Muszę przyznać, że oczekiwałem nieco więcej po autobiografii wieloletniego gitarzysty jednej z najlepszych (a dla mnie najlepszej) kapel metalowych wszech czasów.
Miałem okazję rozmawiać osobiście z Panem Downingiem i wówczas potrafił wciągnąć mnie swoją opowieścią o wiele bardziej, nie bał się powiedzieć niektórych słów, częściej żartował, jednak mimo wszystko sprawiał wrażenie prawdziwego brytyjskiego dżentelmena. W autobiografii właśnie te dżentelmeńskie maniery wzięły górę, ponieważ jest ona napisana zbyt ostrożnie i dyplomatycznie. Autorowi ewidentnie brak męskiej pewności siebie, co sam zresztą (choć nie dosłownie) stwierdza. Każde zdanie, które tyczy się innej osoby stara się usprawiedliwiać, żeby broń boże nikogo nie urazić. Tłumaczy się z każdej decyzji, często zwalając winę na dzieciństwo zamiast po męsku powiedzieć "Zrobiłem tak, bo tak chciałem i basta!". Stara się zadowolić wszystkich czytelników, zamiast szczerze wyłożyć kawę na ławę i twardo bez tłumaczenia się przedstawić własną historię.
Jako wieloletni fan ostrzyłem sobie zęby na niektóre etapy z kariery Pana Downinga, a które niestety zostały celowo pominięte lub opowiedziane zostały zbyt szybko, zbyt ogólnikowo i zbyt grzecznie, żeby (poza drobnymi wyjątkami) nie zagłębiać się w pikantniejsze szczegóły. Momenty, w których przytacza jakiś niecodzienny incydent czy ciekawszą historię można policzyć na palcach jednej ręki, choć przez ponad 40 lat grania w kapeli z pewnością nazbierały się ich setki.
Sam sposób podzielenia książki na czternaście bezimiennych rozdziałów, którym nie koniecznie przyświeca jeden główny temat czy okres w czasie uważam za bezsensowny.
Niestety nie tego oczekiwałem. Przeczytałem już kilka innych autobiografii znanych muzyków, jednak Heavy Duty wydaje się być najgrzeczniejszą z nich wszystkich.

Muszę przyznać, że oczekiwałem nieco więcej po autobiografii wieloletniego gitarzysty jednej z najlepszych (a dla mnie najlepszej) kapel metalowych wszech czasów.
Miałem okazję rozmawiać osobiście z Panem Downingiem i wówczas potrafił wciągnąć mnie swoją opowieścią o wiele bardziej, nie bał się powiedzieć niektórych słów, częściej żartował, jednak mimo wszystko sprawiał...