Naprawdę liczyłam na więcej emocji. Niestety piszący opinie mieli rację. Przeciętniaczek

Naprawdę liczyłam na więcej emocji. Niestety piszący opinie mieli rację. Przeciętniaczek

Szybko ją się czyta. Ale jakoś do końca mnie nie poruszyła. Taki średniaczek jak dla mnie

Szybko ją się czyta. Ale jakoś do końca mnie nie poruszyła. Taki średniaczek jak dla mnie

Osoba niesłysząca rozwiązująca kryminalną zagadkę? Jeszcze czegoś takiego nie czytałam. Plus za coś nowego!

Gary, przyjaciel Caleba, zostaje brutalnie zamordowany we własnym domu. Okazuje się, że przed śmiercią wysłał mu tajemniczą wiadomość. O co chodziło? Co chciał przekazać Calebowi? Razem z byłą policjantką, Frankie, próbują odkryć prawdę. Okazuje się, że w niebezpieczeństwie może być więcej osób.

Nie rozumiem dlaczego ludzie twierdzą, że ta książka jest taka oczywista, przewidywalna i że wgl od razu wiadomo kto i dlaczego. Ja nie zgadłam! Można powiedzieć, że nawet się lekko zaskoczyłam pod koniec🙈 a z reguły jestem dobra w te klocki 😅

Ogólnie czyta się szybko i przyjemnie, cały czas coś się dzieje. Fabuła może nie jest jakoś zbytnio bogata w wątki czy wgl jakiegoś wysokiego poziomu, jeśli chodzi o powód morderstw itp ale no fajna jest 😅 taka na luźne, szybkie czytanko z lekkim myśleniem kto zabija.

Osoba niesłysząca rozwiązująca kryminalną zagadkę? Jeszcze czegoś takiego nie czytałam. Plus za coś nowego!

Gary, przyjaciel Caleba, zostaje brutalnie zamordowany we własnym domu. Okazuje się, że przed śmiercią wysłał mu tajemniczą wiadomość. O co chodziło? Co chciał przekazać Calebowi? Razem z byłą policjantką, Frankie, próbują odkryć prawdę. Okazuje się, że w...

Czytało mi się osobiście szybko. Sam styl pisania mi nie przeszkadzał. Bohater zaś ani mnie nie denerwował, ale również go nie uwielbiałam. Fabuła była dla mnie naprawdę przewidywalna. Mocny średniak.

Czytało mi się osobiście szybko. Sam styl pisania mi nie przeszkadzał. Bohater zaś ani mnie nie denerwował, ale również go nie uwielbiałam. Fabuła była dla mnie naprawdę przewidywalna. Mocny średniak.

Opis bardzo mnie zaciekawił, dodatkowo autorka jest Australijką, a rzadko czytuję książki z tego zakątka świata. Nie zawiodłam się na tym wyborze, akcja pędzi od pierwszego zdania :) Może opis sugerujący, że trzyma w napięciu bez przerwy troszkę przesadza, jest jeden moment zwolnienia akcji i wejścia bardziej w obyczajowe rejony, ale nie jest to zbyt rozbudowany wątek. Końcówka gwarantuje całą masę emocji i napięcia, więc łatwo jest wybaczyć tę chwilową odskocznię.
Sama fabuła może nie jest bardzo odkrywcza, ale ciekawie zapętlona. Kilka razy gubiłam się w podejrzeniach i dałam się nabrać. Mamy tu do czynienia z zagadkowym zabójstwem policjanta, który przed egzekucją wysyła tajemniczego smsa do swojego przyjaciela, a ten sms naprowadza na jego trop wyrachowanych morderców. Caleb próbuje dowiedzieć się, w co zamieszany był jego dobry do szpiku kości przyjaciel, a to co odkrywa, co raz mniej mu się podoba i zaczyna zagrażać bliskim mu osobom. W przeciwieństwie do pomysłu na fabułę, bardzo oryginalny jest główny bohater Caleb, który jest niesłyszący. Viskic w bardzo ciekawy sposób opisuje jego postrzeganie świata, ma to mocne odzwierciedlenie w fabule. Widać też, że autorka poświęciła sporo czasu na wejście w środowisko osób głuchych i wie, o czym pisze.
Poza wątkiem kryminalnym podobało mi się także tło wydarzeń, gdzie wciąż żywe są konflikty między Aussies i Aborygenami.
"Zatoka milczenia" to książka, od której trudno się oderwać. Do tego jest ona debiutem, co pozwala wybaczyć drobne niedociągnięcia i tym bardziej docenić sukcesy. Czytajcie, bo warto zobaczyć, jak żyje się w świecie ciszy :)

Opis bardzo mnie zaciekawił, dodatkowo autorka jest Australijką, a rzadko czytuję książki z tego zakątka świata. Nie zawiodłam się na tym wyborze, akcja pędzi od pierwszego zdania :) Może opis sugerujący, że trzyma w napięciu bez przerwy troszkę przesadza, jest jeden moment zwolnienia akcji i wejścia bardziej w obyczajowe rejony, ale nie jest to zbyt rozbudowany wątek....

Na początku było nudno i przewidywalnie ale na szczęście po kilkudziesięciu stronach to się zmieniło i dokończyłam czytanie naprawdę niezłego kryminału z zaskakującym zakończeniem, a to że główny bohater jest głuchy dodaje powieści smaczku-autorka zwraca uwagę w ten sposób na detale, które "niby pełnosprawnym" ludziom umykają.

Na początku było nudno i przewidywalnie ale na szczęście po kilkudziesięciu stronach to się zmieniło i dokończyłam czytanie naprawdę niezłego kryminału z zaskakującym zakończeniem, a to że główny bohater jest głuchy dodaje powieści smaczku-autorka zwraca uwagę w ten sposób na detale, które "niby pełnosprawnym" ludziom umykają.

Mamy dopiero styczeń a ja już chyba przeczytałam najgorszą książkę 2020 roku. Zabawne jest jednak to że autorka Emma Viskic za "Zatokę milczenia", bo o tym utworze mowa, zebrała w rodzinnej Australii same pochwały a nawet nagrodę za najbardziej udany debiut. Nie świadczy to najlepiej o tym pięknym, doświadczonym ostatnio przez żywioły kraju. Jeśli takie książki zdobywają laury to strach pomyśleć jaką wartość przedstawiają te które nagradzane nie są.

"Zatoka milczenia" miała być wciągającym thrillerem z intrygującą zagadką i nietuzinkowym bohaterem. Wydaje mi się jednak że autorce weny starczyło tylko na to aby bohaterem uczynić osobę niedosłyszącą bo wszystko inne w tej książce jest przewidywalne a sama intryga tak płytka że w czytelniku może wywołać to irytację.

Caleb Zelic nie słyszy od piątego roku życia. Mimo to radzi sobie w życiu. Jest audytorem śledczym, prowadzi własną firmę w czym pomaga mu emerytowana policjantka Frankie Reynolds. Każde z nich zmaga się z własnymi demonami: Caleb cierpi po rozstaniu z żoną a Frankie stara się żyć w trzeźwości co różnie jej wychodzi. Mimo to stanowią zgrany tandem który pewnego dnia musi zmierzyć się z ogromną tragedią. W brutalny sposób zamordowany zostaje przyjaciel Caleba jeszcze z dzieciństwa, policjant który pomagał mu w ostatnim śledztwie. Jedyny trop który mają to tajemniczy SMS w którym mowa że za tą sprawą stoi ktoś o imieniu Scott. To jedyny trop który mają. Podążają więc tym śladem ściągając sobie na głowę kłopoty.

Po całkiem ciekawym początku czytelnik szybko zostaje wciągnięty w absurdalną akcję pełną przemocy, pościgów i scen walk wręcz. Jeśli dodamy do tego jeszcze byłą żonę bohatera która zostaje wciągnięta w wir wydarzeń to mamy sztampę jakich wiele. Nic "Zatoce milczenia" się nie broni. Okładka zaś jest przysłowiowym gwoździem do trumny.
Odradzam wam tę lekturę. Ja się przemęczyłam, wy już nie musicie.

Mamy dopiero styczeń a ja już chyba przeczytałam najgorszą książkę 2020 roku. Zabawne jest jednak to że autorka Emma Viskic za "Zatokę milczenia", bo o tym utworze mowa, zebrała w rodzinnej Australii same pochwały a nawet nagrodę za najbardziej udany debiut. Nie świadczy to najlepiej o tym pięknym, doświadczonym ostatnio przez żywioły kraju. Jeśli takie książki zdobywają...

Nie oceniam, odłożone.

Nie oceniam, odłożone.

Melbourne. Prywatny detektyw Caleb odbiera niepokojącego sms-a od przyjaciela. Gdy przyjeżdża do jego domu, jedno słowo oddaje to co tam zastaje. Egzekucja. Czy jego śmierć może mieć związek z przysługą, o którą go poprosił? W poczuciu winy Caleb chce odkryć kto stoi za śmiercią Garego. Czy pokona piętrzące się przed nim trudności? Tym większe, że jest osobą niesłyszącą?

A kto mu przysparza problemów? "Ludzie z wąsem, obcym akcentem, żujący gumę i palacze, utrudniający czytanie z ruchu warg."

Ale nie tylko oni. Robi się coraz bardziej niebezpiecznie i okazuje się, że Caleb nie znał przyjaciela tak dobrze, jak mu się wydawało. Kto jest po jego stronie? Komu może zaufać?

Ciekawy jest odbiór świata przez osobę niesłyszącą, szczególnie gdy stara się zataić swoją niepełnosprawność. Zastanawiałam się, czy chaos, który czasem wyzierał z kartek książki miał na celu pokazać zagubienie osoby niesłyszącej w świecie dźwięku, czy była to po prostu nieco niedopracowana fabuła?

Generalnie jednak powieść dobrze mi się czytało i uprzyjemniła mi weekend nad Soliną.

Melbourne. Prywatny detektyw Caleb odbiera niepokojącego sms-a od przyjaciela. Gdy przyjeżdża do jego domu, jedno słowo oddaje to co tam zastaje. Egzekucja. Czy jego śmierć może mieć związek z przysługą, o którą go poprosił? W poczuciu winy Caleb chce odkryć kto stoi za śmiercią Garego. Czy pokona piętrzące się przed nim trudności? Tym większe, że jest osobą...

"Jeśli to, co zrobiłeś najlepiej, nie jest dostatecznie dobre, postaraj się bardziej."

Podobało mi się w przeciętny sposób, nie wpadłam w zachwyt, ale dałam się frapująco wciągnąć fabule, uległam ciekawie wykreowanemu klimatowi, lecz nie przekonałam się do bohaterów, zbyt płasko potraktowanych. Pisarski pazur autorki spodobał mi się w ograniczonym stopniu, narracja daje osobliwy wgląd w dynamiczny scenariusz zdarzeń, dba o podkreślenie detali, które początkowo wydają się mało ważne, a z czasem nabywają cech istotności, jednakże to rwany sposób opowiadania, choć ciekawie odzwierciedlający odbieranie świata przez osobę niesłyszącą, udało się osiągnąć ten efekt z wyczuciem i sugestywnością, mnie jednak zabrakło większej intensywności emocji i uporządkowania faktów.

Emma Viskic do pewnego stopnia atrakcyjnie steruje wyobraźnią czytelnika, zgrabnie buduje napięcie decydując się na nagłe zwroty akcji i zaskakujące incydenty, ale i tu nie wykorzystano drzemiącego potencjału. Intryga interesująco zapleciona, lecz ze znamionami przewidywalności i jednotorowości, to jednak sporo radości sprawia docieranie do prawdy, odkrywanie odsłon tajemnic, kształtowanie ze skrawków pozornie niepowiązanych informacji obrazu zbrodni, zastraszeń i manipulacji. Ale i w tej sferze liczyłam na większe natężenie i ekspresyjność. Zakończenie zadowala, lecz bez większego szału, spodziewałam się, że scenariusz zdarzeń poszybuje w tym kierunku, ale też dałam się zmylić w interpretacji postaw i czynów jednej z wiodących postaci, powinnam wcześniej wpaść na właściwy trop. "Zatokę milczenia" szybko się czyta, sympatycznie relaksuje, zabawia kryminalną zagadką, ubarwia spotkanie sensacyjnymi elementami, pozwala na uczestnictwo w grze snucia przypuszczeń i domysłów, ale nie pozostaje długo w pamięci. Symptomy debiutu dały o sobie znać, jednak kilka elementów naprawdę brzmi zachęcająco, dam szansę i sięgnę po kolejną odsłonę przygód z Calebem Zelicem.

Niesłyszący od piątego roku życia Caleb, audytor śledczy, wraz z Frankie Reynolds, dawniej starszą posterunkową, prowadzą firmę zajmującą się bezpieczeństwem korporacyjnym, obsługują śledztwa dotyczące oszustw. Obecnie przyglądają się sprawie profesjonalnych włamań do magazynu i kradzieży papierów wartościowych wartych dwa miliony dolarów. Gary Marsden, przyjaciel Caleba z dzieciństwa, zaangażowany w dochodzenie, zostaje brutalnie zamordowany, a niebezpieczeństwo wisi nad pozostałymi członkami zespołu. Trzeba jak najszybciej rozwiązać sprawę, jednak oprawca wykazuje się wyjątkową przebiegłością i wyprzedza ścigających o wiele kroków. Ucierpieć mogą nie tylko Caleb i jego wspólniczka, ale również bliscy. Tytuł nagradzany, cieszący się australijską popularnością, u mnie mieszane odczucia, kilka elementów drażniło, inne angażowały, ale jest szansa, że do innego czytelnika historia bardziej przemówi. I jeszcze jedno, jest tyle słów doskonale oddających atmosferę i emocje, że nie potrzeba sięgać po zasoby wulgaryzmów, a tych w książce jest nadmiar.

bookendorfina.pl

"Jeśli to, co zrobiłeś najlepiej, nie jest dostatecznie dobre, postaraj się bardziej."

Podobało mi się w przeciętny sposób, nie wpadłam w zachwyt, ale dałam się frapująco wciągnąć fabule, uległam ciekawie wykreowanemu klimatowi, lecz nie przekonałam się do bohaterów, zbyt płasko potraktowanych. Pisarski pazur autorki spodobał mi się w ograniczonym stopniu, narracja daje...