Gdy wybuchła II wojna światowa, Gerda Weissmann miała 15 lat. Jej cudowne, dostatnie życie zostało wywrócone do góry nogami. Nagle już nic nie było takie jak przedtem …

„Wszystko za życie” to książka, którą czyta się jednym tchem. I choć w ostatnim czasie pojawiło się kilka podobnych pozycji wydawniczych, wspomnienia Gerdy Weismann Klein zrobiły na mnie kolosalne wrażenie. Zwraca uwagę realizm przeżyć, autentyczność opisów i ogromna dawka emocji. Na mnie najsilniej oddziaływały fragmenty, w których autorka drobiazgowo opisywała jakąś sytuację czy poznaną osobę i nagle stwierdzała: „Nigdy więcej już go nie zobaczyłam” lub „To była nasza ostatnia rozmowa” czy też „Pochowałam ją w dniu wyzwolenia obozu przez wojska amerykańskie”. Nie były to jednak tanie chwyty czy bezwstydne granie na emocjach czytelnika. Po prostu fakty.

Podobnie jak inne więźniarki różnych obozów, tak i Gerda Weismann Klein - w obliczu zbliżającej się klęski Niemców - wyruszyła w 350-kilometrowy marsz śmierci przez Saksonię i Czechy. Drogę pokonały tylko nieliczne. Z 4000 przeżyło 120 kobiet. Opisy tego, co się działo, są naprawdę wstrząsające. Za równie emocjonujące uważam rozdziały opisujące wyzwolenie i pobyt w szpitalu.

Zachęcam do przeczytania tej wspaniałej książki. Tym bardziej, że na polskie wydanie trzeba było czekać 62 lata.

Gdy wybuchła II wojna światowa, Gerda Weissmann miała 15 lat. Jej cudowne, dostatnie życie zostało wywrócone do góry nogami. Nagle już nic nie było takie jak przedtem …

„Wszystko za życie” to książka, którą czyta się jednym tchem. I choć w ostatnim czasie pojawiło się kilka podobnych pozycji wydawniczych, wspomnienia Gerdy Weismann Klein zrobiły na mnie kolosalne...