Nic Sheff powiedział, że ani on ani jego ojciec nie konsultowali się ze sobą podczas pisania swoich książek. Widać to w niewielkich nieścisłościach i różnicach w ich relacjach; widać to też w całkiem odmiennym prowadzeniu narracji. I o ile „Beautiful Boy” jako autonomiczne dzieło broni się całkiem nieźle, to „Tweak” wypada bardzo słabo.

Po kilku pierwszych stronach można się zorientować, że daleko jest Nicowi do pióra ojca. I chociaż zapewne taki był zamiar, to styl oparty na (zbyt) potocznej, (zbyt) mówionej angielszczyźnie szybko zaczyna drażnić. Częste wypełniacze typu „I mean”, „like” czy „you know”, a także niezrozumiała i irytująca maniera Nica polegająca na powtarzaniu wybranych słów trzy razy w celu nadania im większej intensywności (?) sprawiły, że zaczęłam się zastanawiać, czy książkę w ogóle ktoś zredagował.

Czytając „Beautiful Boy”, kibicowałam Nicowi na jego drodze do trzeźwości. Z kolei lektura „Tweaka” skutecznie mnie do niego zniechęciła. Jest wiele fragmentów, w których Nic wychodzi na skoncentrowanego na sobie gówniarza, który niemal gloryfikuje uzależnienie, a nawet pławi się w swoim nieszczęściu, nie odpuszczając przy tym żadnej okazji, żeby pochwalić się swoimi umiejętnościami pisarskimi. Litości. Niewiele w tym wszystkim refleksji. Zakładam, że intencją była całkowita szczerość - coś jednak poszło w złą stronę. Wydaje mi się, że to nie jest efekt, na który liczył autor.

Historia Sheffów bardzo mnie poruszyła, ale „Tweaka” traktuję jedynie jako uzupełnienie niektórych wątków w „Beautiful Boy”. Książka zdecydowanie dopełniła perspektywę. Potwierdziła, że tak naprawdę widzimy rzeczy tylko tak, jak chcemy je widzieć. Sama w sobie nie ma natomiast dużej wartości.

Nic Sheff powiedział, że ani on ani jego ojciec nie konsultowali się ze sobą podczas pisania swoich książek. Widać to w niewielkich nieścisłościach i różnicach w ich relacjach; widać to też w całkiem odmiennym prowadzeniu narracji. I o ile „Beautiful Boy” jako autonomiczne dzieło broni się całkiem nieźle, to „Tweak” wypada bardzo słabo.

Po kilku pierwszych stronach można...