Napoleoński amok Polaków

Jako zainteresowana historią kobieta nie-feministka, muszę powiedzieć z całą niepolityczną poprawnością, że moim zdaniem książka raczej "dla chłopaków". Zbyt dużo drobiazgowych opisów batalii, nazwy i numery pułków, oskrzydlenia i szarże... Choć oczywiście nie odbieram jej walorów poznawczych - książka po prostu mnie zmęczyła:(.
Jej niewątpliwą zaletą jest fakt, że cała droga napoleońska Polaków jest zebrana w jednym miejscu i opisana krok po kroku, dzięki czemu łatwiej można sobie wszystko , co rozsiane w głowie po innych lekturach z tego zakresu, poukładać.

Jako zainteresowana historią kobieta nie-feministka, muszę powiedzieć z całą niepolityczną poprawnością, że moim zdaniem książka raczej "dla chłopaków". Zbyt dużo drobiazgowych opisów batalii, nazwy i numery pułków, oskrzydlenia i szarże... Choć oczywiście nie odbieram jej walorów poznawczych - książka po prostu mnie zmęczyła:(.
Jej niewątpliwą zaletą jest fakt, że cała...

Bardzo dobra robota popularnonaukowa. Sprawnie i ciekawie napisana, ładnie wydana książka. Dla znawców - nic nowego, ale wszystko smacznie podane. Dla początkujących - rzetelna synteza. Na końcu pożyteczna bibliografia, aby pożeglować dalej i zgłębiać temat. Wytknąłbym jeden brak: nie ma podsumowania i oceny. Tam też autor mógłby się usprawiedliwić, że użył bądź co bądź pejoratywnego słowa "amok". A mogła być "pasja", "saga" lub jakiekolwiek inne, chwytające całą siłę, chwałę, wielkość i jednak racjonalność zaangażowania Polaków, którzy - mimo niejednej krzywdy i rozczarowania - dzięki Bonapartemu osiągnęli rzecz fundamentalną: wskrzesili skutecznie sprawę polską na arenie europejskiej i w Księstwie Warszawskim odzyskali Ojczyznę. O tym jest tylko słóweczko we wstępie. Za mało! Miał rację wielbiący Cesarza Ignacy Rzecki, słuchajcie porządnych starych subiektów :)

Bardzo dobra robota popularnonaukowa. Sprawnie i ciekawie napisana, ładnie wydana książka. Dla znawców - nic nowego, ale wszystko smacznie podane. Dla początkujących - rzetelna synteza. Na końcu pożyteczna bibliografia, aby pożeglować dalej i zgłębiać temat. Wytknąłbym jeden brak: nie ma podsumowania i oceny. Tam też autor mógłby się usprawiedliwić, że użył bądź co bądź...

Z pewnością autorowi należy się uznanie za może nie pełny, ale daleko idący obiektywizm. Nie wszystkie osoby zafascynowane postacią Napoleona Bonaparte potrafią przytaczać mniej chwalebne epizody z jego działalności, a przede wszystkim jego instrumentalne traktowanie Polski czy wykorzystywanie polskich wojskowych do "brudnej roboty" (a tak było przecież w Hiszpanii, we Włoszech i na Haiti).

Publikację czytało się więc świetnie, ale i tak niestety muszę obniżyć nieco jej ocenę. Autor "Napoleońskiego amoku Polaków" przez sporą część książki pokazując niewygodne dla zwolenników Napoleona fakty, ma na końcu pretensje do części polskich wojskowych, że zwłaszcza po klęsce wyprawy na Rosję zwątpili w Napoleona. Co więcej, czyni zarzut choćby gen. Zajączkowi, iż po amnestii rosyjskiego cara Aleksandra zdecydował się on (podobnie jak wielu innych) wrócić do swojej ojczyzny i współtworzyć administrację Królestwa Polskiego. Pojawia się więc pytanie, czy zdaniem autora lepiej byłoby, aby tworzyli ją sami Rosjanie? Dlaczego autor nie miał z kolei problemów z tym, że francuski cesarz kilkukrotnie dogadywał się z rosyjskim carem?

To z pewnością świetna publikacja dla laików takich jak ja, nie będących szczególnymi fanami epoki napoleońskiej. Jednocześnie z wyżej wspomnianych powodów sama końcówka wraz z epilogiem wydaje mi się najsłabszym ogniwem tej książki, dlatego dałem siedem zamiast ośmiu gwiazdek.

Z pewnością autorowi należy się uznanie za może nie pełny, ale daleko idący obiektywizm. Nie wszystkie osoby zafascynowane postacią Napoleona Bonaparte potrafią przytaczać mniej chwalebne epizody z jego działalności, a przede wszystkim jego instrumentalne traktowanie Polski czy wykorzystywanie polskich wojskowych do "brudnej roboty" (a tak było przecież w Hiszpanii, we...

Książka, którą bardzo dobrze i szybko się czyta. Opisuje udział polskich żołnierzy w bitwach/wojnach, które prowadziła Francja w epoce napoleońskiej.
Bardzo ciekawa w książka w kategorii popularnonaukowych (jeśli ktoś oczekuje szczegółowego historycznego opracowania z przypisami to niech szuka innej pozycji).

Książka, którą bardzo dobrze i szybko się czyta. Opisuje udział polskich żołnierzy w bitwach/wojnach, które prowadziła Francja w epoce napoleońskiej.
Bardzo ciekawa w książka w kategorii popularnonaukowych (jeśli ktoś oczekuje szczegółowego historycznego opracowania z przypisami to niech szuka innej pozycji).

Epoka napoleońska była szalonym czasem dla Europy. Przez blisko 20 lat, między Lizboną a Moskwą toczyły się niezliczone bitwy i potyczki, powstawały i upadały państwa, a zwykli ludzie nie mogli się zorientować, w jakim kraju właściwie mieszkają.

Poza Francją największą popularność Napoleon zdobył jednak chyba tylko na ziemiach polskich. To wtedy przecież narodziło się hasło „Za wolność naszą i waszą”, a polscy żołnierze walczyli od Hiszpanii przez Niemcy i Włoch aż po Rosję z przeświadczeniem, że tylko Napoleon zwyciężający zaborców pomoże odrodzić się Polsce.

Wtedy też narodził się polski romantyzm połączony z bohaterstwem (często wręcz szalonym), które potem widzieliśmy w powstaniach XIX wieku, a nawet na frontach II wojny światowej. Jakby Polscy za wszelką cenę chcieli pokazać, ze są warci więcej niż inni. Zgodnie z okrzykiem Dezyderego Chłapowskiego, który w 1806 roku pomagając Napoleonowi przejechać bagno w Poznaniu, zawołał: „Polak zawsze przejdzie!”. A jak nie przejdzie to zginie po walce. I wielu dowódców wykorzystywało potem ten „polski amok”, który narodził się w czasach napoleońskich.

Polecam tę książkę każdemu miłośnikowi historii i czasów napoleońskich.

Epoka napoleońska była szalonym czasem dla Europy. Przez blisko 20 lat, między Lizboną a Moskwą toczyły się niezliczone bitwy i potyczki, powstawały i upadały państwa, a zwykli ludzie nie mogli się zorientować, w jakim kraju właściwie mieszkają.

Poza Francją największą popularność Napoleon zdobył jednak chyba tylko na ziemiach polskich. To wtedy przecież narodziło się...

Bóg wojny obserwował przyszłe pole bitwy ze swego stanowiska na wzgórzu. Jak okiem sięgnąć, wąwóz Somosierra wydawał się barierą nie do pokonania. W głowie boga wojny nie istniała jednak żadna myśl, która by nie znalazła rozwiązania. Już wiedział co zrobić. Po wydaniu rozkazów, w szeregu ustawił się wezwany oddział - pułk legionów polskich, ci których Hiszpanie obawiali się najbardziej. Niemożliwa w swym działaniu szarża miała się zaraz rozpocząć. Na ustach Napoleona pojawił się niewielki uśmieszek.

"Z ziemi polskiej do włoskiej"

Każdy wie, a przynajmniej większość, o tym jak przebiegała droga polskich Legionów walczących u boku Napoleona Bonaparte. Wokół tej wędrówki narosło wiele mitów. Książka Sławomira Leśniewskiego wydawać by się mogła kolejną podobną cegiełką dołożoną do dużej już kolekcji opracowań z działu wojen napoleońskich, jednakże dzieło Leśniewskiego już na starcie prezentuję niezwykłe bogactwo językowe oraz szczere i obiektywne podejście do tematu. Autor niniejszej książki zabiera nas w podróż przez cały okres działań wojennych epoki napoleońskiej, nie tuszując żadnych wydarzeń i dodając do tego wątki, które nie były wcześniej mocno eksponowane, a robi to z wielkim sercem i dbałością o szczegóły. Nie ma tu ani nadmiernego faworyzowania, ani też przesadnego wskazywania na ciemną stronę tamtych zdarzeń, jest za to ciekawa historia napisana merytorycznie ze wskazaniem tam, gdzie trzeba, na bohaterskość naszych żołnierzy. Podróż zaczynamy od dotarcia do Włoch i tworzeniu legendarnych Legionów, a kończymy na ostatnich walkach u boku cesarza Francji. Autor rozpisuję opowieść w przyjemny dla oka sposób, toteż lektura nawet dla laika będzie niezmiernie fascynująca.

"Na niemożliwe Polak zaradzi"

Można mieć różne zdanie na odegraną przez Legiony rolę w trakcie kampanii Napoleona, lecz nie zmienia to faktu, iż to właśnie dzięki wyczynom naszych rodaków znów zrobiło się o Polsce głośno, zważywszy na to, iż czasy temu wyraźnie nie sprzyjały. Leśniewski z pasją opowiada o ciemnych kartach kampanii wojennych, jak np. tych na San Domingo czy walk w Hiszpanii, ale i też o tych najbardziej chwalebnych wyczynach, dzięki którym Napoleon wielokrotnie zwyciężał. Tytuł zdecydowanie okazuje się mylny, a sama lektura to potwierdza - przez większość książki otrzymujemy intrygujący obraz wojen napoleońskich, często okrutnych bitew i działań pacyfikacyjnych, ale też znakomitych wodzów i żołnierskiego trudu, który miał ówczesnym Polakom zapewnić niepodległość. Zdecydowanie pozycja dla każdego i w każdym czasie.

Bóg wojny obserwował przyszłe pole bitwy ze swego stanowiska na wzgórzu. Jak okiem sięgnąć, wąwóz Somosierra wydawał się barierą nie do pokonania. W głowie boga wojny nie istniała jednak żadna myśl, która by nie znalazła rozwiązania. Już wiedział co zrobić. Po wydaniu rozkazów, w szeregu ustawił się wezwany oddział - pułk legionów polskich, ci których Hiszpanie obawiali się...

Czy jeszcze można napisać coś odkrywczego o epoce napoleońskiej? We wstępie autor wspomina, że w British Library jest 787 tys. pozycji na ten temat. Okazuje się, że można. Ta książka to nie jest brawurowa szarża pod Samosierrą. To oblężenie. I autor zdobywa czytelnika, choć czasami - przy podawaniu numerów kolejnych pułków - zamęcza go.
Dla tych, co interesują się epoką, interesująca pozycja. W podsumowaniu zabrakło mi podkreślenia aspektu wykorzystywania Polaków przez Napoleona, co autor stale zaznacza. Cenię uwagi i surową ocenę zdrady generałów i wiarusów napoleońskich. Taka lustracja po dwóch wiekach jest łatwiejsza, ale warta podkreślenia.

Czy jeszcze można napisać coś odkrywczego o epoce napoleońskiej? We wstępie autor wspomina, że w British Library jest 787 tys. pozycji na ten temat. Okazuje się, że można. Ta książka to nie jest brawurowa szarża pod Samosierrą. To oblężenie. I autor zdobywa czytelnika, choć czasami - przy podawaniu numerów kolejnych pułków - zamęcza go.
Dla tych, co interesują się epoką,...

Miałem przyjemność czytać poprzednie prace Sławomira Leśniewskiego min. "Potop. Czas hańby i sławy" oraz krótką, ale treściwą wydaną przez Bellonę monografie o Napoleonie. Obie książki przeczytałem z przyjemnością. Zatem gdy moim oczom ukazało się jego nowe dzieło odnoszące się do Napoleona i Polski - kupiłem bez zastanowienia. I nie żałuję.

"Napoleoński Amok Polaków" to książka o przewrotnym tytule, który wbrew pozorom, w żaden sposób nie przedstawia opinii autora i nie stanowi jego oceny zarówno samego Napoleona, jak i jego wkładu w "Sprawę polską".

Jest to lektura niezwykle ciekawa, przybliżająca czytelnikowi tworzenie się oraz bojowy szlak polskich oddziałów służących u boku Napoleona. Swą pracę autor rozpoczyna od powstania kościuszkowskiego, kończąc na zesłaniu Napoleona na wyspę św. Heleny. Opisuje, z wielką swadą najważniejsze starcia Polaków oraz bitwy, w których odznaczyli się męstwem. Nie przemilcza również porażek, nieudolności niektórych dowódców oraz wewnętrznych tarć i animozji obecnych w Polskim obozie. Mnogość nazwisk, wydarzeń i szczegółowość opisów różnorakich oddziałów może momentami przytłoczyć, a niektórych mniej rozeznanych czytelników, zrazić.

Jednak warto stawić im czoła, gdyż jako całość książka jest niezwykle ciekawa i stanowi istną syntezę walk Polaków u boku cesarza francuzów dającą czytelnikowi możliwość oceny i odniesienia się to tych chwalebnych, jak i niestety niechlubnych czynów żołnierza polskiego.

Miałem przyjemność czytać poprzednie prace Sławomira Leśniewskiego min. "Potop. Czas hańby i sławy" oraz krótką, ale treściwą wydaną przez Bellonę monografie o Napoleonie. Obie książki przeczytałem z przyjemnością. Zatem gdy moim oczom ukazało się jego nowe dzieło odnoszące się do Napoleona i Polski - kupiłem bez zastanowienia. I nie żałuję.

"Napoleoński Amok Polaków" to...

Fascynująca, napisana z wielką erudycją opowieść o najlepszych wojskach Napoleona. Niezależnie od oceny Cesarza możemy być dumni z naszych żołnierzy.

Fascynująca, napisana z wielką erudycją opowieść o najlepszych wojskach Napoleona. Niezależnie od oceny Cesarza możemy być dumni z naszych żołnierzy.

A co mi tam; dałem 10. Kocham epokę napoleońską. Książka napisana składnie, przytoczone ciekawe szczegóły.

A co mi tam; dałem 10. Kocham epokę napoleońską. Książka napisana składnie, przytoczone ciekawe szczegóły.