Pierwszą moją recenzją 2019 roku będzie tekst na temat niezwykłej książki. Powieści, która przez swoją formę, stylistykę i podejście do gatunku klasycznego kryminału jednocześnie zachwyciła mnie, wzbudziła niepokój oraz zmusiła do refleksji. To wszystko, w zestawieniu z faktem, iż książka ta jest debiutem polskiej pisarki, sprawiła że szczerze polecam ją Wam jako coś, co trzeba przeczytać w 2019 roku! I nie piszę tego, jako oficjalna patronka tego tytułu, ale czytelniczka, która w przyszłości na pewno sięgnie po kolejne powieści tej autorki!

„Odium” autorstwa Katarzyny Grzegrzółki magnetyzuje czytelnika od pierwszej chwili. Uważam, iż zastosowanie tytułu będącego określeniem zaczerpniętym z martwego języka – łaciny, jest zabiegiem nie tylko genialnym, ale też mocnym wejściem na rynek wydawniczy i szansą na zaistnienie na nim.

„Odium” to według ‚Słownika języka polskiego PWN’ oznacza uczucie niechęci lub nienawiści do kogoś, kogo obarcza się winą za coś; też: wroga lub nieprzyjazną atmosferę otaczającą taką osobę. Co niezwykłe, dzięki doskonałemu warsztatowi autorki definicja ta idealnie opisuje samą powieść, jej treść, jak i nastrój!

Z pozoru wszystko zaczyna się niemal zwyczajnie, jak dla historii tego typu. Dwójka młodych chłopców w niewielkim lasku na obrzeżach miasta odnajduje nagie ciało młodej kobiety. Oględziny szybko ujawniają, że nieznany morderca musiał kierować się ogromnymi emocjami u podnóża których leżała niepohamowana nienawiść. Wskazuje na to nie tylko ilość obrażeń, ich charakter, ale także sposób w jaki zostały zadane. Jedyną wskazówką zaś jest pomięta karta z rozmazanym, niemal niemożliwym do odczytania napisem.

Śledztwo w tej sprawie prowadzić ma komisarz Jan Bury, który traktuje ciężką pracę śledczego, jako „odskocznię” od swoich własnych, życiowych problemów. Ku przerażeniu wszystkich, a zwłaszcza samego policjanta ciało kobiety jest jedynie wstępem do koszmaru, którego zwieńczeniem może stać się kolejna bestialsko zamordowana ofiara.

Równowagą dla tych mrocznych wydarzeń rozgrywających się w pierwszym rozdziale jest niespodziewane przeniesienie się do lipca i poznanie momentów zaczerpniętych z życia pewnej kobiety. Zdają się one emanować ciepłem, serdecznością, wręcz szczęściem.

Ta zasada kontrastów i przemieszczania się w czasie oraz w przestrzeniach życiowych dwójki ludzi, zostanie utrzymana przez znaczną część powieści, co moim zdaniem dodatkowo ją wzbogaca i czyni wyjątkową. Autorka dodatkowo nie tylko gra na emocjach czytelnika, ale wręcz mistrzowsko przedstawia uczucia bohaterów, odkrywając jednocześnie mroczne zakątki umysłu mordercy.

Podsumowując: tak jak napisałam już na wstępie, „Odium” to niezwykła książka, obok której nie można przejść obojętnie i zdecydowanie trzeba przeczytać!

Pierwszą moją recenzją 2019 roku będzie tekst na temat niezwykłej książki. Powieści, która przez swoją formę, stylistykę i podejście do gatunku klasycznego kryminału jednocześnie zachwyciła mnie, wzbudziła niepokój oraz zmusiła do refleksji. To wszystko, w zestawieniu z faktem, iż książka ta jest debiutem polskiej pisarki, sprawiła że szczerze polecam ją Wam jako coś, co...