To naprawdę słaba książka. Ckliwe i mdlące romansidło pełne papierowych postaci. Przeczytałam z braku laku, ale już nie wrócę do tej autorki. Wszystkie tandetne zagrywki romansowe wykorzystane: usta spuchnięte po pocałunku, pojawianie się znikąd, gdy akurat bohater jest potrzebny, płytkie oddechy i te sprawy. Coś tam dobrego by się znalazło, np. sam pomysł na fabułę, postać Malinnie, rozmowa o dawaniu wolności w miłości i analogia do motyla oraz trafne wykorzystanie cytatów z Biblii, ale to mało, niestety mało. Zmarnowany potencjał, bo mogłaby być z tego bardzo dobra obyczajówka.

To naprawdę słaba książka. Ckliwe i mdlące romansidło pełne papierowych postaci. Przeczytałam z braku laku, ale już nie wrócę do tej autorki. Wszystkie tandetne zagrywki romansowe wykorzystane: usta spuchnięte po pocałunku, pojawianie się znikąd, gdy akurat bohater jest potrzebny, płytkie oddechy i te sprawy. Coś tam dobrego by się znalazło, np. sam pomysł na fabułę, postać...

Akcja rozgrywa się w latach 1861-1862 w Savannah, w Georgii.
Keziah Montgomery żyje pod ciężarem oczekiwań rodziny, zagorzałych.
Gdy do ich domu wkraczają napięcia związane z wojną secesyjną, dziewczyna jest przeciwna temu, aby uczestniczyć w balach i flirtach.
Keziah pomimo innych poglądów niż rodzina nie wyobraża sobie ucieczki. Wszystko zmienia się dzięki koledze ze szkolnych lat.
Doktor Micah Greyson zawsze postępuje zgodnie ze swoimi przekonaniami, nawet gdyby miało to być ryzykowne. Jednak W jego życiu pojawia się ktoś, kto zmienia punkt myślenia.
Mogłoby się wydawać, że to powieść jakich wiele. Nic bardziej mylnego to historia o walczącej z własnymi demonami dziewczynie, która chce walczyć o siebie, o miłość,o miejsce w tym okrutnym świecie. Jest odważna i nieprzejednana, krucha, ale i twarda jednocześnie.
Keziah nie da się nie lubić, a jej osoba sprawia, że mimowolnie stajemy się uczestnikiem i podglądaczem jej życia

Akcja rozgrywa się w latach 1861-1862 w Savannah, w Georgii.
Keziah Montgomery żyje pod ciężarem oczekiwań rodziny, zagorzałych.
Gdy do ich domu wkraczają napięcia związane z wojną secesyjną, dziewczyna jest przeciwna temu, aby uczestniczyć w balach i flirtach.
Keziah pomimo innych poglądów niż rodzina nie wyobraża sobie ucieczki. Wszystko zmienia się dzięki koledze ze...

Bardzo przyjemna książka, wbrew pozorom nie jest to tanie romansidło, choć ten wątek również występuje. Ale poczułam wielką sympatię do głównej bohaterki, która zmuszona wywalczyć sobie miejsce w życiu, dostrzega więcej niż tylko czubek własnego nosa. Keziah, to kobieta odważna o dobrym sercu, czułym na potrzeby najbardziej pokrzywdzonych .

Bardzo przyjemna książka, wbrew pozorom nie jest to tanie romansidło, choć ten wątek również występuje. Ale poczułam wielką sympatię do głównej bohaterki, która zmuszona wywalczyć sobie miejsce w życiu, dostrzega więcej niż tylko czubek własnego nosa. Keziah, to kobieta odważna o dobrym sercu, czułym na potrzeby najbardziej pokrzywdzonych .

Keziah by spełnić oczekiwania rodziny musi ukrywać to, że choruje na epilepsję, dlatego też jest jej na rękę, że z powodu wojny secesyjnej nie będzie musiała uczestniczyć w balach. Kobieta nie czuje się dobrze w swoim domu, jednak nie potrafi uciec, dopekkrk jej kolega ze szkolnych lat Micah pokazuje jej prawdę. Micah jest lekarzem i zawsze postępuje z poczuciem obowiązku, zmienia się to kiedy do jego życia wkracza Keziah. Jaki wpływ na życie bohaterów będzie miała panującą wojna? Jak potoczą się ich losy?

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i uznaje je za naprawdę udane. Bardzo lubię książki w których akcja rozgrywa się w odległych dla Nas czasach, tym razem to Stany Zjednoczone w latach 1861-62, więc okres trwania wojny secesyjnej i muszę przyznać, że autorka idealnie oddała klimat tamtych czasów, bardzo realnie opisywała wydarzenia tamtych lat. Fabuła książki została w ciekawy sposób nakreślona, a dzięki przyjemnemu stylowi autorki czytało mi się ją naprawdę dobrze i szybko. Bohaterowie powieści zostali dobrze wykreowani i już od pierwszych stron zaskarbili sobie moją sympatię i ogromnie im kibicowałam. Oboje mimo czyhających niebezpieczeństw postanowili ratować innych ludzi, autorka ukazała ich niesamowitą odwagę i determinację, przy okazji wplatając w to wątek romantyczny pomiędzy Keziah i Micah, który został tutaj w bardzo subtelny sposób pokazany, wszystko toczyło się swoim rytmem i nie było w ich relacji nic wymuszonego. "Wyryte w sercu" to niezwykle emocjonalna, poruszająca i wartościową historia, w które poruszane są ważne i ponadczasowe kwestie. Mi się naprawdę podobało! Moja ocena to 8/10.

Keziah by spełnić oczekiwania rodziny musi ukrywać to, że choruje na epilepsję, dlatego też jest jej na rękę, że z powodu wojny secesyjnej nie będzie musiała uczestniczyć w balach. Kobieta nie czuje się dobrze w swoim domu, jednak nie potrafi uciec, dopekkrk jej kolega ze szkolnych lat Micah pokazuje jej prawdę. Micah jest lekarzem i zawsze postępuje z poczuciem obowiązku,...

Potrzebowałam takiej książki i przeczytałam ją niemalże jednym tchem. Bohaterka powieści choć już pełnoletnia dojrzewa duchowo. Książka jest bardzo dopracowana. Postępowanie głównych postaci wynika z ich doświadczeń życiowych, co w mojej ocenie daje zarys pełnego obrazu tamtych czasów. Jest niestety kilka drastycznych scen, przez które bohaterka może lepiej zrozumieć innych ludzi. Niemniej jednak książka jest piękna.

Potrzebowałam takiej książki i przeczytałam ją niemalże jednym tchem. Bohaterka powieści choć już pełnoletnia dojrzewa duchowo. Książka jest bardzo dopracowana. Postępowanie głównych postaci wynika z ich doświadczeń życiowych, co w mojej ocenie daje zarys pełnego obrazu tamtych czasów. Jest niestety kilka drastycznych scen, przez które bohaterka może lepiej zrozumieć innych...

To pierwsze moje spotkanie z twórczością Pani Johnson i muszę przyznać, że jest ono całkiem udane. Historia miała swój klimat i była wciągająca, a bohaterowie zostali dobrze wykreowani. Cieszę się, że autorka dużo uwagi poświęciła na dopracowaniu budowania emocji i uczuć między głównymi bohaterami. Dało się czuć budującą między nimi więź, a to bardzo istotnie wpływa na odbiór całości historii. Same postaci Micah i Kizzie bardzo dobrze dopracowane, wzbudzające sympatię i chęć kibicowania im od samego początku. Niektóre momenty jak i sama końcówka miały nieco bajkowy charakter, ale w ogólnym rozrachunku oceniam książkę bardzo pozytywnie i polecam każdemu.

To pierwsze moje spotkanie z twórczością Pani Johnson i muszę przyznać, że jest ono całkiem udane. Historia miała swój klimat i była wciągająca, a bohaterowie zostali dobrze wykreowani. Cieszę się, że autorka dużo uwagi poświęciła na dopracowaniu budowania emocji i uczuć między głównymi bohaterami. Dało się czuć budującą między nimi więź, a to bardzo istotnie wpływa na...

Nie spodziewałam się po tej książce wiele. Dałam się też zwieść szarej okładce, która sugeruje, że w środku możemy znaleźć raczej mało porywającą historię.
Jakże się myliłam!
Akcja rozgrywa się w mieście Savannah w Stanach Zjednoczonych, w latach 1861-1862, kiedy trwa wojna secesyjna.
Początek powieści od razu mnie zainteresował, choć sądziłam, że historia będzie delikatnym romansikiem. Jestem uradowana, że tak się nie stało. Główna bohaterka - Keziah jawiła mi się jako delikatna, na dodatek chorowita, mimoza. Jednak szybko się okazało, że to niezwykle odważna, młoda kobieta, która potrafi walczyć zarówno o innych jak i o siebie.
Autorka stworzyła piękną historię, która pokazuje, że czasem zdarza się, iż własna rodzina nigdy nas nie zrozumie i musimy szukać szczęścia gdzie indziej, a prawdziwie mocne więzi mogą połączyć zupełnie obcych sobie ludzi, których różni wszystko, w tym kolor skóry. Pokazuje również siłę prawdziwej miłości i oddania.
Wydarzenia oscylują wokół wojny, jej konsekwencji dla ludności oraz pomocy niewolnikom, którzy pragną sprawiedliwości i wolności.
Mamy też nienachalny wątek romansowy, który bardzo mnie urzekł.
"Wyryte w sercu" to książka, która bardzo mnie wzruszyła i zaskoczyła. Czytałam ją z zapartym tchem. A doktor Micah Greyson to ideał mężczyzny...😁💕

Nie spodziewałam się po tej książce wiele. Dałam się też zwieść szarej okładce, która sugeruje, że w środku możemy znaleźć raczej mało porywającą historię.
Jakże się myliłam!
Akcja rozgrywa się w mieście Savannah w Stanach Zjednoczonych, w latach 1861-1862, kiedy trwa wojna secesyjna.
Początek powieści od razu mnie zainteresował, choć sądziłam, że historia będzie delikatnym...

Bardzo się umęczyłam podczas czytania. Postacie drewniane, jednowymiarowe, główna bohaterka okropnie irytująca. Taka damulka z wyższych sfer całe życie wychowywana pod kloszem, bezwolna i bezmyślna, która pod wpływem jednej sytuacji nagle chce zmienić swoje życie, ale na każdym kroku zachowuje się według starego, dobrze znanego powiedzenia: "chciałabym, a boję się". Dodatkowo autorka przynajmniej na co drugiej stronie (jeśli nie częściej) podkreśla, że dziewczyna jest niedowartościowana, że wszyscy mają ją za głupią i nieudolną. Nawet gdyby czytelnik chciał ją polubić, to po takich zdaniach nie ma szans, może ją jedynie odbierać jako życiową niedorajdę. Przy takim odbiorze cała fabuła i rola Kizzie jest tak niedorzeczna, że wręcz niewiarygodna. Rozumiem, że należy zachować konwenanse i koloryt epoki dla uwiarygodnienia zdarzeń, ale tutaj moim zdaniem Autorka nie zachowała proporcji. Bardziej skupiła się na podkreślaniu uległego i niestabilnego charakteru bohaterki, a mniej na faktach, które pchałyby akcję tej opowieści.
Wątek przemytu czarnoskórych i tzw. "kolei podziemnej" jest spłycony do takich banałów, że trzeba być wyjątkowo cierpliwym i mieć dużo samozaparcia, żeby nie zgrzytać zębami z oburzenia. Proste czynności urastają tu do rangi bohaterskich czynów sprowadzających się w zasadzie do przeprowadzenia uciekinierów kilka przecznic od gospodarstwa klanu Montgomerych. Clou problemu nie zostaje wyjaśnione w żadnym momencie, ba nie doczekało się nawet jednego konkretnego zdania (ani w opisie, ani w dialogu),więc niezorientowany czytelnik może w ogóle nie wiedzieć, o co tyle krzyku.
Cały wątek miłosny między Keziah (swoją drogą wyjątkowo wydumane imię i nie do zapamiętania) oraz Micah (drugie dziwne imię) jest żywcem wzięty z serialu "Duma i uprzedzenie": "Kocham panią panno Benett" "Oh panie Darcy, oh, oh, to nie uchodzi, to się nie godzi". Tak wyglądają wszystkie rozmowy kochanków o uczuciach. Oczywiście, żeby się przekonać o prawdziwości uczuć główna bohaterka musi usłyszeć to z ust wszystkich przyjaciół i najlepiej kilka razy (bo to przecież takie niemożliwe w swej prostocie, że młody człowiek zakochuje się w swojej koleżance z klasy),no i obowiązkowo musi poczuć poryw serca, oblać się rumieńcem i zrobić milion zbędnych rzeczy, żeby wreszcie do niej dotarło, co czuje. Podczas lektury można wręcz dostać szału czytając te opisy i jak wcześniej pisałam, trudno uwierzyć, żeby tak egzaltowana roztkliwiająca się nad swoim położeniem "szukająca dziury w całym" paniusia, mogła ogarnąć sens, rozmiar oraz niebezpieczeństwo procederu, w którym bierze udział. Po prawdzie mimo tworzenia przez autorkę aury nieustającego zagrożenia i niebezpieczeństwa, nie wydarza się żadna niebezpieczna dla niej sytuacja. Nikt jej nie łapie za rękę, nikt jej bezpośrednio nie zagraża, ani nie nastaje na jej życie. Cała "groza" rozgrywa się bardziej w jej głowie i infantylnych rozmyślaniach, niezbyt rozgarniętej pensjonarki, niż w rzeczywistości. Kizzie zawsze boi się na zapas, przeżywa niebezpieczeństwo, które nie nadeszło, przezornie spuszcza wzrok, albo tworzy w głowie nie do końca wiarygodne wersje zdarzeń, które nigdy się nie sprawdzają, ale ją już zawczasu "przejmują lękiem".
Ostatnim gwoździem do trumny tej powieści jest religia i religijność bohaterów. Czy naprawdę wątki religijne w tego typu literaturze zawsze muszą być tak naiwne i toporne? Droga Autorko, jeśli nie potrafisz dobrze i wiarygodnie ograć takich tematów, to po co je wplatasz? Kizzie wygłasza banały w stylu "Boże miej Nataniela w swej opiece, tylko dzięki Tobie wróci z wojny". Serio? Gdyby to było takie proste wszyscy wracaliby cali, zdrowi i uśmiechnięci, a nie jako ranni, zabici czy zaginieni.
Sadząc po egzaltowanych, przesłodzonych i ckliwych podziękowaniach Autorki na końcu książki postać Kizzie stworzyła na własny obraz i podobieństwo. Gdyby wszyscy byli jak Kizzie Montgomery system niewolnictwa w Ameryce trzymał się dobrze do naszych czasów i kwitł w najlepsze.
Książka wyryła się nie w moim sercu, ale na pewno w mej pamięci jako wyjątkowo nieudolna próba napisania o czasach, o których w literaturze powstało już wiele i to dużo lepszych i mimo usilnych starań Autorki, wiarygodniejszych tekstów. To jest bardzo słaba poczytajka dla ludzi o wysokim stopniu tolerancji na dziecinadę, albo takich, którzy naprawdę nie mają co czytać, choć zapewniam, że etykiety na słoikach z przetworami są bardziej pasjonujące. Ja nie polecam.

Bardzo się umęczyłam podczas czytania. Postacie drewniane, jednowymiarowe, główna bohaterka okropnie irytująca. Taka damulka z wyższych sfer całe życie wychowywana pod kloszem, bezwolna i bezmyślna, która pod wpływem jednej sytuacji nagle chce zmienić swoje życie, ale na każdym kroku zachowuje się według starego, dobrze znanego powiedzenia: "chciałabym, a boję się"....

Ciekawa powieść o miłości Keziah i Micah w trudnych czasach wojny secesyjnej - Savannah w stanie Georgia, kwiecień 1861 - październik 1862. Młodzi zakochani zaangażowani w walkę o abolicję niewolnictwa kontra zagorzali konfederaci, w tym ich rodziny. I happy and, który tak bardzo lubię. Polecam, nie jest to "zwykły" romans.

Ciekawa powieść o miłości Keziah i Micah w trudnych czasach wojny secesyjnej - Savannah w stanie Georgia, kwiecień 1861 - październik 1862. Młodzi zakochani zaangażowani w walkę o abolicję niewolnictwa kontra zagorzali konfederaci, w tym ich rodziny. I happy and, który tak bardzo lubię. Polecam, nie jest to "zwykły" romans.

Harlequin ze średniej półki. Do przeczytania w przypadku braku innych książek

Harlequin ze średniej półki. Do przeczytania w przypadku braku innych książek