Z wielką przyjemnością po latach wróciłam do "Zemsty" - tym razem wysłuchałam w formie audiobooka (wersja z lat 70. minionego wieku, ale ze wspaniałymi kreacjami i w żywiołowej interpretacji).

Ta komedia zawsze mnie śmieszyła i czytałam ją kilka razy - przede wszystkim ze względu na komizm postaci, bo intryga nie jest akurat wyszukana i skomplikowana. Moimi ulubieńcami są choleryczny cześnik Raptusiewicz i wielki samochwała Papkin, których kwestie wciąż pamiętam.

Oba typy bohaterów nie są niczym nowym w klasycznym komediopisarstwie, stworzył je już starożytny Plaut, jednak Fredro nadał tym postaciom bardzo wyraziste i naprawdę rozbrajająco komiczne cechy, a przy tym pokazał rodzimą szlachtę w krzywym zwierciadle.
Kłótnie i zażarte spory między cześnikiem Raptusiewiczem i rejentem Milczkiem mają ponadczasowy charakter - wystarczy spojrzeć na nasze współczesne podwórko, nie tylko polityczne, by się przekonać, że tak jest.

O tym, że "Zemsta" się nie starzeje świadczy też fakt, że wciąż jest wystawiana na deskach teatrów - a ja, gdy tylko mogę, z wielkim ukontentowaniem oglądam nowe wersje.

Z wielką przyjemnością po latach wróciłam do "Zemsty" - tym razem wysłuchałam w formie audiobooka (wersja z lat 70. minionego wieku, ale ze wspaniałymi kreacjami i w żywiołowej interpretacji).

Ta komedia zawsze mnie śmieszyła i czytałam ją kilka razy - przede wszystkim ze względu na komizm postaci, bo intryga nie jest akurat wyszukana i skomplikowana. Moimi ulubieńcami są...