Popularnonaukowa, więc wielu speców od Napoleona będzie kręcić nosem, że za ogólna (jakżeby inaczej skoro pokazuje okres od walk we Włoszech po ostatniego Polaka pod Napoleonem, Piątkowskiego, na św Helenie),że odtwórcza (bo garściami bierze z Kukiela, czy Thiersa),że po co taka pozycja skoro literatura dot. wojen napoleonskich jest ooooogromna. O bitwie takiej jak Borodino są książki o setkach stron, a tutaj Autor pobieżnie przedstawia ją na kilku i do tego beż żadnych map! A jednak ja uważam że nie był to stracony czas. To praca przekrojowa, pokazująca wklad Polaków w wojny napoleonskie, dająca Czytelnikowi, szczególnie początkującemu w tym temacie, dobre wprowadzenie. Autor pisze głównie o odwadze i chwalenbnych czynach Polaków (Somosierra, Tarutino),ale nie unika też tematów trudnych, jak mordowanie przez legionistów Włochów (Traetta),Hiszpanów (Terragona),czy murzynów na San Domingo. Styl dobry, lubię czytać Leśniewskiego.

Popularnonaukowa, więc wielu speców od Napoleona będzie kręcić nosem, że za ogólna (jakżeby inaczej skoro pokazuje okres od walk we Włoszech po ostatniego Polaka pod Napoleonem, Piątkowskiego, na św Helenie),że odtwórcza (bo garściami bierze z Kukiela, czy Thiersa),że po co taka pozycja skoro literatura dot. wojen napoleonskich jest ooooogromna. O bitwie takiej jak...

„To opowieść o honorze, dumie i poświęceniu jednych oraz małostkowości, tchórzostwie i głupocie innych.”
Książka opisuje okres napoleoński i nadzieje Polaków związane z cesarzem Francuzów. Rozpoczyna się wszystko od powstania Legionów Dąbrowskiego we Włoszech, tworzonych przez oficerów i żołnierzy, którzy wyemigrowali po III rozbiorze Polski, poprzez walki tych formacji na obczyźnie w obcej sprawie. Początkowo Polacy traktowani byli jak najemnicy, ale oni walczyli z myślą o swojej ojczyźnie i wierzyli, że Napoleon pomoże odbudować Polskę. I to pozytywnie oddziaływało na psychikę Polaków i wpływało na ich postawę obywatelską. I mimo, że Napoleon chcąc utrzymać dobre stosunki z carem, usuwał Polaków w cień, to jednak był pierwszym, który wysłuchał skarg tego narodu i ujął się za interesami narodowymi Polaków. Jak wiemy dzięki temu władcy w 1807 zostało utworzone Księstwo Warszawskie, co było efektem wojny Francji z Prusami i Rosją. W tej książce dokładnie są opisane bohaterskie walki Polaków walczących na obczyźnie, jak i późniejsze na terenie naszego państwa, wymienione jednostki oraz dowodzący nimi oficerowie. Jest szeroko opisane poświęcenie i wierność księcia Józefa Poniatowskiego, dowódcy oddziałów polskich od 1809 r., który uwierzył w Napoleona jako orędownika sprawy polskiej i nie opuścił go do końca.
Po klęsce Napoleona wielu oficerów polskich poszło na służbę cara Aleksandra I, wyrzekli się honoru i zdeptali własne wcześniejsze zasługi.
„...zaprzedali się nowym władcom..... . Nie zdołali jednak zniszczyć czegoś, czego zniszczyć nie mogła żadna siła. Nie zezwolili na to ci, przytłaczający liczbą, w których sercach Bonaparte zajął szczególnie ważne miejsce.
Pozostał piękny i ciągle żywy napoleoński mit.
Niechaj trwa....”

„To opowieść o honorze, dumie i poświęceniu jednych oraz małostkowości, tchórzostwie i głupocie innych.”
Książka opisuje okres napoleoński i nadzieje Polaków związane z cesarzem Francuzów. Rozpoczyna się wszystko od powstania Legionów Dąbrowskiego we Włoszech, tworzonych przez oficerów i żołnierzy, którzy wyemigrowali po III rozbiorze Polski, poprzez walki tych formacji na...

Niestety, nie jest to książka napisana tyleż przez tegoż autora, co przepisana kropka w kropkę od innych czołowych polskich autorów poruszonego tematu. Autor na żywca i bez żadnego zahamowania przepisuje całe zdania, fragmenty, akapity, strony, podrozdziały od takiego M. Kukiela (który pisał pięknym stylem) i innych , "udając" że to on to napisał, a tymczasem prawda wygląda zupełnie inaczej. Całkowity brak przypisów powoduje, że ktoś nieobeznany z tematem, faktycznie ma wrażenie, że to zjawiskowe dzieło i wybitny autor. Zastanawiam się, ile w tej książce jest własnego wkładu autora - poza wstępem chyba niewiele, jeżeli w ogóle taki istnieje. Osobiście wstydziłbym się wciskać ludziom taki mega plagiat i podpisywać własnym nazwiskiem. Jeżeli faktycznie mam ocenić wysiłek autora włożony w popełnienie plagiatu (ciekawego) to 4, jeżeli zaś miałbym oceniać własny wkład autora w odniesieniu do odkrywczości, własnej oceny i interpretacji faktów, czyli tzw. wartość dodaną stworzoną przez autora to niestety zero.
P.S. Przepraszam, ale byłbym trochę niesprawiedliwy w swojej ocenie - ten "amok Polaków" wydaje się osobistym wkładem własnym i wartością dodaną książki

Niestety, nie jest to książka napisana tyleż przez tegoż autora, co przepisana kropka w kropkę od innych czołowych polskich autorów poruszonego tematu. Autor na żywca i bez żadnego zahamowania przepisuje całe zdania, fragmenty, akapity, strony, podrozdziały od takiego M. Kukiela (który pisał pięknym stylem) i innych , "udając" że to on to napisał, a tymczasem prawda wygląda...

Jako zainteresowana historią kobieta nie-feministka, muszę powiedzieć z całą niepolityczną poprawnością, że moim zdaniem książka raczej "dla chłopaków". Zbyt dużo drobiazgowych opisów batalii, nazwy i numery pułków, oskrzydlenia i szarże... Choć oczywiście nie odbieram jej walorów poznawczych - książka po prostu mnie zmęczyła:(.
Jej niewątpliwą zaletą jest fakt, że cała droga napoleońska Polaków jest zebrana w jednym miejscu i opisana krok po kroku, dzięki czemu łatwiej można sobie wszystko , co rozsiane w głowie po innych lekturach z tego zakresu, poukładać.

Jako zainteresowana historią kobieta nie-feministka, muszę powiedzieć z całą niepolityczną poprawnością, że moim zdaniem książka raczej "dla chłopaków". Zbyt dużo drobiazgowych opisów batalii, nazwy i numery pułków, oskrzydlenia i szarże... Choć oczywiście nie odbieram jej walorów poznawczych - książka po prostu mnie zmęczyła:(.
Jej niewątpliwą zaletą jest fakt, że cała...

Bardzo dobra robota popularnonaukowa. Sprawnie i ciekawie napisana, ładnie wydana książka. Dla znawców - nic nowego, ale wszystko smacznie podane. Dla początkujących - rzetelna synteza. Na końcu pożyteczna bibliografia, aby pożeglować dalej i zgłębiać temat. Wytknąłbym jeden brak: nie ma podsumowania i oceny. Tam też autor mógłby się usprawiedliwić, że użył bądź co bądź pejoratywnego słowa "amok". A mogła być "pasja", "saga" lub jakiekolwiek inne, chwytające całą siłę, chwałę, wielkość i jednak racjonalność zaangażowania Polaków, którzy - mimo niejednej krzywdy i rozczarowania - dzięki Bonapartemu osiągnęli rzecz fundamentalną: wskrzesili skutecznie sprawę polską na arenie europejskiej i w Księstwie Warszawskim odzyskali Ojczyznę. O tym jest tylko słóweczko we wstępie. Za mało! Miał rację wielbiący Cesarza Ignacy Rzecki, słuchajcie porządnych starych subiektów :)

Bardzo dobra robota popularnonaukowa. Sprawnie i ciekawie napisana, ładnie wydana książka. Dla znawców - nic nowego, ale wszystko smacznie podane. Dla początkujących - rzetelna synteza. Na końcu pożyteczna bibliografia, aby pożeglować dalej i zgłębiać temat. Wytknąłbym jeden brak: nie ma podsumowania i oceny. Tam też autor mógłby się usprawiedliwić, że użył bądź co bądź...

Z pewnością autorowi należy się uznanie za może nie pełny, ale daleko idący obiektywizm. Nie wszystkie osoby zafascynowane postacią Napoleona Bonaparte potrafią przytaczać mniej chwalebne epizody z jego działalności, a przede wszystkim jego instrumentalne traktowanie Polski czy wykorzystywanie polskich wojskowych do "brudnej roboty" (a tak było przecież w Hiszpanii, we Włoszech i na Haiti).

Publikację czytało się więc świetnie, ale i tak niestety muszę obniżyć nieco jej ocenę. Autor "Napoleońskiego amoku Polaków" przez sporą część książki pokazując niewygodne dla zwolenników Napoleona fakty, ma na końcu pretensje do części polskich wojskowych, że zwłaszcza po klęsce wyprawy na Rosję zwątpili w Napoleona. Co więcej, czyni zarzut choćby gen. Zajączkowi, iż po amnestii rosyjskiego cara Aleksandra zdecydował się on (podobnie jak wielu innych) wrócić do swojej ojczyzny i współtworzyć administrację Królestwa Polskiego. Pojawia się więc pytanie, czy zdaniem autora lepiej byłoby, aby tworzyli ją sami Rosjanie? Dlaczego autor nie miał z kolei problemów z tym, że francuski cesarz kilkukrotnie dogadywał się z rosyjskim carem?

To z pewnością świetna publikacja dla laików takich jak ja, nie będących szczególnymi fanami epoki napoleońskiej. Jednocześnie z wyżej wspomnianych powodów sama końcówka wraz z epilogiem wydaje mi się najsłabszym ogniwem tej książki, dlatego dałem siedem zamiast ośmiu gwiazdek.

Z pewnością autorowi należy się uznanie za może nie pełny, ale daleko idący obiektywizm. Nie wszystkie osoby zafascynowane postacią Napoleona Bonaparte potrafią przytaczać mniej chwalebne epizody z jego działalności, a przede wszystkim jego instrumentalne traktowanie Polski czy wykorzystywanie polskich wojskowych do "brudnej roboty" (a tak było przecież w Hiszpanii, we...

Książka, którą bardzo dobrze i szybko się czyta. Opisuje udział polskich żołnierzy w bitwach/wojnach, które prowadziła Francja w epoce napoleońskiej.
Bardzo ciekawa w książka w kategorii popularnonaukowych (jeśli ktoś oczekuje szczegółowego historycznego opracowania z przypisami to niech szuka innej pozycji).

Książka, którą bardzo dobrze i szybko się czyta. Opisuje udział polskich żołnierzy w bitwach/wojnach, które prowadziła Francja w epoce napoleońskiej.
Bardzo ciekawa w książka w kategorii popularnonaukowych (jeśli ktoś oczekuje szczegółowego historycznego opracowania z przypisami to niech szuka innej pozycji).

A co mi tam; dałem 10. Kocham epokę napoleońską. Książka napisana składnie, przytoczone ciekawe szczegóły.

A co mi tam; dałem 10. Kocham epokę napoleońską. Książka napisana składnie, przytoczone ciekawe szczegóły.

Epoka napoleońska była szalonym czasem dla Europy. Przez blisko 20 lat, między Lizboną a Moskwą toczyły się niezliczone bitwy i potyczki, powstawały i upadały państwa, a zwykli ludzie nie mogli się zorientować, w jakim kraju właściwie mieszkają.

Poza Francją największą popularność Napoleon zdobył jednak chyba tylko na ziemiach polskich. To wtedy przecież narodziło się hasło „Za wolność naszą i waszą”, a polscy żołnierze walczyli od Hiszpanii przez Niemcy i Włoch aż po Rosję z przeświadczeniem, że tylko Napoleon zwyciężający zaborców pomoże odrodzić się Polsce.

Wtedy też narodził się polski romantyzm połączony z bohaterstwem (często wręcz szalonym),które potem widzieliśmy w powstaniach XIX wieku, a nawet na frontach II wojny światowej. Jakby Polscy za wszelką cenę chcieli pokazać, ze są warci więcej niż inni. Zgodnie z okrzykiem Dezyderego Chłapowskiego, który w 1806 roku pomagając Napoleonowi przejechać bagno w Poznaniu, zawołał: „Polak zawsze przejdzie!”. A jak nie przejdzie to zginie po walce. I wielu dowódców wykorzystywało potem ten „polski amok”, który narodził się w czasach napoleońskich.

Polecam tę książkę każdemu miłośnikowi historii i czasów napoleońskich.

Epoka napoleońska była szalonym czasem dla Europy. Przez blisko 20 lat, między Lizboną a Moskwą toczyły się niezliczone bitwy i potyczki, powstawały i upadały państwa, a zwykli ludzie nie mogli się zorientować, w jakim kraju właściwie mieszkają.

Poza Francją największą popularność Napoleon zdobył jednak chyba tylko na ziemiach polskich. To wtedy przecież narodziło się...

Bóg wojny obserwował przyszłe pole bitwy ze swego stanowiska na wzgórzu. Jak okiem sięgnąć, wąwóz Somosierra wydawał się barierą nie do pokonania. W głowie boga wojny nie istniała jednak żadna myśl, która by nie znalazła rozwiązania. Już wiedział co zrobić. Po wydaniu rozkazów, w szeregu ustawił się wezwany oddział - pułk legionów polskich, ci których Hiszpanie obawiali się najbardziej. Niemożliwa w swym działaniu szarża miała się zaraz rozpocząć. Na ustach Napoleona pojawił się niewielki uśmieszek.

"Z ziemi polskiej do włoskiej"

Każdy wie, a przynajmniej większość, o tym jak przebiegała droga polskich Legionów walczących u boku Napoleona Bonaparte. Wokół tej wędrówki narosło wiele mitów. Książka Sławomira Leśniewskiego wydawać by się mogła kolejną podobną cegiełką dołożoną do dużej już kolekcji opracowań z działu wojen napoleońskich, jednakże dzieło Leśniewskiego już na starcie prezentuję niezwykłe bogactwo językowe oraz szczere i obiektywne podejście do tematu. Autor niniejszej książki zabiera nas w podróż przez cały okres działań wojennych epoki napoleońskiej, nie tuszując żadnych wydarzeń i dodając do tego wątki, które nie były wcześniej mocno eksponowane, a robi to z wielkim sercem i dbałością o szczegóły. Nie ma tu ani nadmiernego faworyzowania, ani też przesadnego wskazywania na ciemną stronę tamtych zdarzeń, jest za to ciekawa historia napisana merytorycznie ze wskazaniem tam, gdzie trzeba, na bohaterskość naszych żołnierzy. Podróż zaczynamy od dotarcia do Włoch i tworzeniu legendarnych Legionów, a kończymy na ostatnich walkach u boku cesarza Francji. Autor rozpisuję opowieść w przyjemny dla oka sposób, toteż lektura nawet dla laika będzie niezmiernie fascynująca.

"Na niemożliwe Polak zaradzi"

Można mieć różne zdanie na odegraną przez Legiony rolę w trakcie kampanii Napoleona, lecz nie zmienia to faktu, iż to właśnie dzięki wyczynom naszych rodaków znów zrobiło się o Polsce głośno, zważywszy na to, iż czasy temu wyraźnie nie sprzyjały. Leśniewski z pasją opowiada o ciemnych kartach kampanii wojennych, jak np. tych na San Domingo czy walk w Hiszpanii, ale i też o tych najbardziej chwalebnych wyczynach, dzięki którym Napoleon wielokrotnie zwyciężał. Tytuł zdecydowanie okazuje się mylny, a sama lektura to potwierdza - przez większość książki otrzymujemy intrygujący obraz wojen napoleońskich, często okrutnych bitew i działań pacyfikacyjnych, ale też znakomitych wodzów i żołnierskiego trudu, który miał ówczesnym Polakom zapewnić niepodległość. Zdecydowanie pozycja dla każdego i w każdym czasie.

Bóg wojny obserwował przyszłe pole bitwy ze swego stanowiska na wzgórzu. Jak okiem sięgnąć, wąwóz Somosierra wydawał się barierą nie do pokonania. W głowie boga wojny nie istniała jednak żadna myśl, która by nie znalazła rozwiązania. Już wiedział co zrobić. Po wydaniu rozkazów, w szeregu ustawił się wezwany oddział - pułk legionów polskich, ci których Hiszpanie obawiali się...