Opinie przytoczę do całości cyklu ziemiomorze, ponieważ przesłuchałem całość w jednym miesiącu. Są oczywiście delikatne różnice pomiędzy poszczególnymi tomami, ale całość jak dla mnie to mocne 7. Książki maja już swoje lata bo 1 tom to już 55 lat ale dopiero przy drugim tomie to sprawdziłem i jak bardzo się zaskoczyłem że fantasy jest bardziej uniwersalne bo czas aż tak nie oddziałowuje na nie jak w przypadku np. Si-fi (Lem) gdzie to jest podobny czas wydania, a tam jednak od razu można wychwycić datę pisania. Polecam każdemu jako klasyk bo to solidne i ciekawe pozycje.

Opinie przytoczę do całości cyklu ziemiomorze, ponieważ przesłuchałem całość w jednym miesiącu. Są oczywiście delikatne różnice pomiędzy poszczególnymi tomami, ale całość jak dla mnie to mocne 7. Książki maja już swoje lata bo 1 tom to już 55 lat ale dopiero przy drugim tomie to sprawdziłem i jak bardzo się zaskoczyłem że fantasy jest bardziej uniwersalne bo czas aż tak nie...

Szósty i ostatni tom Ziemiomorza, który jak nazwa wskazuje, jest zbiorem opowiadań, dlatego nie bardzo wiem, jak ocenić to jako całość, gdyż opowiadanie opowiadaniu nierówne.

Na plus, że każde było mniej lub bardziej ciekawe i nawet gdy jakieś miałoby mnie znudzić, kończyło się, nim zacząłem to odczuwać. Nie mam pewności, czy stanowi to dobre zamknięcie serii, raczej rozpatrywałbym to jako ciekawy dodatek do już zamkniętej, opowiedzianej historii.

Z pewnością "Opowieści z Ziemiomorza" bardzo fajnie poszerzają świat przedstawiony, czasami rzucają więcej światła na znane nam wydarzenia, czasami wyjaśniają coś, o czym nie wiedzieliśmy, a nad czym mogliśmy się zastanawiać.

Nie wiem, co jeszcze mógłbym napisać o tym tomie. Niezbyt chciało mi się go czytać, ale chciałem już mieć cały ten cykl za sobą. Całe szczęście, wbrew obawą, czytało się lekko, przyjemnie, a same opowiadania, jak pisałem powyżej, w jakimś tam stopniu potrafiły zaciekawić. Dla ludzi, którzy pokochali Ziemiomrze, będzie to naprawdę świetny dodatek, pozostali raczej dużo nie stracą, jeśli sobie odpuszczą lekturę. Ja nie żałuję, że jednak nie odpuściłem.

Szósty i ostatni tom Ziemiomorza, który jak nazwa wskazuje, jest zbiorem opowiadań, dlatego nie bardzo wiem, jak ocenić to jako całość, gdyż opowiadanie opowiadaniu nierówne.

Na plus, że każde było mniej lub bardziej ciekawe i nawet gdy jakieś miałoby mnie znudzić, kończyło się, nim zacząłem to odczuwać. Nie mam pewności, czy stanowi to dobre zamknięcie serii, raczej...

Opowiadania rozszerzają trochę świat Ziemiomorza i wypełniają pewne luki. Teraz gdy historia była już dla mnie zamknięta i byłam tym zamknięciem usatysfakcjonowana, te krótkie historyjki były miłym akcentem - nie były jednak bardzo porywające, jednak przyjemnie się ich słuchało.

Opowiadania rozszerzają trochę świat Ziemiomorza i wypełniają pewne luki. Teraz gdy historia była już dla mnie zamknięta i byłam tym zamknięciem usatysfakcjonowana, te krótkie historyjki były miłym akcentem - nie były jednak bardzo porywające, jednak przyjemnie się ich słuchało.

Zbiór opowiadań, który dobrze rozszerza cykl o zupełnie nowe miejsca i postaci. Motywy pozostają natomiast te same co w "Tehanu": Le Guin kontynuuje upominanie się o kobiecą perspektywę i krytykowanie androcentryzmu. Powtarzalność tych myśli jest może chwilami aż za bardzo widoczna, ale nie psuje to piękna opowiadań, w szczególności "Historii z Górskich Moczarów", a jeszcze bardziej "Ważki". Irian uważam za jedną z lepszych postaci stworzonych przez Le Guin, ogromnie podobała mi się jej prostota, zagubienie, ale też odwaga. Przekonująca jest też postać nicponia Kość, miło było też bliżej poznać mistrzów z Roke, którzy pojawili się w "Najdalszym brzegu".

Swoją drogą, Le Guin może i zmieniła perspektywę płciową między "Najdalszym brzegiem" a "Tehanu", ale pewne rzeczy w jej filozofii pozostały bez zmian - poszukiwanie pełni w zjednoczeniu przeciwieństw. Sprawia to, że mimo 20 lat przerwy cały cykl pozostaje spójną całością.

Żeby trochę ponarzekać, opowiadanie "Diament i Czarna Róża" uważam za słabsze (jak na standardy Le Guin),łopatologiczne i dosyć nudne, z irytującymi bohaterami, którzy nie potrafią się porozumieć. Dziamdziowata jest również druga połowa opowiadania "Szukacz" - w części pierwszej znakomita jest wizja Ziemiomorza ogarniętego chaosem, ponurych kopalni rtęci i szalonego maga, ale późniejszy opis zakładania szkoły magów na Roke brzmi pustawo jak większość utopii.

Zbiór opowiadań, który dobrze rozszerza cykl o zupełnie nowe miejsca i postaci. Motywy pozostają natomiast te same co w "Tehanu": Le Guin kontynuuje upominanie się o kobiecą perspektywę i krytykowanie androcentryzmu. Powtarzalność tych myśli jest może chwilami aż za bardzo widoczna, ale nie psuje to piękna opowiadań, w szczególności "Historii z Górskich Moczarów", a...

''Opowieści z Ziemiomorza'' to szósty i ostatni tom cyklu. W odróżnieniu od poprzednich nie jest powieścią, a zbiorem opowiadań. W sumie dobra odmiana, ponieważ autorka utrzymując klimat stworzonego przez siebie świata zapoznaje nas z historiami postaci, o których zwykle we wcześniejszych książkach tylko słyszeliśmy lub spotykaliśmy ich jako bohaterów drugoplanowych.
Mamy zatem ten sam doniosły język, podróże po Archipelagu w różnych epokach oraz ciekawe nawiązania do głównego wątku cyklu.

I tak moim zdaniem, zdecydowanie najlepszym (i najdłuższym) opowiadaniem jest ''Szukacz'' zawierający w sobie kilka etapów z życia bohatera co nadaje mu lepszy wydźwięk, następnie ''Ważka'' przybliżająca nam postać Irian z ''Innego Wiatru'', a na ostatnim stopniu podium postawiłbym ''Kości ziemi'' wyjaśniające co się wydarzyło podczas sławetnego trzęsienia ziemi na wyspie Gont. ''Historia z Górskich Moczarów'' trzyma poziom, ale ''Diament i Czarna Róża'' tak naprawdę nie wiele wniosło do tego świata. Taki sobie romansik, ''Romeo i Julia'' w uniwersum Ziemiomorza.
Ogólnie jeśli cały cykl przypadł Wam do gustu, to ostatni tom również powinien. Całość oceniam pozytywnie.

''Opowieści z Ziemiomorza'' to szósty i ostatni tom cyklu. W odróżnieniu od poprzednich nie jest powieścią, a zbiorem opowiadań. W sumie dobra odmiana, ponieważ autorka utrzymując klimat stworzonego przez siebie świata zapoznaje nas z historiami postaci, o których zwykle we wcześniejszych książkach tylko słyszeliśmy lub spotykaliśmy ich jako bohaterów drugoplanowych.
Mamy...

Ostatnia część cyklu jest zbiorem opowiadań w różny sposób powiązanych (lub nie bardzo) z poprzednimi tomami i których akcja dzieje się w różnych czasach historii Ziemiomorza.
Ursula LeGuin jest dobra w krótkich formach, tom jest udany, taki inny od poprzednich, ale bardzo fajny.

Ostatnia część cyklu jest zbiorem opowiadań w różny sposób powiązanych (lub nie bardzo) z poprzednimi tomami i których akcja dzieje się w różnych czasach historii Ziemiomorza.
Ursula LeGuin jest dobra w krótkich formach, tom jest udany, taki inny od poprzednich, ale bardzo fajny.

Miło było znów zanurzyć się w świecie Ziemiomorza. <3 Po dłuższej przerwie z tym cyklem, opowiadania traktuję jako miłe odświeżenie, mimo że przedstawione historie trzymają nierówny poziom.

Miło było znów zanurzyć się w świecie Ziemiomorza. <3 Po dłuższej przerwie z tym cyklem, opowiadania traktuję jako miłe odświeżenie, mimo że przedstawione historie trzymają nierówny poziom.

Dobry zbiór rozszerzający wiedzę o świecie, przytaczający dokładniej parę historii, które w głównym cyklu zostały jedynie wspomniane. Oddaje klimat całego cyklu i nie nuży.

Dobry zbiór rozszerzający wiedzę o świecie, przytaczający dokładniej parę historii, które w głównym cyklu zostały jedynie wspomniane. Oddaje klimat całego cyklu i nie nuży.

Brakowało wyjaśnienia pewnych wątków w historii, która ciągnęła się przez 5 tomów, ale nie mogę powiedzieć, że zbiór opowiadań jest dobrym podsumowaniem świata Ziemiomorza. Podobało mi się może jedno opowiadanie. Reszta pisana jest męczącym stylem i nie wnosi za wiele emocji.

Brakowało wyjaśnienia pewnych wątków w historii, która ciągnęła się przez 5 tomów, ale nie mogę powiedzieć, że zbiór opowiadań jest dobrym podsumowaniem świata Ziemiomorza. Podobało mi się może jedno opowiadanie. Reszta pisana jest męczącym stylem i nie wnosi za wiele emocji.

Ostatni, szósty tom ,, Ziemiomorza" za mną i była to całkiem ciekawa i przyjemna przygoda i podsumowując cały cykl ocenił bym na 7,5.
Warto było się zapoznać z piórem Le Guin. Polecam.

Ostatni, szósty tom ,, Ziemiomorza" za mną i była to całkiem ciekawa i przyjemna przygoda i podsumowując cały cykl ocenił bym na 7,5.
Warto było się zapoznać z piórem Le Guin. Polecam.