Niewątpliwie ta książka zadaje kłam znanemu stwierdzeniu, że kobiety są słabymi istotami!
Paulina , tytułowa bohaterka, wraz z członkiniami swojej rodziny pokazuje, że jest inaczej, że nie tylko w czasie wojny stać je na wielkie poświęcenie dla najbliższych, że potrafią walczyć i pokazać swoją siłę na przekór i wbrew przeciwnościom losu!
Bardzo wartościowa powieść "Tajemnica Pauliny Hoffmann", pełna mądrych przemyśleń o miłości i przyjaźni, której nie zniszczył czas i o walce toczonej przez zwykłe, a zarazem niezwykłe kobiety.
Z całym przekonaniem POLECAM!

Niewątpliwie ta książka zadaje kłam znanemu stwierdzeniu, że kobiety są słabymi istotami!
Paulina , tytułowa bohaterka, wraz z członkiniami swojej rodziny pokazuje, że jest inaczej, że nie tylko w czasie wojny stać je na wielkie poświęcenie dla najbliższych, że potrafią walczyć i pokazać swoją siłę na przekór i wbrew przeciwnościom losu!
Bardzo wartościowa powieść...

W zalewie książek, w których życie bohaterów jest konsekwencją wojennych przeżyć (niewola niemiecka, pobyt w obozach koncentracyjnych, łagrach) pojawia się powieść, w której bohaterką jest Niemka. Najpierw dziecko wrzucone wraz z rodziną w środek chorej ideologii faszyzmu, a potem kobieta, której los naznaczyły wojenne wydarzenia. To jeden z wątków w powieści pokazujący, że nie wszyscy Niemcy byli zaślepieni i to, że też musieli walczyć o przeżycie uciekając się do życia wbrew sobie (matka bohaterki). Jednak najważniejsza w tej książce jest historia kobiet - Pauliny, jej wnuczki Alicii, matki Julii, przyjaciółki Any, Manueli - kobiet silnych, ale też czasami pogubionych i bezbronnych wobec otoczenia. To powieść o sile wspomnień, o momentach załamania, o walce o przeżycie, o tęsknocie. To powieść o sile kobiet. Tutaj przeszłość miesza się z teraźniejszością, rozwiązują się tajemnice, toczy się wewnętrzna walka, rozgrywają się dramaty, jest miłość w różnych postaciach. Akcja nie pędzi, lecz toczy umiarkowanym tempem: tu wspomnienie, tu teraźniejszość. Powieść wciąga, daje do myślenia, wzrusza. Jedna z lepszych książek o kobietach. Polecam.

W zalewie książek, w których życie bohaterów jest konsekwencją wojennych przeżyć (niewola niemiecka, pobyt w obozach koncentracyjnych, łagrach) pojawia się powieść, w której bohaterką jest Niemka. Najpierw dziecko wrzucone wraz z rodziną w środek chorej ideologii faszyzmu, a potem kobieta, której los naznaczyły wojenne wydarzenia. To jeden z wątków w powieści pokazujący,...

Ta książka jest takim duży, ładnie zapakowanym prezentem. Każda warstwa, to kawałek historii - raz Pauliny, raz Alicji. A kiedy rozpakujemy już cały papier, w środku mamy pudełeczko a w nim na uwieńczenie - mały brylancik :) Słoneczny Madryt. Paulina i Alicia to babcia i wnuczka. Są ze sobą bardzo zżyte. Matka Alicii zginęła w wypadku, gdy mała miała pięć lat, tak więc Paulina starała się wypełnić tę lukę. Przyjaźniły się, wydawałoby się, że zwierzają się sobie ze wszystkiego. Jakież było zdziwienie Alicii, gdy babcia w spadku zostawiła jej mieszkanie w Berlinie, o którym nikt nie wiedział. Alicia postanawia wyruszyć do Niemiec i dowiedzieć się o co chodzi. Wyjazd ten to podróż w przeszłość tę dalszą i tę całkiem bliską. To podróż do odkrycia dawnych losów rodziny i podróż w głąb duszy, do poznania siebie. Piękna i wzruszająca opowieść o sile i determinacji kobiet. O błędach i porażkach, które - chociaż czasem trudno - warto przekuć w szczęście.

Ta książka jest takim duży, ładnie zapakowanym prezentem. Każda warstwa, to kawałek historii - raz Pauliny, raz Alicji. A kiedy rozpakujemy już cały papier, w środku mamy pudełeczko a w nim na uwieńczenie - mały brylancik :) Słoneczny Madryt. Paulina i Alicia to babcia i wnuczka. Są ze sobą bardzo zżyte. Matka Alicii zginęła w wypadku, gdy mała miała pięć lat, tak więc...

Lubię, kiedy książka zaciekawia mnie od pierwszej przeczytanej strony. Tak było z "Tajemnicą..." To nie jest wielka literatura, ale w swojej kategorii naprawdę bardzo dobra. Ja czytałam z ogromną przyjemnością, lektura w sam raz na leniwy, letni weekend.
Paulina Hoffmann przeżyła wiele, przeżyła wojnę, śmierć ojca i braci, stratę najukochańszej przyjaciółki. Przeżyła i to uczyniło ją silną kobietą, kobietą niezależną, skrywającą wiele tajemnic. Poznajemy jej historię i utożsamiamy się z nią, boli nas jej ból, cieszy nas jej szczęście.
Docieramy do końca jej historii razem z Alicią, ukochaną wnuczką, która dziedziczy po Paulinie dom w Berlinie, o którego istnieniu ani Alicia, ani pozostała część rodziny nie miała pojęcia.
Bardzo przyjemna lektura. Ja, mimo kilku dających się zauważyć niedociągnięć, wciągnęłam się w tę historię, zrelaksowałam i odpoczęłam.

Lubię, kiedy książka zaciekawia mnie od pierwszej przeczytanej strony. Tak było z "Tajemnicą..." To nie jest wielka literatura, ale w swojej kategorii naprawdę bardzo dobra. Ja czytałam z ogromną przyjemnością, lektura w sam raz na leniwy, letni weekend.
Paulina Hoffmann przeżyła wiele, przeżyła wojnę, śmierć ojca i braci, stratę najukochańszej przyjaciółki. Przeżyła i to...

Nie mam pojęcia co takiego ma w sobie literatura hiszpańska, ale uwielbiam ją! Zarówno klasyków, jak i debiutantów. Bo Tajemnica Pauliny Hoffmann to debiutancka powieść Carmen Romero Dorr.

Tajemnica Pauliny Hoffmann to nie jest łatwa i lekka książka. Bo problemy w niej poruszane do błahych nie należą. I mimo tego, że nie wszystko zostało powiedziane wprost (przynajmniej od razu) nie mamy wątpliwości, że doświadczenia zarówno Pauliny, jak i Alicii są trudne i bolesne. Może nie od razu potrafimy je określić czy dokładniej wskazać, ale mamy przekonanie, że wydarzyło się coś złego. I ta aura tajemniczości, niedopowiedzenia, domysłów tworzy swoisty klimat powieści. Do tego plastyczność języka i miasta malowane słowem… Berlin i Madryt. Dwa zupełnie różne miasta. Dwa miasta, w których żyła i które pokochała Paulina. Dwa miasta, z którymi już zawsze i Alicia będzie związana.

Babka i wnuczka. Były tak bardzo zżyte. Tylko one potrafiły być wobec siebie szczere. Nawet wtedy, kiedy ta szczerość nie była komfortowa i przyjemna. Tylko one wiedziały, że znajdą u siebie nawzajem ukojenie i zrozumienie bez względu na wszystko. Bez osądzania. Bez zbędnych pytań. Bez pouczania. A gdy życie Pauliny dobiegało końca zostawiła dla swojej wnuczki jedną jedyną wskazówkę. Wskazówkę, która miała ją prowadzić przez resztę życia. Nawet wtedy, gdy Pauliny już nie będzie…

I Paulina całe swoje dorosłe życie podporządkowała wskazówce, którą swego czasu otrzymała od swojej matki. I to chyba była dobra lekcja. Ta ostatnia.

Zafascynowała mnie postać Pauliny Hoffmann. Jej siła i chęć życia. Mimo, że to życie nie szczędziło jej gorzkich lekcji. Dorastała w nazistowskim Berlinie. Nie rozumiała zmian, jakie w jej życiu następowały. Nie rozumiała, dlaczego nie może już spotykać się ze swoją przyjaciółką. Nie rozumiała, dlaczego Ana musi siedzieć w ostatniej ławce w klasie. Nie rozumiała, dlaczego Ana pewnego dnia w ogóle nie pojawiła się w szkole… Nie rozumiała, że jej młodociani bracia idą na pewną śmierć. Nie wiedziała, że jej tata już nie wróci z frontu. Przeżyła koszmar bombardowanego Berlina. Przeżyła strach, głód i poniewierkę. Straciła wszystko i wszystkich … oprócz matki. Od wkroczenia do Berlina Armii Czerwonej jej matka miała jeden jedyny cel, któremu wszystko podporządkowała i dla osiągnięcia którego gotowa była na wszystko. Tak bardzo chciała uchronić swoją dorastająca córkę przez brutalnymi gwałtami czerwonoarmistów. Tak bardzo chciała przywrócić dla niej choć część wcześniejszego świata. Bez głodu. Bez biedy. Z szansą na lepsze jutro. Tak bardzo chciała wywieźć ją do swojej siostry. Do Madrytu. Cel osiągnęła…

A w Madrycie Paulina jakby narodziła się powtórnie. Znów miała dach nad głową. Znów chodziła czysta i najedzona. Znów wróciła do szkoły i znów miała plany na przyszłość. Nie złamała jej kolejna trauma. I kolejna. Po tym, co przeżyła w Berlinie była zahartowana. A teraz miała i dla kogo żyć. Wszak musiała wychować dwójkę wspaniałych dzieci… A tak w jej życiu się złożyło, że mimo licznych przeciwności losu zawsze czuwał nad nią któryś z Aniołów Stróżów...

Więcej na https://monikaolgaczyta.blogspot.com/

Nie mam pojęcia co takiego ma w sobie literatura hiszpańska, ale uwielbiam ją! Zarówno klasyków, jak i debiutantów. Bo Tajemnica Pauliny Hoffmann to debiutancka powieść Carmen Romero Dorr.

Tajemnica Pauliny Hoffmann to nie jest łatwa i lekka książka. Bo problemy w niej poruszane do błahych nie należą. I mimo tego, że nie wszystko zostało powiedziane wprost (przynajmniej...

Pięknie napisana książka o trudnych sprawach czasu wojny. Wspomnienia i teraźniejszość... Odkrywanie tajemnic babci przez wnuczkę . Naprawdę bardzo poruszająca książka.

Pięknie napisana książka o trudnych sprawach czasu wojny. Wspomnienia i teraźniejszość... Odkrywanie tajemnic babci przez wnuczkę . Naprawdę bardzo poruszająca książka.

Przepiękna historia, a właściwie dwie historie; babci w czasie trwania wojny oraz wnuczki w czasach współczesnych. Pokazuje nam też spojrzenie na wojnę ,nazizm z punktu widzenia przeciętnej, niemieckiej kobiety.

Przepiękna historia, a właściwie dwie historie; babci w czasie trwania wojny oraz wnuczki w czasach współczesnych. Pokazuje nam też spojrzenie na wojnę ,nazizm z punktu widzenia przeciętnej, niemieckiej kobiety.

Całkiem porządna lektura z ciekawą historią.

Całkiem porządna lektura z ciekawą historią.

Ciekawa historia, chociaż mało wciągająca i porywająca.

Ciekawa historia, chociaż mało wciągająca i porywająca.

Bohaterka to moja imienniczka, więc musiałam przeczytać.
Kobiety są silne i postać Pauliny Hoffmann jest jej przykładem.

Bohaterka to moja imienniczka, więc musiałam przeczytać.
Kobiety są silne i postać Pauliny Hoffmann jest jej przykładem.