nieco długi czas po przeczytaniu pierwszego z opowiadań Hemingwaya - "Starego człowieka i morze" - teraz spotkało mnie miłe zaskoczenie.

W młodości wszystkie książki Hemingwaya wydawały mi się ponure, a teraz widzę w nim dużo prawdy o życiu. Tę pozycję oceniam średnio. Nie jest to lektura, od której nie mogłabym się oderwać.

W młodości wszystkie książki Hemingwaya wydawały mi się ponure, a teraz widzę w nim dużo prawdy o życiu. Tę pozycję oceniam średnio. Nie jest to lektura, od której nie mogłabym się oderwać.

Chyba nie polubię się z Hemingway’em

Chyba nie polubię się z Hemingway’em