Swoją opinię kieruję głownie do jednego z opowiadań, "Historia z górskich moczarów", które uważam za genialne. Stopień wagi elementów fantastycznych jest tu zredukowany, do stopnia, w którym służy on jedynie uwidocznieniu pewnych spraw dziejących się w nas i dookoła. Poza tym fabuła tego opowiadania, zresztą podobnie jak pozostałych z tego zbioru, rewindukuje wizję świata, jaką autorka wprowadzała w serii o Ziemiomorzu.
"Historia z górskich moczarów", to tak naprawdę, historia utalentowanego człowieka, doświadczonego chorobą, czy po prostu brakiem, który z pomocą innych ludzi, zaczyna życie na nowo. Trochę jak historia Profesora Wilczura, który staje się wiejskim znachorem, Mostowicza.
Kluczem do jakości opowiadania, jest jego prostota, forma i treść unaocznia tu wartość zwykłego życia. Widać tu wiekową dojrzałość pisarki. I wbrew współczesnej propagandzie, trzeba uznać, tej dojrzałości walory.
Oczywiście dobrze, jeśli czytelnik zna już stworzony przez Le Guin świat Ziemiomorza. To zresztą, tyczy się wszystkich opowiadań ze zbioru. Ktoś może się zżymać, czytając prozę Le Guin na charakterystyczną dla niej naiwność, ale inaczej chyba, nie dało by się w niej zawrzeć tylu wartości. Te książki wnoszą sobą coś dobrego, i za to powinniśmy je cenić najbardziej.

Swoją opinię kieruję głownie do jednego z opowiadań, "Historia z górskich moczarów", które uważam za genialne. Stopień wagi elementów fantastycznych jest tu zredukowany, do stopnia, w którym służy on jedynie uwidocznieniu pewnych spraw dziejących się w nas i dookoła. Poza tym fabuła tego opowiadania, zresztą podobnie jak pozostałych z tego zbioru, rewindukuje wizję świata,...