Amo Jones ma typowy dla siebie styl kończenia książki na wypasie. Serwuje wielki cliffhanger i nie możesz się doczekać co będzie dalej, a czekać nam na tę część troszkę kazała. :D Niedługo, ale jednak. Malum część 1. była o Nacie i Tillie i tutaj w części drugiej mamy kontynuację ich historii. To, co właśnie zakończyło się w poprzedniej części sprawiło, że nie miałam pojęcia jak takie coś mogło się wydarzyć, bo to było całkiem niemożliwe!

A jednak stało się możliwe... jednak to było kłamstwem. :)

Czyli z serii: jak czytelnik znowu dał się nabrać Amo Jones. :D Ta kobieta naprawdę wie jak zaskakiwać w swoich książkach.

Cieszę się, że w tej części naprawdę dużo się dowiedzieliśmy. Dlaczego Nate tak bardzo nienawidzi Tillie? Co było powodem tego, co się stało w poprzedniej części? Kto był za to odpowiedzialny? Co się dzieje między Madi i Bishopem? Znowu: co się stało? Tyle pytań i na wszystkie mamy odpowiedzi.

Nate od początku mnie rozczulał od pierwszej książki. Nie możemy zapominać w jakim świecie żyje i ma też inną swoją stronę osobowości. Jednak cieszę się jak w tej części jego postać się rozwinęła i dojrzała, naprawdę tego potrzebowałam. Takiego spokoju serca i świadomości, że trochę dobra dostaną od świata i Tillie i Nate. I to dostali.

Tillie to najmądrzejsza i najbardziej racjonalna postać w tej serii. Jej siła jest godna podziwu, jednak ona jest tylko człowiekiem. Też ma chwile słabości, a tragedia, którą ją spotkała w tamtej części właśnie odcisnęła swoje piętno w tej części. Co było dla mnie szokiem w takim stopniu, że musiałam się wrócić, do pierwszej strony książki i przeglądnąć ją do momentu, w którym byłam, by sprawdzić jak to możliwe.
Super jest to, że Tillie została wpuszczona do świata Królów.
To nie tak jak Madison, gdzie wszystko było przed nią ukrywane.
Tillie ma w tej książce inną rolę, jest królową w pewnym sensie, więc i chłopcy zachowują się wobec niej inaczej.

Brantley. Pamiętacie tego groźnego chłopaka, do którego strach podejść? Odkrywamy jego nową tajemnicę! Ta książka trochę przygotowuje nas do następnej części, która będzie jemu poświęcona.
No ale oprócz tego Brantley w tej książce mega mi się podobał! Miał fajną relację z Tillie, taki jakby przyjaciel z niego był, gdzie ona mogła się wypłakać na jego ramieniu. :) Fajna zmiania.

Te książki pokazują brutalny świat to trzeba przyznać. W tej części była jedna naprawdę brutalna scena, że aż czytać ciężko było, ale nie o to chodzi. Chodzi o to, jak Amo pokazuje człowieka. Nie pięknego, idealnego, ale brzydkiego i pełnego wad, który ciągle poznaje samego siebie i próbuje coś osiągnąć, coś lepszego, coś dobrego. I to jest piękne.

Pokazuje miłość, która nie jest idealna i prosta. Pokazuje długą drogę, pełną przeszkód, którą nie łatwo pokonać, ale pokazuje też nadzieję, że mimo wszystkich przeciwności miłość zawsze znajdzie odpowiednią drogę, by dwoje ludzi siebie odnalazło.

Tę książkę czytało się odczuwając wiele emocji. Był szok i niedowierzanie, jedno wielkie WTF, dopingowanie, gryzienie paznokci, opadanie szczęki, strach, smutek oczekiwanie, adrenalina... wszystko. Bohaterowie wszyscy się do siebie zbliżyli i nie mówią tu tylko o głównych bohaterach ale też o reszcie, ich więzi są mocniejsze i to było boskie.

Więc, krótko mówiąc, moim zdaniem ta część była najlepsza jak do tej pory. Ogólnie poprzednia część Malum również mi się podobała, może dlatego, że uwielbiam Tillie i Nate'a tak bardzo. Ale to nie zmienia faktu, że niesamowicie nie mogę się doczekać na kolejną część. :D

Amo Jones ma typowy dla siebie styl kończenia książki na wypasie. Serwuje wielki cliffhanger i nie możesz się doczekać co będzie dalej, a czekać nam na tę część troszkę kazała. :D Niedługo, ale jednak. Malum część 1. była o Nacie i Tillie i tutaj w części drugiej mamy kontynuację ich historii. To, co właśnie zakończyło się w poprzedniej części sprawiło, że nie miałam...