Marcel i Dominika w końcu mogą z uśmiechem patrzeć w przyszłość – kochają się, mają siebie i małą Amelkę, a w głowach pełno planów. Jednak los potrafi być przewrotny. W wyniku wypadku samochodowego Marcel w krytycznym stanie trafia do szpitala i zapada w śpiączkę. Gdy w końcu udaje mu się obudzić okazuje się, że nie pamięta dwóch ostatnich lat swojego życia, a co za tym idzie – Dominiki. Czy dziewczynie uda się ponownie rozkochać w sobie Marcela? A może nie da się dwukrotnie zakochać w tej samej osobie?

Fundamentem książki po raz kolejny jest tragiczne wydarzenie, które wywraca życie do góry nogami. Tym razem trafia na Marcela, książka w większości prowadzona jest z jego perspektywy, co jest największym minusem. Zdecydowanie nie przepadam za językiem, jakim autorka go obdarzyła. Jest bardzo irytujący, aż nie da się tego czytać… „Hłe, hłe”? Coś strasznego. Do tej pory nie spodziewałam się jak bardzo język może wpłynąć na odbiór lektury.

Ta książka to typowa młodzieżówka z nastoletnimi bohaterami, którzy mają dorosłe problemy. Nie wiem dlaczego, ale nie do końca one do mnie przemawiają, coś mi zgrzyta, ale nie umiem tego nazwać. Może bohaterowie mimo wszystko są trochę naiwni? Niby dorośli, ale zachowujący się jak dzieci? Nie wiem, na pewno ten okropny język też ma na to wpływ. Nie czytało się źle, to dość lekka książka dla młodzieży, idealna na oderwanie się od codzienności. Może nie do końca kupuję zakończenie, ale dalej oceniam treść na dobrą. Polecam osobom, które czytały 1 tom – dobrze poznać dalsze losy bohaterów, a także wrócić do ich przeszłości.

Dziękuję Wydawnictwu Znak za egzemplarz.

Marcel i Dominika w końcu mogą z uśmiechem patrzeć w przyszłość – kochają się, mają siebie i małą Amelkę, a w głowach pełno planów. Jednak los potrafi być przewrotny. W wyniku wypadku samochodowego Marcel w krytycznym stanie trafia do szpitala i zapada w śpiączkę. Gdy w końcu udaje mu się obudzić okazuje się, że nie pamięta dwóch ostatnich lat swojego życia, a co za tym...