Lucjusz jest 22-letnim studentem medycyny, gdy wybucha I wojna światowa. Zostaje przydzielony do szpitala polowego w Lemnowicach, w maleńkiej wiosce w Karpatach.
Szpital znajduje się w kościele i zarządza nim energiczna i wygadana zakonnica siostra Margareta.
"... punkt pomocy doraźnej, w którym można zamarznąć na kość, z uzbrojoną, na poły obłąkaną zakonnicą i stołem operacyjnym skleconym z kościelnych ław."
Opisy przypadków, które przyjdzie im leczyć tak skromnymi środkami w tak spartańskich warunkach - powodują, że niedowierzająco kręcę głową. I choć Lucjusz był wybitnym studentem to mimo ogromnej wiedzy teoretycznej nie miał żadnej praktyki, odwrotnie do Margarety, która wszystkiego nauczyła się dzięki obserwacji. Nie wiedzieć, kiedy między tą dwójką rodzi się zakazane uczucie.
Mam mieszane uczucia zwłaszcza ze względu na zakończenie, które nie było takie jak bym chciała. Poziom medycyny w tamtych czasach - tragedia, empatia i chęci do pomocy ogromne. Dziś niestety jest odwrotnie - wraz ze wzrostem nauki i technologii tracimy też coś ze swojego człowieczeństwa.

Lucjusz jest 22-letnim studentem medycyny, gdy wybucha I wojna światowa. Zostaje przydzielony do szpitala polowego w Lemnowicach, w maleńkiej wiosce w Karpatach.
Szpital znajduje się w kościele i zarządza nim energiczna i wygadana zakonnica siostra Margareta.
"... punkt pomocy doraźnej, w którym można zamarznąć na kość, z uzbrojoną, na poły obłąkaną zakonnicą i stołem...