Tyle emocji! Czy Mona Kasten musi serwować szok w każdym zakończeniu swojej książki? I tym razem, gdy wydaje nam się, że losy bohaterów jakoś się poukładały, autorka postanawia namieszać i odwrócić historię do góry nogami. Dzięki temu seria nabiera wyrazistości, trzyma w napięciu i sprawia, że od razu chce się przeczytać kontynuację.

Ruby ma dosyć swojej szkoły i przede wszystkim Jamesa, popularnego chłopaka, który zawrócił jej w głowie i spektakularnie skrzywdził. Nie może się uwolnić od myślenia o nim, tym bardziej że James przeżywa trudne chwile. Ruby ma jednak cel – studia w Oksfordzie. Pracuje niczym mrówka, aby zdobyć stypendium, ale nie spodziewa się, że James będzie chciał ją odzyskać.

Drugi tom ukazuje większy obraz życia bohaterów, a wszystko dzięki narracji pierwszoosobowej. Historia zostaje poprowadzona z punktu widzenia Ruby, Jamesa, Lydii oraz Ember, dzięki czemu możemy zrozumieć intencje i sposób myślenia postaci trochę nieodgadnionych w pierwszej części. Nastolatki z Maxton Hall nie mają lekkiego życia – na każdym rogu czai się dramat, walka o pozycję i pieniądze, a największą walutą są sekrety. Podczas czytania wydaje się nam, że wszystko zaczyna się stabilizować, ale byłoby zbyt dobrze – zawsze znajdzie się ktoś, kto rozbije naszą bańkę szczęścia.

Kasten potrafi budować napięcie i dozować emocje – pisząc lekkie książki dla młodzieży, naprawdę trudno w tym wszystkim zachować styl oraz dystans. W tej serii autorce udało się wyważyć dramatyczne sytuacje tak, że nie są one przejaskrawione i nie rażą podczas czytania. Najbardziej w książkach nie lubię przesady – dlatego „Save You” czyta się przyjemnie, szybko, ale z drugiej strony pojawiają się emocje oraz potrzeba kibicowania bohaterom. Narracja pierwszoosobowa jest z pozoru łatwiejsza do poprowadzenia, ale z drugiej strony bardzo prosto można ją spektakularnie popsuć – w przypadku „Save You” mamy plastyczne opisy, naturalne dialogi i ciekawie ukazane tło fabularne, jakim jest szkoła w Maxton Hall.

Wielkim atutem pierwszego tomu była chemia pomiędzy Jamesem i Ruby. Teraz trochę tej chemii jest mniej, autorka bardziej skupia się na emocjach i tym, że bohaterowie przeżywają to, co się między nimi wydarzyło. Jednak momentami brakowało mi tych momentów napięcia, choć zdradzę, że sytuacja Lydii minimalnie to rekompensuje, bo Kasten zaczyna rozwijać całkiem ciekawy wątek. Mimo wszystko to już nie to samo – autorka skupia się na Jamesie, który stara się odkupić wszystkie swoje winy. A trochę się mu nazbierało!

James to bohater, który postępuje źle, popełnia błędy i jest typowym szkolnym lalusiem – ale z drugiej strony podczas czytania chce się go przytulić. To typowy syndrom ofiary – do Jamesa ma się podejście jak do skrzywdzonego dziecka, które potrzebuje czułości i zainteresowania. Dlatego Ruby, która postanowiła całkowicie się od niego odciąć, ma bardzo trudny orzech do zgryzienia. Ale bardzo dobrze, że Kasten ukazała kryzys w relacjach pomiędzy postaciami – w wielu książkach bohaterki są ślepo zapatrzone w postaci męskie, przebaczają im bez zastanowienia i wracają do nich co chwilę jak bumerang. Tutaj pisarka przedstawia sytuację bardziej życiowo – Ruby trzyma się swojego postanowienia. Autorka ukazuje szacunek bohaterki do samej siebie, swoich uczuć i poczucia, że pewnych rzeczy nie wybacza się jak za pstryknięciem palców.

Już nie mogę doczekać się trzeciego tomu, głównie ze względu na zakończenie, które może otworzyć wiele ścieżek dla rozwoju fabuły. Podoba mi się, że akcja jest nieprzewidywalna i naprawdę świetnie bawię się podczas czytania, a przyznam, że ostatnio wiele młodzieżówek po prostu mnie nudzi. Polecam wszystkim fankom historii young adult będących na dobrym poziomie. Czy to książka na relaksujący wieczór? Zdecydowanie tak, dlatego jeśli to twoje pierwsze spotkanie z serią, to odsyłam cię do „Save Me” – warto, bo Mona Kasten to jedna ze sprawdzonych pisarek, która zawsze serwuje wciągającą historię i ciekawych bohaterów.

Gabriela Rutana